ԲԱԺԻՆՆԵՐ

Վերջին նյութերը

Կրեացիոնիզմի ուսմունքը Քրիստոնեական Ընդհանուր Աստվածաբանությունը Համակարգված Աստվածաբանություն Հրեշտակաբանություն ԴԻՎԱԲԱՆՈՒԹՅԱՆ ԴԱՍԱԳԻՐՔ

ԴԻՎԱԲԱՆՈՒԹՅԱՆ ԴԱՍԱԳԻՐՔ

  • Print
Details
Published on Friday, 21 October 2011 16:59

Դյուրուսույց Աստվածաշնչյան Քոլեջ

Լեյքվուդ, Կալիֆոռնիա

 

 

ԴԻՎԱԲԱՆՈՒԹՅԱՆ ԴԱՍԱԳԻՐՔ


 

 

 

 

 

 

 

Թարգմանիչ՝ Սյուզաննա Ոսկանյան

Խմբագրում և ավելացումներ՝  Սամվել Նավոյան

2008թ.

 


 

Դյուրուսույց Աստվածաշնչյան Քոլեջ

Լեյքվուդ, Կալիֆոռնիա

 

 

ԴԱՍԸՆԹԱՑ N05. ԴԻՎԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

ԴԱՍ 1

ՉԱՐ ՈԳԻՆԵՐԻ ԻՐԱԿԱՆ ԼԻՆԵԼԸ

 

Կոնսպեկտ

 

1. Դասընթացում քննարկվող հարցերը.

2. Չար ոգիների իրական լինելը.

3. Չար ոգիներից ազատագրության մասին.

ա. Չար ոգիների հարցը Աստվածաշնչում.

1)   Լեգիոնի դեպքը Ղուկաս 8.27-ում և Մարկոս 5.1-14-ում.

2)   Փիլիպոսի ազատագրական ծառայությունը (Գործք 8.6«7).

բ. Մերօրյա դեպքերի մասին.

1)   Նոպայի մեջ ընկած մարդը, ում բերանից արյուն էր գալիս և անասնական ձայն էր հանում (Մարկ.9.17-27՝ լուսնոտ պատանու դեպքը).

2)   8 տարի շարունակ համրացած մարդու բժշկությունը, երբ Հիսուսի անունով հեռացվում է համրության ոգին (Մարկ.16.17: Մաթ.9.32,33՝ «Երբ դևը դուրս եկավ, համրը խոսեց»):

3)   Երկու եղբայրների ազատագրությունը խլության ոգուց.

4)   Խլության ոգու հեռացման հետևողականությունը.

5)   11 ոգիների հեռացումը դիվահար կնոջից.

6)   «Ձայն Բժշկության» ամսագրից (դեկտեմբեր, 1951) «ՆԱԽԿԻՆՈՒՄ ԱՄԲՈՂՋՈՎԻՆ ԿՈՒՅՐԸ ԿՐԿԻՆ ՏԵՍՆՈՒՄ Է» վկայությունը՝ կուրության ոգու հեռացումը.

գ. Սատանայի դեմ հոգևոր պատերազմի կոչը.

1)   Հիսուս պատվիրեց դևեր հանել՝ Մարկ.16.17.

2)   Պողոսը զգուշացումը Եփես. 6.11-13-ում.

 

***

 

ՆԵՐԱԾՈՒԹՅՈՒՆ

«Ամուր բռնիր խրատը ու բնավ մի' թող. այն պահի'ր, քանզի քու կյանքդ նա է» (Առ. 4.13):

Ձեր երջանկությունը, մտքի խաղաղությունը, և կյանքը կարող են կախված լինել Խոսքը բռնելու չափից:

Անկասկած, հազարավոր մարդիկ, ովքեր այսօր հոգեկան հիվանդների համար նախատեսված հաստատություններում են կամ արդեն գերեզմանում, բնականոն և երջանիկ կյանք կապրեին, եթե ընդունեին, հավատային ու գործեին Աստծու Խոսքի՝ Չար ոգիների կապանքներից ազատագրման ուսուցման համաձայն:

Հիսուսն ասաց. «Խաղաղություն եմ թողնում ձեզ, Իմ խաղաղությունն եմ տալիս ձեզ. ո'չ թե ինչպես աշխարհն է տալիս, Ես տալիս եմ ձեզ: Ձեր սիրտը թող չխռովվի, ո'չ էլ վախենա» (Հովհ. 14.27):

Աստծու կամքը չէ, որ որևէ մեկը չար ոգիների կապանքների մեջ հայտնվի, ճնշվի և չարչարվի: Սակայն շատերը այդ ներգործության տակ են և դրա համար պատճառ կա: Այս դասընթացի նպատակն է, տեղեկացնել ձեզ այդ մասին:

Այստեղ ներկայացված պնդումները վերցված են Աստծու Խոսքից: Պարզաբանման և հաստատման համար շատ վկայություններ են մեջ բերված՝ ցույց տալու համար, թե ԻՆՉՊԵՍ է Աստված իրականացնում Իր խոստումները:

 

ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ ԱԶԱՏ Է ԴԱՐՁՆՈՒՄ ՄԱՐԴԿԱՆՑ

Աստված Իր Խոսքում ազդարարում է. «Եվ դուք կիմանաք ճշմարտությունը և ճշմարտությունը ձեզ ազատ կդարձնի» (Հովհ. 8.32,36):

Այս դասընթացը պատասխանում է հետևյալ հարցերին`

-          Արդյո՞ք չար ոգիներն իրական են.

-          Ինչպե՞ս են գործում նրանք այսօր.

-          Որտեղի՞ց են գալիս.

-          Ո՞վ կարող է հեռացնել չար ոգիներին.

-          Ինչպե՞ս կարելի է անվնաս մնալ դիվական զորությունից:

 

ա. ՉԱՐ ՈԳԻՆԵՐՆ ԻՐԱԿԱ՞Ն ԵՆ

Ուսումնասիրենք չար ոգիների հարցը Աստվածաշնչում և համեմատենք դրանք մերօրյա դեպքերի հետ:

Ղուկաս 8.27-ում կարդում ենք. «Եվ երբ նա նավից դուրս եկավ« անմիջապես գերեզմաններից նրա դեմ ելավ մի մարդ, պիղծ ոգուց բռնված« որ գերեզմաններում էր բնակվում« և նույնիսկ շղթաներով չէին կարողանում կապել նրան. որովհետև շատ անգամներ ոտնակապերով և շղթաներով  կապվել էր« բայց շղթաները կոտրտել ու ոտքերի կապերը փշրել էր« և ոչ ոք չէր կարողանում նրան զսպել: Եվ շարունակ գիշեր ու ցերեկ« գերեզմաններում ու լեռներում աղաղակում էր և ինքն իրեն քարերով վերքեր պատճառում » (Տե'ս Մարկոս 5.1-14): Հազարավոր դևեր կային այս մարդու մեջ (Ղուկաս 8.30): Երբ Քրիստոսը հեռացման հրաման տվեց, դևերը խոսեցին. «Ինձ մի' տանջիր»: «Եվ Հիսուսն անմիջապես հրամայեց նրանց, և պիղծ ոգիները դուրս եկան և խոզերի մեջ մտան: Եվ այն երամակը գահավիժեց դեպի ծովը (մոտ երկու հազարի չափ էին), և ծովում խեղդվեցին» (Մարկոս 5.13):

 

ԴԱԺԱՆ ԻՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

Ավետարանը պատմում է, որ ազատագրվելուց հետո մարդը Հիսուսի ոտքերի մոտ էր: Այժմ նա հագնված էր և խելքը գլուխն էր եկել:

Այսօր էլ շատ հոգեբուժարաններ կան: Երբ մտնում ես այնտեղ, քայլում երկար միջանցքով, բազմաթիվ բանալիներ ես տեսնում բուժքրոջ մոտ, ով շատ դռներ է բացում առջևից և հետո հետևից փակում: Շատերն այնտեղ կարծես վանդակների մեջ են և շների պես ճանկռում են հատակը: Մի անգամ ականատես եղանք, թե ինչպես մի քանի հսկա մարդիկ ուժով տեղավորում են մի հիվանդի հատուկ շապկի մեջ: Որտեղի՞ց է գերմարդկային ուժը նրա մեջ: Շատ զարմացանք, երբ իմացանք, որ այդ մարդը ամենաշատ կարդացած անձնավորություններից մեկն է՝ ամերիկացի մի պրոֆեսոր: Իմացանք, որ մոտ մեկ ամիս է, որ այս նոպայի մեջ է:

Մեր մեծ վրանային քարոզարշավներից մեկի ժամանակ հսկիչներից մեկը գրոհեց բեմ. որտեղ ես նստած էի, և արագ տեղեկացրեց, որ վրանի հետևի մասում ինչ-որ մեկը նոպայի մեջ է: Մինչև կհասնեի այդ մարդուն, մի խումբ արդեն հավաքվել էր նրա շուրջը. ոմանք աղոթում էին, ոմանք էլ չգիտեին թե ինչ անեին: Երկու ուժեղ տղամարդ նրա լարված մարմինը պահում էին աթոռի վրա: Բերանից արյուն էր դուրս էր գալիս. նա ծամում էր իր լեզուն: Սարսափելի անասնական ձայն էր հանում այդ մարդը: Մի քանի րոպե առաջ այս մարդը նստած էր այնտեղ` իր երգարանը ձեռքին, երբ հանկարծ սկսեց փայտանալ ու կորցնել ինքնակառավարումը: Այն չէր կարող լինել առանց պատճառի:

Լսենք Մարկոս 9.17-27-ում լուսնոտ տղայի հորը. «Քեզ մոտ եմ բերել որդուս« որը համր ոգի ունի« որտեղ հասնում է` գետնով է տալիս նրան: Որդիս փրփրում է և ատամները կրճտացնում« փայտանում է ու զգայությունը կորցնում: Եվ շատ անգամներ էլ կրակի ու ջրի մեջ է գցել« որ կործանի նրան»: Երբ Քրիստոսը սաստում է պիղծ ոգուն, նա աղաղակելով ու տղային ուժգին ցնցելով, դուրս է գալիս: «Երբ Հիսուսը սաստեց դևին, և նա դուրս եկավ, տղան նույն ժամին բժշկվեց» (Մաթ. 17.18):

Մեր բժշկության ծառայություններից մեկում մի մարդ եկավ, որ չէր կարողանում խոսել. այդ մարդն արդեն ութ տարի էր, որ չէր խոսում: Իր կնոջ վկայությամբ ութ տարի առաջ նա կատարյալ խոսել է, երբ հանակարծ ինչ որ բան կաթվածի է ենթարկել նրա խոսակցական օրգանները: Համաձայն Մարկոս 16.17-ի՝ ձեռքերս դրեցի այդ մարդու վրա և հրամայեցի, որ ՀԻՍՈՒՍԻԱՆՈԻՆՈՎ խուլ ոգին հեռանա նրանից, և անմիջապես ժպիտ հայտնվեց մարդու դեմքի վրա: Նա բացեց իր բերանը և ութ տարվա մեջ առաջին անգամ սկսեց փառաբանել Աստծուն և ասել. «Նա հեռացա՛: Ես ազա¯տ եմ…»:

Եկե'ք այս դեպքը համադրենք ավետարանական վկայության հետ. «Նրա մոտ բերեցին մի համր, դիվահար մարդու: Եվ երբ դևը դուրս եկավ, համրը խոսեց, և ժողովուրդը զարմացավ, ասելով. «Իսրայելի մեջ այսպիսի բան երբեք չի տեսնվել»» (Մաթ. 9.32,33): Ժամանակն է վերադառնալ Աստվածաշնչին և սովորել ճշմարտությունը:

Երբ Հիսուսն ասաց. «Նրանք դևեր են հանելու» (Մարկոս 16.17), Նա հենց դա ի նկատի ուներ: Նա գիտեր, որ իր աշակերտները քարոզելու են Աստծու Խոսքը մարդկանց և նրանց Սատանայի ծուղակներից ազատելու ժամանակ  միշտ գործ էին ունենալու իրական չար ոգիների հետ:

Պողոսը զգուշացնում էր Եփեսոսի եկեղեցուն. «Ձեր վրա հագեք Աստծու սպառազինությունը« որ կարողանաք ընդդիմանալ Սատանայի հնարքներին: Որովհետև մենք մարմնի և արյան հետ չենք պատերազմում, այլ` ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ԴԵՄ, այս աշխարհի ԽԱՎԱՐԻ ԻՇԽԱՆՆԵՐԻ և ԵՐԿՆԱՎՈՐՆԵՐԻ ՄԵՋ ԵՂՈՂ ՉԱՐ ՈԳԻՆԵՐԻ ՀԵՏ: Դրա համար սպառազինվե'ք Աստծու ամբողջ սպառազինությամբ, որպեսզի չար օրում կարողանաք դիմադրել և այս ամենը կատարելուց հետո, կանգնել» (Եփես. 6.11-13):

Պողոսը զգուշացնում էր Տիմոթեոսին. «Արդ Հոգին հայտնապես ասում է« թե վերջին ժամանակներում ոմանք պիտի հեռանան հավատից ու ուշադրություն դարձնեն մոլորեցուցիչ ոգիների և դևերի վարդապետություններին» (1Տիմ.4.1): Սա լուրջ զգուշացում էր, որ չար ոգիները կարող են մոլորեցնել մարդկանց, Աստծու Խոսքից հեռացնել և ստին հավատացնել:

3 Թագ. 22-րդ գլխում կարդում ենք, որ մի խումբ մարգարեներ քաջալերում էին Աքաաբ թագավորին՝ դուրս գալու Ռամովթ-Գաղաադի ճակատամարտին. «Գնա', որովհետև Տերը նրան քո ձեռքը պիտի տա» (3Թագ.22.6): «Բոլոր մարգարեներն էլ այդպես էին մարգարեանում ու ասում. «Ռամովթ-Գաղաադ ելի'ր ու հաջողություն պիտի ունենաս և Տերը նրան թագավորի ձեռքը պիտի տա»» (3Թագ. 22.12):

Բայց այդ մարգարեները ղեկավարվում էին ՍՏՈՒԹՅԱՆ ՈԳԻՆԵՐՈՎ:

Ականջ դնենք Աստծու ճշմարիտ մարգարե Միքիայի խոսքերին. «Եվ Տերն ասաց. «Աքաաբին ո՞վ կարող է խաբել, որ Ռամովք-Գաղաադ գնա ու կորսվի ու մեկը այսպես ու մյուսը այնպես ասաց»: Ու մի ոգի ելավ ու Տիրոջ առջև կանգնեց ու ասաց. «Նրան ես կխաբեմ»: Ու Տերը նրան ասաց. «Ի՞նչ միջոցով»: Նա ասաց.«Ելնեմ ու նրա բոլոր մարգարեների բերանը սուտ ոգի լինեմ»: Տերը նրան ասաց. «Դու պիտի խաբես ու պիտի հաջողվես, ելի'ր ու այնպես արա'» (3Թագ.22.20-22):

Ալֆրեդ Ջ. Հաուֆի ասույթը.

 

«Մարդիկ իրենց հայրերի նման չեն հավատում, որ չար ոգիներ կան:

Նրանք լայն բացել են դուռը, որպեսզի «Նորին Մեծությունը» ներս մտնի:

Եվ չկա այնտեղ ոտքերի հետք, ոչ էլ կախարդական ճառագայթ՝ իր առջևից փայլող:

 

Բայց ո՞վ է փչում սարսափելի քամիները, որ կաթվածահար են անում սիրտն ու ուղեղը,

Ո՞վ է ամեն տարի դիակներ կուտակում՝ հարյուր հազարավորների կոտորածներով,

 

Ո՞վ է դժոխքի ավերիչ շնչով ոչնչացնում կյանքի բողբոջները երկրի վրա:

Ո՞վ է շան պես հետևում ծառայող սուրբին, ո՞վ է փոս փորում նրա համար:

Ո՞վ է մոլախոտ սերմանում դաշտում, մինչ Աստված ցորեն է սերմանում:

 

Ասում են, որ նա հիմա չի շրջում մռչացող առյուծի պես.

Ուրեմն ո՞վ է պատասխանատու շարունակական կոնֆլիկտների համար»:

 

բ. Հարց: Ինչպե՞ս են չար ոգիները գործում այսօր:

ՍԱՏԱՆԱՆ՝ ՄԵՐ ԹՇՆԱՄԻՆ

Այսօր աշխարհում հազարավոր մարդիկ գտնվում են չար ոգիների իշխանության և ներգործության ներքո, թեև կարող են դիվային կապանքների մեջ չլինել: Նրանք իրենց վրա զգում են դիվային ճնշումներ, կորցնում են ինքնուրույնությունը, մերժում Աստծու ճանապարհը:

Չար ոգիները կարող են խոսել« աղաղակել` օգտագործելով մարդու շրթունքները:

Կարող են տանջել մարդկանց:

Ավետարանից հայտնի է, որ նույնիսկ դևերի լեգիոն կարող է լինել մի մարդու մեջ:

Չար ոգիները կարող են սուտ ասել և հավատացնել մարդուն այդ սուտը:

Չար ոգիները կողոպտում են Աստծու Խոսքը:

Գուշակում են մարդու ապագան:

Ավետարանից գիտենք, որ չար ոգիները մի պատանու կրակի ու ջրերի մեջ էին գցել, որ սպանեն նրան:

Շատ անձինք են չար ոգիների կողմից խաբվել և սխալ որոշումներ կայացրել:

Ավետարանից գիտենք, որ չար ոգիները կարող են կուրացնել, խլացնել, համրացնել, ֆիզիկապես նրա մարմինը ծռել:

Կարող են գող և ավազակ դարձնել մարդուն:

Կարող են ստիպել մարդկանց, որ ինքնասպան լինեն:

Չար ոգիները կարող են նախանձով համակել մարդուն որևէ մեկի նկատմամբ՝ օր ու գիշեր խաղաղությունից զրկելով:

Կարող են դարձնել մարդուն ջորու պես համառ իր սխալի մեջ, առյուծի պես համարձակ՝ չարը գործելու կամ կատվի ձագի պես վախկոտ՝ բարու համար:

Չար ոգիները կարող են մարդկանց բանտ կամ հոգեբուժարան գցել: Միևնույն ժամանակ մարդը կարող է շատ խելացի լինել:

Դևերը միշտ բնակվելու տեղ են փնտրում մարդկանց մարմիններում կամ նրանց անձի մեջ, թեև մարդը կարող է չիմանալ այդ մասին: Նրանք կամավոր չեն հեռանում: Երբ նրանց վռնդում են, նրանք հնարավորություն են փնտրում կրկին վերադառնալու:

ԵՎ ԱՅՆՈՒԱՄԵՆԱՅՆԻՎ ՊԱՐՏՎԱԾ՝ ՀԻՍՈՒՍԻ ԿՈՂՄԻՑ

Քրիստոս եկավ մեզ ազատագրելու դիվային կապանքներից և ճնշումներից.

«ԵՎ ԴՈՒՔ ԿԻՄԱՆԱՔ ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ ԵՎ ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ ՁԵԶ ԱԶԱՏ ԿԴԱՐՁՆԻ» (Հովհ. 8:32,36):

«ՏԵՐ ԵՀՈՎԱՅԻ ՀՈԳԻՆ ԻՄ ՎՐԱ Է, ՔԱՆԶԻ ՏԵՐՄ ԻՆՁ ՕԾԵՑ ՈՒ ՈՒՂԱՐԿԵՑ ԱՂՔԱՏՆԵՐԻՆ ԱՎԵՏԻՍ ՏԱԼՈՒ, ԿՈՏՐԱԾ ՍԻՐՏ ՈՒՆԵՑՈՂՆԵՐԸ ԲԺՇԿԵԼՈՒ, ԳԵՐԻՆԵՐԻՆ` ԱԶԱՏՈՒԹՅՈՒՆ ԵՎ ԲԱՆՏԱՐԿՅԱԼՆԵՐԻՆ ԲԱՆՏԻ ԲԱՑՎԵԼԸ ՀՐԱՏԱՐԱԿԵԼՈՒ» (Եսայի 61:1):

Այնպես որ Քանանու երկրի հսկաները, ում առջև մորեխներ էինք թվում նախկինում, հիմա իրենք են մորեխներ դառնալու: Եկեք պատրաստվենք հաղթությունը հնչեցնելու` Գառան արյունով լվացված բազմության հետ միասին:

գ. ԻՐԱԿԱՆ ԱԶԱՏԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆԸ

Դեպի հարավ կատարած մեր վրանային ժողովներից մեկում, մի մարդ բժշկության համար բերեց իր համր ու խուլ ընկերոջը: Պարզվեց, որ այդ երիտասարդ մարդը, որ 21 տարեկան էր, ի ծնե խուլ էր: Ձեռքերս դնելով այդ մարդու վրա` հանդիմանեցի խլության ոգուն` հրամայելով, որ Հիսուսի անունով հեռանա: Անմիջապես այդ մարդը ոչ միայն սկսեց լսել թույլ հնչյուններ, այլև մի քանի րոպե հետո սկսեց կրկնել. «Մամա՛, պապա՛, եղբա՛յր Ալլեն»: Մի քանի օր հետո նա արդեն կարող էր պարզ լեզվով նույնիսկ նախադասություններ արտասանել:

Այս երիտասարդը, որ արդեն ազատվել էր, 8 տարեկան փոքրիկ եղբայր ուներ, որ նույն խնդիրն ուներ` ի ծնե խուլ ու համր էր: Վերջին ժողովի ժամանակ, համաձայն Աստծու Խոսքի, մեր ձեռքերը դրեցինք երեխայի վրա և Հիսուսի անունով հրամայեցինք, որ պիղծ ոգին հեռանա: Մի վայրկյանում նա հեռացավ: Մի քանի րոպեից հետո տղան արդեն լսում էր ամենացածր հնչյունները և բառեր էր արտասանում: 

Մի վկայություն «Ձայն Բժշկության» ամսագրից, դեկտեմբեր, 1951՝ «ՆԱԽԿԻՆՈՒՄ ԱՄԲՈՂՋՈՎԻՆ ԿՈՒՅՐԸ ԿՐԿԻՆ ՏԵՍՆՈՒՄ Է». «1951թ. մարտին ուղեղի կաթված ունեցա: Չորս օր գիտակցություն չունեի, որից հետո լրիվ կուրացա:  Որդիս տարավ ինձ Թիլեր` Տեխասի նահանգ, Ա. Ա. Ալլենի արթնության ժողովին և առաջնորդեցին դեպի նա, ով դրեց իր ձեռքերն ինձ վրա և աղոթեց` ասելով. «Դու' հիվանդության ոգի, որ այս մարդուն կուրացրել ես, ՀԻՄԱ Հիսուսի անունով կապում ու սաստում եմ քեզ ու հրամայում, որ հեռանաս»: Հետո նա հեռացրեց իր բթամատը աչքերիցս և հրաման տվեց, որ ես տեսնեմ: Աստված այդ պահին միանգամից բժշկեց ինձ: Ես տեսնում էի մարդկանց: Ես պարզ տեսնում էի ավետարանչին` նույնիսկ իր փողկապի և բաճկոնի գույնը: Փա¯ռք Աստծուն: Նախկինում կույր էի, բայց հիմա տեսնում եմ» (Ստորագրված է Ջ. Յ. Բրյանի կողմից):

Իմ արածը կուրության ոգուն սաստելն էր: Երբ հեռացրեցի մատներս մարդու աչքերից, նա անմիջապես սկեց բղավել. «Տեսնո¯ւմ եմ, տեսնո¯ւմ եմ, ես կարող եմ տեսնե¯լ»: Նրա ազատագրումը ԻՐԱԿԱՆ էր:

Վերջերս աղոթքի շարքում մի կին կար, որի մի ականջը մի տարի առաջ խլացել էր: Մատս դնելով խուլ ականջի մեջ` հրամայեցի. «Հիսուսի անունով, դո'ւ խլության ոգի, ասում եմ քեզ դո'ւրս արի»: Ուրախության ժպիտ հայտնվեց նրա դեմքին: Նա սկսեց ծափ զարկել և աղաղակել. «Ես կարող եմ լսե¯լ, լսո¯ւմ եմ»: Մինչ բազմությունն ուրախանում էր կնոջ հետ միասին, հանկարծակի նրա դեմքի արտահայտությունը փոխվեց: Ժպիտը սառչեց երեսին և մեծ վիշտ երևաց: Ցույց տալով իր ականջը` լաց եղավ.«Հիմա նորից խլացել եմ»: Երբ հրամայել էի, որ խլության ոգին դուրս գար, այն դուրս էր եկել, բայց անմիջապես մտել էր մյուս ականջը: Հենց որ հրամայեցի, որ ոգին դուրս գա և այսուհետև չվերադառնա, այն դուրս եկավ և նա լսեց կատարելապես:

Հանկարծ մի կին, որ նստած էր առջևի չորրորդ շարքում, ցատկեց և շարքերով ներքև վազեց, որտեղ ես էի կանգնած և սարսափը դեմքին ու մատները ականջներին աղաղակում էր. «Աստվա¯ծ իմ, Աստվա¯ծ իմ, ես խուլ եմ, չեմ կարող ոչինչ լսել»: Առաջին կնոջից խլության ոգին դուրս էր եկել և մտել այս կնոջ մեջ, և նա կատարյալ խուլ էր դարձել: «Ես նույնիսկ չեմ կարող լսել իմ ասածը»,-ասում էր նա: Նրա լսողությունը մինչև այս պահը նորմալ էր եղել, բայց ԱՅԴ ՊԱՀԻՆ հանկարծակի ամբողջովին խլացել էր: Սա ինձ համար ապացույց էր, որ ոչ միայն այս դեպքում, այլև շատ դեպքերում խլությունը ոգու արդյունք է: Ձեռքերս դրեցի կնոջ վրա և հրամայեցի, որ խլության ոգին դուրս գա: Իսկույն այս կինը ուրախությամբ աղաղակեց.«Գնա¯ց, գնա¯ց, շնորհակալություն Տեր, ես ազատվեցի»:

Գործք 8-ում կարդում ենք, թե ինչպես Փիլիպպոսի միջոցով Սամարիայում արթնության  մեծ քարոզարշավ էր տեղի ունենում: Շատ մարդիկ բժշկվում էին Աստծու ամենակարող զորությամբ, ազատ արձակվում Սատանայի զորությունից: Բազում մարդիկ հետևում էին Տիրոջը, ջրով մկրտվում. «Եվ ժողովուրդը ուշադիր ունկնդրում էր Փիլիպպոսի ասածներին, լսելով ու տեսնելով այն նշանները« որ նա անում էր: Քանի որ ՇԱՏ ԴԻՎԱՀԱՐՆԵՐԻՑ ՊԻՂԾ ՈԳԻՆԵՐԸ ՄԵԾԱՁԱՅՆ ԱՂԱՂԱԿՆԵՐՈՎ ԴՈՒՐՍ ԷԻՆ ԳԱԼԻՍ: Եվ շատ անդամալույծներ ու կաղեր բժշկվում էին» (Գործք 8.6«7):

Արևմուտքում մի անգամ ազատագրման մասին պատգամ տալուց հետո մի կին եկավ բեմի մոտ. ԱԶԱՏԱԳՐՄԱՆ մի հատուկ երեկո էր, երբ ձեռքերս դրեցի բոլոր աղոթքի կարիք ունեցողների վրա, ովքեր ճնշված, տանջված, կապված և բռնված էին պիղծ ոգիներով և դիվական զորությունով: Երբ այս կինը ինձ մոտեցավ աղոթքի համար, անմիջապես հայտնաբերեցի, որ նա դևով բռնված է և հասկացա, որ աղոթքի եկողների համար կարող է խնդիր առաջացնել: Ուստի խնդրեցի նրան, որ գնա մեծ աղոթասենյակ, որտեղ հետո իր համար կաղոթենք:  Աղոթքի շարքն ավարտելուց հետո, մի քանի սպասավորների հետ, ովքեր ինձ հետ էին  բեմի վրա և աղոթքների ընթացքում, գնացինք աղոթասենյակ, որտեղ տիկինը և մի քանի ուրիշներ նույնպես սպասում էին ինձ: Երբ ես կոչ էի ուղղել լսարանին, տիկինը մտահոգվել էր իր ազատագրության համար, բայց հիմա, երբ մենք աղոթասենյակ մտանք, նա գնաց դեպի պատը: Ես կարող էի տեսնել, որ նա վախով էր բռնված: Երբ նայեցի տիկնոջ աչքերին, ինձ թվաց, որ ուղղակի նայում եմ դևի աչքերին. նա բռնված էր չարի զորությամբ և դիվական ոգիներով: Երբ մոտեցա կնոջը, նա օտար ձայնով ասաց. «Ես դուրս չե'մ գա»:

Ասացի ինձ աղոթող ծառայողներին. «Սա այս կինը չի խոսում, այլ դևը՝ ներսից: Կրկին աղոթքի անցնե՛նք: Չար ոգիները պե՛տք է դուրս գան»:

Երբ ձեռքերս դրեցի կնոջ վրա, սև, աղերսող, օձանման աչքեր էին ինձ նայում, երբ նա կրկնում էր. «Դուրս չե'մ գա»:

Հաստատուն նայելով նրա աչքերին՝ ասացի. «Սատանա', դու սուտասան ես: Դու ԴՈՒՐՍ  կգաս»:

Անմիջապես զգացի, որ դևը հեռացավ: Սակայն գիտեի, որ այլ ոգիներ դեռ կային. քանի որ հոգումս այդպես էի զգում: Կրկին աղոթեցի` հրամայելով, որ չար ոգիները դուրս գան: Այդ ժամանակ նրանք մեկիկ մեկիկ դուրս էին գալիս` ասելով իրենց անունները: Այդ երեկո փառավոր հաղթանակ ունեցանք: Ինձ շրջապատող քարոզիչներն ուրախանում էին ինձ հետ միասին, երբ չար ոգիները ենթարկվում էին Հիսուսի անվանը ու հերթով հեռանում էին նրանից. մինչև ինը ոգի հեռացավ:

Այդ ժամանակ կինը սկսեց կրկին խոսել: Նա ասաց. «Նրանք այլևս չկան: Նրանք բոլորը դու՜րս եկան, բոլորը հեռացա՜ն»:

Բայց հոգումս զգում էի, որ դեռ բոլորը չեն հեռացել: Մեկ անգամ կրկին հրամայեցինք, որ չար ոգիները հեռանան:

Անմիջապես մեկ ուրիշ ոգի դուրս եկավ` ասելով. «Ես ստի ոգին եմ: Ես մեկն եմ, որ ասում էի, էլ չար ոգի չի մնացել և բոլորը հեռացել են»:

Հետո ամենավերջինը, որ հեռացավ` կրքի ոգին էր:

Շնորհակալություն Աստծուն, որ ազատագրումը այսօր իրական է, ինչպես Փիլիպպոսի օրերում, երբ Հիսուսի անունով դևերը հեռանում էին (Գործք 8):

 

 

ԱՅՍ ԴԱՍԻՑ  ՊԵՏՔ Է ՀԻՇԵԼ

Հովհ. 8:32:

Եսայի 61:1

*Մաթ. 17:19-21:

Մաթ. 12:25-30:

Մարկոս 4:40:

Գործք 8:4-8:

Մարկոս 16:15-18:

Եփես. 6:10-18:

Փիլիպ. 2:5-11:

Փիլիպ. 4:13:

Մաթ. 6:5,6:

Մաթ. 6:17,18:

Մաթ. 6:22-24:

Մաթ. 7:7,8:

Մաթ. 10: 1,8:

Մաթ. 18:18,19:

Մաթ. 19:26:

Մաթ. 21:22:

Գործք. 10:38:

Գործք 19:11,12

1Պետր. 5:8,9:

 


 

 

 

Դյուրուսույց Աստվածաշնչյան Քոլեջ

Լեյքվուդ, Կալիֆոռնիա

 

ԴԱՍԸՆԹԱՑ N05. ԴԻՎԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

ԴԱՍ 2. Մաս առաջին

ՉԱՐ ՈԳԻՆԵՐԻ ԾԱԳՈՒՄԸ. ԿԱՊԱՆՔՆԵՐԻ ՏԱՐԲԵՐԱԿՈԻՄԸ

 

Կոնսպեկտ

 

1. Սատանա և չար ոգիներ. համառոտ ակնարկ

Աստծու Խոսքը՝ հոգևոր ոլորտի մասին տեղեկատվության միակ ճշմարիտ աղբյուրը (Հռ.3.4).

Սատանայի անունները՝ Հակառակորդ (1Պետ.5.8), Բեեղզեբուղ (Մաթ.12.27), Ստության հայր (Հովհ.8.44), Վիշապ (Հայտն.12), Այս աշխարհի աստված (2Կոր.4.4).

ա.    ԾԱԳՈՒՄԸ.

-      Սուրբ Գրքում նշվում է մի խումբ հրեշտակների մեղանչման մասին (2Պետ.2.4: Հուդա6),

-      Սատանան նախկինում օծյալ քերովբե էր, իմաստությամբ և գիտությամբ կատարյալ, որը իր հպարտության մեղքի պատճառով մերժվեց և հեռացվեց (Եզ.28.12-19),

-      Սուրբ Գիրքը պատկերացում է տալիս սատանայի մեղքի մասին (Ես.14.12),

-      Սատանայի առաջացման ժամանակը (Ծննդ.1.1-ի և 1.2-ի միջև՝ ըստ «Խզման» տեսության [տե՛ս Հավելված 1-ը]: Ես. 14.17),

-      Սատանան հրեշտակների մեջ ունեցավ իր դաշնակիցները (Մաթ.25.41: Հայտ.12.4):

բ.     ԲՆՈՒԹՅՈՒՆԸ.

-      Ի սկզբանե մեղանչում է (1Հովհ. 3.8),

-      Մարդասպան է (Հովհ. 8. 44: Ծննդ. 3. 1-6),

-      Ստության հայր է (Հովհ. 8. 44):

գ.     ԳՈՐԾՈՒՆԵՈՒԹՅՈՒՆԸ.

-      Լուսո հրեշտակի կերպարանք է ստանում (2Կոր. 11.14),

-      Անհավատներին մտքով կուրացնում է (2Կոր. 4. 4),

-      Հափշտակում է Աստծո խոսքի սերմը և որոմ ցանում (Մաթ. 13. 19,25),

-      Չարախոսում է (Հայտ. 12.9,16: Զաք. 3.1),

-      Կանգնած է հիվանդությունների և վախի ետևում (Գործք. 10.38),

-      փորձիչ է (Մաթ. 4. 1-11: 1Թես. 3.5),

-      Որոգայթում է (1Տիմ. 3.7: 2Տիմ. 2.26),

-      Մտնում է սիրտը` բնակվելու (Հովհ. 13. 2,27),

-      Ձգտում է մարդուն ամբողջովին կլանել(1Պետ. 5. 8),

-      Ունի իր սպասավորները (2Կոր. 11. 14,15),

-      Հանդես է գալու երրորդությամբ` սատանա (Հայտ. 13.2), նեռ (Հայտ. 13.1: 1Թես.2.8), սուտ մարգարե (Հայտ. 13.11: 16.13):

դ.     ՍԱՏԱՆԱՅԻ ԹԱԳԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆԸ, աստիճանակարգությունը (Եփ. 6. 12),

-      Իշխանություններ,

-      Պետություններ,

-      Աշխարհակալներ (Դան. 10. 13,20),

-      Չար ոգիներ (Մաթ. 12. 43-45):

Տեսակները՝ ստության ոգի («Նրան ես կխաբեմ…Ելնեմ ու նրա բոլոր մարգարեների բերանը սուտ ոգի լինեմ»՝ 3Թագ.22.21,22), վախի (2Տիմ.2.7), հարցուկ (Գործք.16.16-18), մոլորության (1Տիմ.4.1) և այլն

ե.     ՍԱՏԱՆԱՅԻ ՊԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ ԱՍՏԾՈ ՈՐԴՈՒ` ՀԻՍՈՒՍ ՔՐԻՍՏՈՍԻ ԿՈՂՄԻՑ (Ծննդ. 3.15: 1Հովհ. 3.8).

-      Հիսուս Իր երկրային գործունեության ընթացքում ազատագրում էր չար ոգիներից մարդկանց (Մաթ. 8.16: Գործք. 10. 38),

-      Հիսուս Իր խաչի քավչարար մահով սատանային պարտության մատնեց և Ադամի սերնդի համար նրա իշխանությունից ազատվելու հնարավորություն ստեղծեց (Հովհ. 12.31: Ղուկ. 10. 18: Եբր. 2. 14),

-      Հիսուս, դժոխք մտնելով և հարություն առնելով Իր խաչի հաղթանակը սատանայի նկատմամբ գործնականում իրագործեց (Կող. 2. 15: Եփ. 4. 8):

զ.     ԵԿԵՂԵՑՈՒ ԴԻՐՔԸ ԵՎ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ ՍԱՏԱՆԱՅԻ ԹԱԳԱՎՈՐՈՒԹՅԱՆ ՎՐԱ (Հռ.16.20).

-      Արթուն մնալ (1Պետ. 5. 8) և սատանային տեղ չտալ (Եփ. 4. 27),

-      Աստծո սպառազինությունը հագնել (Եփ. 6. 11,13-18) և սատանային հակառակ կանգնել (Հակ. 4. 7),

-      Սատանային կապել (Մաթ. 18. 18: 12. 29) և նրա  ենթկաներին հեռացնել (Ղուկ. 10.19: Մարկ. 16.17):

է.     ՍԱՏԱՆԱՅԻ ԱՊԱԳԱՆ.

-      Պիտի կապվի հազարամյա թագավորության ժամանակ (Հայտ. 20. 1-3),

-      Կարճ ժամանակով  պիտի արձակվի (Հայտ. 20. 7,8),

-      Պիտի դատվի և նետվի  հավիտենական կրակի լիճը (Հայտ. 20. 9,10: 1Կոր. 6.3 ):

2.  Դիվային ճնշման մասին.

ա.  Դիվային ճնշումը` վախ, անհանգստություն, գրգռվածություն, ֆիզիկական կամ մտավոր տառապանք: Չար ոգու կողմից կառավարումը՝ առանց նրա կապանքների մեջ լինելու (Աքաաբը 3Թագ. 22-ում: Ղուկաս 6.18-ում՝ դիվային ճնշման մասին).

բ.   Կապանքներ, որոնք առաջացնում են հիվանդություններ կամ արատներ, առանց անձի ոլորտները կապելու (Ղուկաս 13.11-13: Հավատավոր կինը Հովհ.8.39-ում):

գ.   Ճնշման հետևանքով առաջացած ներքին կապանքներ.

1)   Սիրիացի կնոջ դստեր դեպքում ճնշումը՝ ներսից (Մատթ. 15.22: Մարկոս 7.26,29,30):

2)   Ուսերին երկու դև ունեցող մարդու ազտագրությունից հետո չար ոգու վերադարձը և կրկին հեռացումից հետո Սուրբ Հոգով լցվելը (Մաթ.12.44):

3)   Ֆլորիդայի Սեյնթ Պիթերսբուրգում ժողովի ժամանակ աղոթքի շարքին մոտեցած կինը, որն ազատագրվում է գլխին կուտակված և տանջալից ձայներ արձակող ամպից:

3.  Դիվահարության կամ կապանքի մասին.

ա. Դիվային կապանքի բացատրությունը (ըստ Ուեբստերի բառարանի).

1)   Գադարացի դիվահարը (Ղուկաս 8)՝ դիվային կապանքի մեջ.

2)   Լուսնոտ տղայի դեպքը Մատթ. 17.14-16-ում.

բ.   Հիսուսը՝ ազատարար.

1)   Եսայի 61.1.

2)   Գործք10.38.

3)   Հիսուսը եկել է ազատագրելու՝ անկախ ճնշման ծանրությունից և տևականությունից. (Հովհ. 8.36).

***

Աթեիստները պնդում են, որ գիտական ուսումնասիրությունները չեն հայտնաբերել չար ոգիների գոյությունը:

Այնուամենայնիվ, հոգևոր ոլորտի մասին Աստծու Խոսքն է տեղեկատվության միակ ճշմարիտ աղբյուրը և պետք է միայն նրանից ամուր բռնել (Հռոմ. 3.4):

 

ՍԱՏԱՆԱՅԻ ԱՆՈՒՆՆԵՐԸ

1Պետր. 5:8-ում մեզ ասվում է. «Արթո'ւն մնացեք, հսկեցե'ք, որովհետև ձեր հակառակորդը` սատանան, մռնչացող առյուծի պես պտտվում ու փնտրում է` թե ո'ւմ կուլ տա»: Աստվածաշունչը անվանում է նրան նաև` Բեեղզեբուղ, Ստության հայր, Վիշապ: 2Կորնթ.4.4-ում նա կոչվում է «Այս աշխարհի աստված»:

 

ՍԱՏԱՆԱՅԻ ԵՎ ՆՐԱ ՈԳԻՆԵՐԻ ԾԱԳՈՒՄԸ

Եսայի 14.13,14-ից կարող ենք գաղափար կազմել սատանայի մեղքի մասին. «Երկինք պիտի ելնեմ ու իմ աթոռն Աստծու աստղերից վեր պիտի բարձրացնեմ և ժողովի լեռը, հյուսիսի մոտերը պիտի բնակվեմ. ամպերի բարձրությունների վրա պիտի ելնեմ, Բարձրյալին պիտի նմանվեմ»:

Հենց որ Արուսյակն ընտրեց իր սեփական կամքը, նա ընկավ և ուրիշներին էլ համոզեց, որ ապստամբեն Աստծու իշխանության դեմ: Աշխարհում դևերն այսօր ընկած հրեշտակներն են, որոնք մի ժամանակ հրաշալի երկնային էակներ էին և շրջապատում էին Աստծու գահը: Առաջնորդվելով Արուսյակի կողմից՝ հրեշտակների մեկ երրորդ մասն (Հայտն. 12.4) ապստամբեց Ամենակարող Աստծու դեմ և երկնքից վայր շպրտվեց:

Հիսուսն ասաց. «Ես տեսա Սատանային` կայծակի նման երկնքից վայր ընկնելիս» (Ղուկաս 10.18): Արուսյակը` լույսի որդին, դարձավ դև, և հրեշտակների մեկ երրորդ մասը, ովքեր հետևեցին նրան` Աստծու դեմ ապստամբելով, դարձան չար ոգիներ, ովքեր ճնշում, տանջում, խաբում են մարդկանց և փափագում ողջ մարդկությանը կործանել:

Սատանան իր շտաբը տեղավորել է երկնքի և երկրի միջև: Աստծու Խոսքը կոչում է նրան «Օդի իշխան» (Եփես. 2.2): Այսպիսով, մեր պատերազմն այսօր ոչ միայն Սատանայի` դևի դեմ է, այլ նաև ընկած մյուս հրեշտակների` չար ոգիների դեմ: «Որովհետև մեր պատերազմը մարմնի և արյան հետ չի, այլ` իշխանությունների և  պետությունների, այս խավար աշխարհի իշխանների, երկնքի տակ եղող չար ոգիների հետ» (Եփես. 6.12): Ուշադրություն դարձնենք, որ Սուրբ Գիրքն ասում է, թե մեր պատերազմը ԽԱՎԱՐԻ ԻՇԽԱՆՆԵՐԻ դեմ է: Ոչ միայն մեկ իշխանի` Սատանայի, այլ՝ ԻՇԽԱՆՆԵՐԻ դեմ (հոգնակի թվով է): Այսպիսով` մեր պատերազմը այսօր դևի և չար ուժերի`  ՈԳԻՆԵՐԻ դեմ է: Այդ ոգիները ղեկավարում են խավարը և բնակվում են, ըստ ոմանց, եկրրորդ երկնքում, որը երկրի մթնոլորտում է: Նրանք չեն ապրում «Երկնքում»` Աստծու տանը, որտեղ հրեշտակներն ու արդարներն են:  Այնտեղից նրանք վայր են գցվել:

Պողոս առաքյալը ցույց է տալիս, թե ինչ տեսակի սպառազինության կարիք ունենք, որպեսզի դիմադրենք և պատերազմենք նրանց դեմ (Եփես. 6.13-18): Ուրացող քրիստոնյան ամենախոցելի դիրքում է: Քանի որ Սատանան ամենագետ չէ, ուստի նրա զորությունը սահմանափակ է, և իր դժոխային կործանիչ աշխատանքի կամ երկրի վրա անեծք բերելու համար նա օգտագործում է չար ոգիներին: Սրանք գործում են «իշխանների» հսկողության ներքո: Նրանց դիմակայելու համար պետք է միշտ Սուրբ Հոգով լցվենք և արյան տակ ծածկված մնանք:

Չար ոգիների թիվն անհայտ է: Թվում է, որ նրանք ավելի շատ են, քան այս երկրագնդի մարդկությունը: Գադարացի դիվահարը (Ղուկաս 8.30) իր մեջ նույնիսկ լեգիոն ուներ, որը երեքից վեց հազարանոց բանակ է:

 

ՉԱՐ ՈԳԻՆԵՐԻ ԳՈՐԾՈՒՆԵՈՒԹՅՈՒՆԸ

Չար ոգիրները չունեն ֆիզիկական մարմին, նրանք փնտրում են մարդկային կամ կենդանու մարմին` նրանց մեջ բնակվելու համար (ինչպես գադարացի դիվահարի միջադեպում): Հեռացվելուց հետո նրանք նույն մարդու մեջ կրկին վերադառնալու հնարավորություն են փնտրում. «Երբ պիղծ ոգին դուրս է գալիս մարդուց, շրջում է անջուր տեղերում, հանգիստ փնտրելով, և չի գտնում: Այն ժամանակ ասում է. «Վերադառնամ իմ տունը, որտեղից դուրս եկա». և գալով՝ նրան գտնում է պարապ, մաքուր և հարդարված: Այն ժամանկ գնում է և իր հետ բերում ուրիշ յոթ իրենից ավելի չար ոգիներ ու մտնելով`  բնակվում են այնտեղ. և այն մարդու վերջն ավելի չար է լինում, քան  առաջ էր» (Մաթ. 12: 43-45):

Չար ոգին իր ազդեցությունը ջանում է տարածել մարդու մարմնի, անձի և հոգու վրա՝  փորձելով կործանել նրան:

«Նրան ես կխաբեմ…Ելնեմ ու նրա բոլոր մարգարեների բերանը սուտ ոգի լինեմ» (3Թագ. 22:21,22): Ուշադրություն դարձնենք, որ այս ոգին ասաց, որ «ՍՏԻ ՈԳԻ ԿԼԻՆԻ»: Սուրբ Գրքում հանդիպում ենք նաև ոգիների այլ տարբերակումների՝ վախի (2Տիմ.2.7), հարցուկ (Գործք.16.16-18), մոլորության (1Տիմ.4.1) և այլն:

ԴԻՎԱՅԻՆ ՃՆՇՈՒՄ

Աքաաբը (3Թագ. 22) չար ոգու ազդեցության տակ ընկավ արտաքին աղբյուրից: Նա չար ոգով բռնված ՉԷՐ, այլ կառավարվեց նրանով իր մարգարեների միջոցով: Շատ անգամ մարդիկ ավելի շատ չար ոգու ՃՆՇՄԱՆ տակ են. այն դրսից է ազդում: Աստծու Խոսքը սովորեցնում է, որ մարդը չար ոգու կողմից կարող է կառավարվել, ճնշվել, տանջվել, առանց մրա կապանքների մեջ լինելու:

Չար ոգին կարող է մարդուն ֆիզիկապես կապել՝ առաջացնելով հիվանդություններ կամ արատներ՝ առանց նրա անձի ոլորտները կապելու. «Եվ ահա այնտեղ մի կին կար, որը տասնութ տարուց ի վեր ԹՈՒԼՈՒԹՅԱՆ ՈԳԻ ուներ: Նա կծկվում էր ու երբեք չէր կարողանում ուղիղ կանգնել (Սատանան ֆիզիկապես կապել էր նրան): Եվ երբ Հիսուսը նրան տեսավ, Իր մոտ կանչեց և ասաց նրան. «Ո' վ կին, քո հիվանդությունից ազատ ես արձակված»: Եվ Իր ձեռքը դրեց նրա վրա ու նա անմիջապես ուղղվեց ու փառավորեց Աստծուն» (Ղուկաս 13.11-13): Հիսուսն այս կնոջը կոչեց «Աբրահամի դուստր», որ նշանակում է, թե այդ կինը հավատավոր էր (Հովհ.8.39): Փաստորեն այս կինը կապված էր ֆիզիկապես, սակայն չար ոգիներով չէր կառավարվում:

ԵՐԲ ՃՆՇՈՒՄԸ ՏԱՆՈՒՄ Է ԿԱՊԱՆՔԻ

Միասին նայենք Ղուկաս 6.18. «Նրանք, ովքեր ՉԱՐՉԱՐՎՈՒՄ ԷԻՆ պիղծ ոգիներից: Նրանք բժշկվում էին»:

«Եվ ահա այդ կողմերից եկած քանանացի մի կին աղաղակում էր ու ասում Նրան. «Ողորմի' ր ինձ, Տե' ր, Դավթի'  Որդի, աղջիկս սաստիկ ՏԱՆՋՎՈՒՄ Է դևից» (Մաթ. 15.22): «Այդ կինը հույն էր ազգությամբ`  Սիրիական Փյունիկեից և աղաչում էր Նրան, որ դևն իր աղջկանից դուրս հանի» (Մարկոս 7.26): «Հիսուսն ասաց նրան. «Այս խոսքիդ համար գնա' , դևը դուրս եկավ քո աղջկանից»: Եվ իր տունը գնաց, տեսավ, որ դևը դուրս է եկել, և աղջիկը՝ պառկած մահճի վրա» (Մարկ. 7.29,30):

Նա, որ չարչարվում է դևի կողմից` վախի մեջ է, անհանգիստ, գրգռված, ֆիզիկապես կամ մտավորապես տառապում է: Չարչարանքը սկիզբ է առնում դրսից, սակայն շուտով այն անցնում է ներս: Սիրիացի կնոջ դստեր դեպքում դևը ներսից էր:

Վերջերս Հարավ կատարած արշավներից մեկի ժամանակ մի մարդ մոտեցավ աղոթքի շարքին. նա սատիկ տանջվում էր դևերից և հաղորդեց, որ երկու չար ոգի, նստած իր ուսերի վրա,  խոսում են իր և միմյանց հետ: Ես ասացի, որ չեմ տեսնում ոգիներին իր ուսերի վրա: Մարդն ասաց, որ ոչ մեկը, բացի իրենից, չի կարող տեսնել կամ լսել այդ ոգիներին խոսելիս: Նրանք իրական էին իր համար, քանի որ նա լսում էր, թե ինչպես էին անընդհատ խոսում իր հետ: Նա շարունակ տանջվում էր, անհանգստանում և տառապում դրանց ձեռքը: Նա փորձել էր սաստել և հեռացնել դրանց ու չէր կարողացել: Մի բան պարզ էր. նա սատիկ տանջվում էր և կարիք ուներ ազատագրման: Հենց ձեռքերս դրեցի այդ մարդու վրա և հրամայեցի, որ դևը հեռանա , նա սկսեց ուրախանալ և հայտարարեց, որ երկու դևերն էլ անհետացել են իր ուսերի վրայից: Նա չգիտեր, թե ուր գնացին դրանք, բայց` գիտեր, որ ԳՆԱՑԻՆ: Քանի որ տարբեր հարանվանություններից մարդիկ մեծ շարք էին կազմել, կապանքից ազատվելու համար, ես ժամանակ չունեի` ասելու նրան, թե ինչպես է պետք պահպանել ազատագրությունը:

Հաջորդ գիշեր նա կրկին եկել էր աղոթքի և ասաց, որ տուն գնալու ճանապարհին դևերից մեկը վերադարձել, կրկին նստել էր ուսին և ողջ օրը տանջել էր իրեն: Կրկին դևը հեռացնելուց հետո ես Մաթ. 12.44-ի համաձայն հրահանգեցի նրան, որ դևը իր նախկին տեղը ազատ չպետք է գտնի, երբ վերադառնա: Նա չի կարող մտնել այնտեղ, որը Սուրբ Հոգով է լցված: Իմ խորհրդով մարդը գնաց աղոթքի վրան, որպեսզի Աստծուն խնդրի՝ Սուրբ Հոգով լցվելու համար: Այս նույն մարդը երկու շաբաթ հաճախեց մեր ժողովներին: Ես մի քանի անգամ զրուցեցի նրա հետ և իմացա, որ թեև երկու անգամ զգացել է նրանց ներկայությունը, սակայն չար ոգիների համար իր ներսում արդեն տեղ չկար:

Սեյնթ Պիթերսբուրգում (Ֆլորիդա) ժողովի ժամանակ, մի կին աղոթքի շարքին միացավ, որ դիվային ճնշման տակ էր և ասում էր, թե կամ պետք է ազատագրվի կամ հոգեբուժարան գնա: Ահա նրա պատմությունը. «Անընդհատ խավար ամպ է կուտակվում իմ շուրջը: Որոշ ժամանակից այն հեռանում է, հետո իջնում ու սավառնում գլխիս վրա: Ամպից ձայներ են գալիս և խոսում ինձ հետ: Երբ այդ ամպը հեռանում է, վիճակս թեթևանում է, բայց երբ կրկին սավառնում է գլխիս շուրջ, ձայներն այնքան բարձր և տանջող են լինում, որ թվում է թե այլևս չեմ կարող տանել: Ինձ թվում է, որ շուտով հոգեբուժարան կգնամ»: Երբ այդ կինն ազատագրվեց, ամպն անհետացավ և այլևս տարօրինակ ձայներ չլսեց:

«Եվ թե ինչպես Աստված օծեց Հիսուս Նազովրեցուն Սուրբ Հոգով ու զորությամբ, որ շրջեց բարիք անելով ու ՍԱՏԱՆԱՅԻ ԿՈՂՄԻՑ ԲՈԼՈՐ ՃՆՇՎԱԾՆԵՐԻՆ ԲԺՇԿԵԼՈՎ, քանի որ Աստված նրա հետ էր» (Գործք.10.38): Ուեբստերի թարգամնությամբ ճնշված նշանակում է «հոգեպես ծանրության տակ լինել կամ ճզմվել, բեռնվել, մտքի ու մարմնի ծանրության զգացում և ընկճվածություն ունենալ»:

Որքա՜ն իրական և օրհնյալ է ազատագրման փորձառությունը նրանց համար, ում կյանքը խեղաթյուրվել ու աղավաղվել է այս սարսափելի ճնշման տակ, սակայն հիմա նրանք լույսի ու ազատության մեջ են և կարող են անցնել իրենց ամենօրյա պարտականությունների կատարմանը՝  առանց վախի և արգելքի:

 

ԴԻՎԱՀԱՐՈՒԹՅԱՆ ԲՆՈՒՅԹԸ

Դիվային կապանք ասելով՝ հասկանում ենք. «ՄԵԿԻՆ ՈՐՊԵՍ ԹԵ ՍԵՓԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ տիրելու կամ պահելու գործողություն մեկ այլ անձնավորության կողմից, ներգործության տակ գտնվելու կամ կառավարվելու իրավիճակ» (Ուեբստերի բառարան): Գադարացի դիվահարը (Ղուկաս 8) դիվային կապանքի մեջ էր. «Եվ շատ չար ոգիներ կային նրա մեջ» (Ղուկաս 8.30): Դիվահարության ժամանակ դևերը բնակվում են մարդու մեջ և ստրկացնում կամ կառավարում նրան:

Դիվահարության մեկ այլ դեպք գտնում ենք Մաթ. 17.14-16-ում. «Եվ երբ մոտեցան ժողովրդին, մի մարդ եկավ Նրա մոտ և ծնկի գալով Նրա առջև, ասաց. «Տե' ր, ողորմի' ր իմ որդուն, որովհետև տառապում է լուսնոտություից և չարաչար տանջվում է. շատ անգամ իրեն կրակի մեջ է նետում, շատ անգամ` ջրի: Եվ ես նրան բերեցի քո աշակերտների մոտ, և չկարողացան նրան բժշկել»: Այս ոգին անընդհատ ցանկանում էր կործանել տղային (Մարկոս 9.22):

 

ԱՍՏՎԱԾԱՅԻՆ ԱԶԱՏՈՒԹՅՈՒՆԸ ՄԵՐՆ է

Հիշենք Հիսուսի խոսքերը. «Նա ինձ ուղարկեց աղքատներին ավետիս տալու, կոտրված սիրտ ունեցողներին բժշկելու, ԳԵՐԻՆԵՐԻՆ` ԱԶԱՏՈՒԹՅՈՒՆ ԵՎ բանտարկյալներին բանտի բացվելը հռչակելու» (Եսայի 61.1): Հիսուսը եկել է ազատագրելու՝ անկախ ճնշման ծանրությունից և տևականությունից. «Եթե Որդին ձեզ ազատի, ՃՇՄԱՐՏԱՊԵՍ ԱԶԱՏ ԿԼԻՆԵՔ» (Հովհ. 8.36):

 

ՀԻՇՈՂՈՒԹՅԱՆ ՄԵՋ ՊԱՀԵԼՈՒ ԽՈՍՔԵՐ ՍՈՒՐԲ ԳՐՔԻՑ

Եսայի 14.12-14                                Եսայի 61.1                                       Եփես. 6.10-18

Եփես. 2.2                                         Ղուկաս 6.18                                     Ղուկաս 10.18,19

Գործք 10.38                                     Եփես. 4.27                                       Սաղմոս 119.45

 


 

Դյուրուսույց Աստվածաշնչյան Քոլեջ

Լեյքվուդ, Կալիֆոռնիա

 

ԴԱՍԸՆԹԱՑ N05. ԴԻՎԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

ԴԱՍ 2. Մաս Երկրորդ

ԴԻՎԱՅԻՆ ՎԱՐԴԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆԸ (1Տիմ. 4.1-3)

 

Կոնսպեկտ

 

1. Դիվային վարդապետությունը և նրա տարածողները.

2. Սատանայի ծուղակը.

Կրոն՝ ա) Աստվածաշնչի փոխարեն՝ գիտական տեսություններով՝ աթեիզմին համարժեք (2Պետր. 2.1), մեղքի գոյության ժխտումով, մարդկային բարոյականությամբ, Աստվածային կայծով. բ) սառանց Քրիստոսի քավության, սրբացման (Եբր.12.14), Սուրբ Հոգու մկրտության (Գործք 1.8), գերբնական պարգևների, Խոսքին հետևող հրաշքների. գ) Ապաշխարության տանող արթնության ծառայությունների փոխարեն՝ մարդկային ծրագրերով:

3. Արդիականության վտանգը.

Աստվածաշնչի «սխալ» թարգմանությունը, հեղինակների կրթություն չունենալը, ճիշտ չշարադրված մտքերը, եբրայական առասպելաբանությունից օգտվելը, Քրիստոսի՝ կույսից չծնվելը, հրաշքների մասին Մարկոսի Ավետարանի վերջին հատվածի անստույգությունը և այլն:

4. Կազմակերպությո՞ւն, թե՞ օրգանիզմի մաս.

5. Դիվային վարդապետությունը՝ Երկինք տանող «հեշտ ճանապարհ».

Հավիտենական պատժի, մահից հետո գիտակցության ժխտումը, չարերի «լիակատար ոչնչացումը»:

6. Ժամանակավոր դժոխք՝ մեղք գործող քրիստոնյաների համար.

7. Ջրի մկրտությունը՝ երկինք գնալու անցաթուղթ.

8.  Օկուլտական գիտություններ (թաքնագիտություն), սպիրիտիզմ (ոգեկանչություն), բախտագուշակություն (տե՛ս Հավելված 2).

9. Աղանդների դասակարգումը (տե՛ս Հավելված 4).

ա.  Արևմտյան աղանդներ.

բ.   Արևելյան աղանդներ.

գ.   «Նոր դարի» աղանդներ.

դ.   Ազատ մասոնություն.

ե.   Սատանապաշտություն.

10.     Օտար ձայների փոխարեն՝ Հիսուսի փնտրումը.

 

***

 

«Արդ, Հոգին հայտնապես ասում է, թե վերջին ժամանակներում ոմանք պիտի հեռանան հավատից և ուշադրություն դարձնեն մոլորեցուցիչ ոգիների և դևերի վարդապետություններին, կեղծավորությամբ ստեր խոսելով, որոնց խղճմտանքը դաղված է, որոնք արգելում են ամուսնանալ, հրաժարվում կերակուրներից, որ Աստված ստեղծեց, որպեսզի ճշմարտությանը հավատացողներն ու ճանաչողները գոհությամբ վայելեն» (1Տիմ. 4.1-3):

 

ԴԻՎԱՅԻՆ ՎԱՐԴԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՄԱՍԻՆ

Թեև Ուեբստերի սահմանմամբ վարդապետությունը մարդու դավանանքն է, սակայն սատանան այս հարցում բացառություն է կազմում: Սատանան չի հավատում իր վարդապետությանը: Այդ վարդապետությունը նրանց համար չէ, ովքեր չեն ընդունում Աստծուն, այլ նրանց համար, ովքեր կրոնավոր են և հույս ունեն մահից հետո երկինք մտնել: Սատանան նաև ունի իր ծառայողները, ովքեր սովորեցնում են այդ վարդապետությունը. ոմանք՝ գիտակցաբար, ուրիշները՝ կուրորեն. «Որովհետև, այդպիսիները սուտ առաքյալներ, խաբեբա աշխատավորներ են, որոնք իրենց Քրիստոսի առաքյալներ են ձևացնում: Եվ զարմանալի էլ չէ, որովհետև Սատանան ինքն էլ կերպարանափոխվում է լույսի հրեշտակի: Ուրեմն մեծ բան չէ, որ նրա պաշտոնյաներն էլ կերպարանվեն արդարության պաշտոնյաների նմանությամբ, որոնց վերջն իրենց գործերի համեմատ պիտի լինի» (2Կորնթ. 11.13-15):

 

ՍԱՏԱՆԱՅԻ ԾՈՒՂԱԿԸ

Ձկնորսի սուր կարթին միշտ գայթակղիչ խայծ կա: Խեղճ ձկան տեսածը միայն հյութալի, չաղլիկ որդն է, սակայն ԿԵՌԻԿԸ ԾԱԾԿՎԱԾ Է: Նմանապես, ոգիներ որսալիս սատանան իր վարդապետությամբ թաքցնում է «կարթը»` ծածկելով այն լավ, աստվածաշնչյան թվացող խայծով: Յուրաքանչյուր սուտ վարդապետություն պետք է մի «լավ» բան առաջարկի: Սա է պատճառը, որ նույնիսկ մի շարք ժամանակակից աղանդներ Աստծու Խոսքից մեջբերումներ են անում:

«Որովհետև նրա խորհուրդներին անտեղյակ չենք» (2Կորնթ. 2.11):

Անշուշտ, սատանան կնախընտրեր, որ մարդիկ իրենց մտքից ամբողջովին հանեին Աստծուն, բայց քանի որ այդպես չեն անում, այդ պատճառով էլ քաջալերում է նրանց «կրոնավոր» լինել, այնպես որ այդ կրոնը չընդգրկի Քրիստոսի արյունը մեղքերի քավության համար, ոչ սրբությունը, առանց որի ոչ մեկ չի տեսնի Աստծուն (Եբր. 12.14), ոչ էլ Սուրբ Հոգու մկրտությունը, որը զորություն է բերում՝ ընդդեմ սատանայի գործերի (Գործք 1.8):

Դիվային վարդապետությունը մերժում է գերբնական պարգևները, հրաշքները, Խոսքին հետեվող նշանները: Սատանայի պլանն է արթնության ծառայության փոխարեն, որը մարդկանց ապաշխարության է տանում, առաջակել կրոնական նոր ձևեր, արարողություններ, ծեսեր, մարդկային պատվիրաններ և ծրագրեր, ֆիզիկական ջանք, բնական կարողություն և չվիրավորող քարոզներ:

Մեր ժամանակակիցները ընդունում են Հիսուսից տարբեր մի այլ ուսուցչի, Աստծու Որդուց «ավելի լավ» մարդու, ժառանգական մեղքից տարբեր «ռասայական անհասությունը», Աստծու պատկերով ստեղծված լինելու փոխարեն՝ մարդուն՝ որպես էվոլյուցիայի արգասիք: Փոխանակ Աստծու զորությամբ գերբնական վերածնունդ քարոզելու՝ խոսում են «բնական աճի» մասին, աստվածային սրբացման փոխարեն՝ մարդկային կրթության մասին, գերբնական շնորհքի փոխարեն՝ մարդկային բարոյականության մասին: Շատերը նույնիսկ մերժում են Քրիստոսի աստվածությունը, արյան քավությունը, Սուրբ Գրքի աստվածային ներշնչումը, մարդու անկումը և  սրտի ապականությունը, հայտարարում են, որ մարդը գնալով ավելի լավն է դառնում: Ասում են, որ բոլոր մարդկանց մեջ Աստվածային կայծ և ժառանգական բարություն կա, որը կարող է գերակայել, եթե հնարավորություն տրվի: Նրանք ապաշխարություն բառը չեն գործածում, քանի որ նրանց կարծիքով հոգեբանական վնաս է հասցնում: Շատերը մերժում են մեղքի գոյությունը:

Հիսուսի փրկագործության մասին խոսելու փոխարեն այդ արդիական ավետարանիչները խոսում են գործերի և խառնվածքի մասին: Աստվածաշնչի վրա հիմնվելու փոխարեն եռանդագին խոսում են գիտական ամենավերջին տեսությունների ու փաստարկների մասին:  Արդիականները լավ ԳՈՐԾԻՔ են սատանայի ձեռքին: Նրանք կրոնի արտադրությամբ են զբաղվում, ինչը ոչ միայն նրանց սեփական հոգիներն է մատնում հավիտենական դժոխքին, այլև` իրենց ուսուցումներին հետևողների: Այս պարսավելի հերետիկոսության հավատը համարժեք է աթեիզմին (2Պետր. 2.1):

 

ԱՐԴԻԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ՎՏԱՆԳԸ

Ոմանք եկեղեցի են ընտրում, որովհետև մայրը և տատիկն այնտեղ են հաճախել: Ուրիշները՝ որովհետև այն ամենաազդեցիկն է հասարակության մեջ: Այս պատճառները կարող են ճիշտ լինել, եթե այնտեղ Աստված ներկա է: Իսկ Եկեղեցու վարդապետությունը պետք է համապատասխանի Խոսքին: Մինչդեռ ժամանակը չափազանց կարճ է, դժոխքը՝ չափազանց իրական, հավիտենությունը՝ չափազանց երկար, իսկ մեր սիրելիները՝ չափազանց թանկ այս հարցերի ճշմարիտ պատասխանները փնտրելու ու գտնելու համար:

Այս «վայ սպասավորներն» անշուշտ ասում են, որ հավատում են Աստվածաշնչին: Պարզապես մի քանի բաժին սխալ է թարգմանվել, որոշներն էլ բնօրինակից չեն: Իսկ Աստծու Խոսքի հեղինակները կրթություն չեն ունեցել, ինչպես այսօրվա մարդիկ: Հնարավոր է նաև, որ  ճիշտ չեն շարադրել մտքերը: Այդ ոլորտից է եբրայական առասպելաբանությունը: Այլապես, ինչպե՞ս կարելի է հավատալ, թե Հեսուն արևը կանգնեցրել է, իսկ Հովնանը կետի փորում է մնացել և ապրել: Նրանք հավատում են միայն այն բաներին, որ մարդու ուղեղին հասանելի են և ոչ թե՝ գերբնական երևույթներին: Սա, անշուշտ, հերքում է ամեն մի հրաշք և նշան (Մարկ.16.17,18), Սուրբ Հոգու մկրտությունը և Հոգու պարգևները:

Արդիականները մերժում են նաև Քրիստոսի՝ կույսից ծնվելը, սակայն շատ են սիրում մեջբերել Աստծու Խոսքից սիրո մասին: Նրանք այնքան համարձակ են դարձել, որ Աստվածաշնչի «նոր թարգմանություն» են առաջ բերել, որտեղ Մարիամը ներկայացված է որպես երիտասարդ կին և ոչ թե՝ կույս, այսպիսով Քրիստոսին դարձնելով Հովսեփի ապօրինի զավակը և ոչ թե Բարձրյալ ԱՍՏԾՈՒ ՈՐԴԻ: Նաև բաց են թողել Մարկոսի Ավետարանի վերջին հատվածը՝ որպես «անստույգ» խոսք:

Արդիականներն ասում են, որ հավատում են բժշկությանը, սակայն Աստված այսօր բժշկում է մարդկանց բժշկագիտության միջոցով: Այդ դեպքում, ինչպե՞ս հասկանալ հետևյալ խոսքերը. «Կա՞ որևէ մեկը ձեր մեջ հիվանդ. Եկեղեցու երեցներին թող կանչի, որպեսզի ԻՐ ՎՐԱ ԱՂՈԹՔ ԱՆԵՆ ու Տիրոջ անունով յուղով օծեն: ԵՎ հավատով եղած աղոթքը պիտի փրկի հիվանդին ու ՏԵՐԸ նրան ոտքի պիտի հանի: Եվ եթե մեղք էլ գործել է, պիտի ներվի նրան» (Հակոբ 5.14,15):

Ծննդոց 4-րդ գլխում կարդում ենք, որ Կայենն Աբելի նման զոհաբերության փոխարեն Աստծուն մի բան բերեց, որ իրենից  չէր պահանջվել` «երկրի պտուղը»: Սակայն Կայենից մինչև մեր օրերը մարդիկ փորձում են համոզել Աստծուն, որ հավանություն տա իրենց սեփական գործերին: Դա անձի բարձրացման և ինքնակառավարման կրոնն է՝ մոդեռնիզմը:

Ջրհեղեղից հետո, երբ Աստված պատվիրեց ցրվել ու լցնել աշխարհը, տալով նրանց Իր խոստումը, որ այլևս չի կործանի երկիրը ջրհեղեղով, մարդը կրկին որոշեց, որ ինքն ավելի լավ է կողմնորոշվում, քան Աստված. «Այն ժամանակ ասացին. «Եկե'ք աղյուսներ շինենք ու նրանց կրակով թրծենք…» (Ծննդոց 11.3,4):

Այսօր մարդիկ դեռ փորձում են երկինք մտնել իրենց սեփական գործերով և քարոզում են. «Կատարի'ր և կապրես»:

 

ՃՇՄԱՐԻՏ ԵԿԵՂԵՑՈՒ ԱՌԱՆՁՆԱՀԱՏԿՈՒԹՅՈՒՆԸ

Իրական եկեղեցին Քրիստոսի ընտրած հարսն է (Եփես.5.32, Հայտն.19.7), որն իրեն պատրաստում է վերադարձող Փեսայի համար, որովհետև իր մեջ այս հույսն ունի, որով «սրբում է իրեն, ինչպես Նա սուրբ է» (1Հովհ.3.3): Այնպես որ նա չի կարող ամուսնանալ աշխարհի հետ: Պողոս առաքյալը կոչ է անում զգուշանալ նրանցից, ովքեր «աստվածապաշտության կերպարանքն ունեն, բայց դրանում եղող զորությունն ուրացել են: Այդպիսիններից Ե'Տ ՔԱՇՎԻՐ» (2 Տիմ.3.5): «Որովհետև կգա ժամանակ, երբ ողջամիտ վարդապետությանը չպիտի անսան, այլ ցանկությունների համաձայն վարդապետներ պիտի հավաքեն իրենց շուրջը` ուզածը լսելու մարմաջով և ճշմարտությունից պիտի ականջ դարձնեն ու առասպելների ետևից գնան» (2Տիմ.4.3,4): Մինչդեռ հափշտակության պատրաստվող Եկեղեցին (1Թես.4.13-17) Հիսուսի երկրորդ գալուստին ներկայացվում է որպես «փառավոր եկեղեցի` առանց արատի, խորշոմի կամ այլ թերության, սուրբ և անարատ » (Եփես. 5.27):

 

ԿԱԶՄԱԿԵՐՊՈՒԹՅՈՒ՞Ն, ԹԵ՞ ՕՐԳԱՆԻԶՄԻ ՄԱՍ

Ոչ մի եկեղեցական կազմակերպություն, ոչ էլ դավանանք, ծես կամ սեփական գործ երբեք չեն կարող փրկություն բերել: Միայն Քրիստոսի թափած արյունն ընդունելով ենք փրկվում: Ոչ  աջակցող ծրագրերը, կրթված, սակայն Աստծու Հոգով չլցված գործիչները, մարդկային ջանքերը երբեք չեն կարող պատասխանել մեր աղոթքին` «Քո թագավորությունը գա»: Որովհետև՝ «Զորությամբ չէ և ուժով չէ, հապա Իմ Հոգով»,- ասում է Զորաց Տերը» (Զաք. 4.6): Որևէ եկեղեցական կազմակերպություն, եթե ցանկանում է լինել Քրիստոսի հարսը, պետք է նույն պահանջների առջև կանգնի, ինչ դնում է Աստծու Խոսքը:

ԴԻՎԱՅԻՆ ՎԱՐԴԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆԸ՝ ԵՐԿԻՆՔ ՏԱՆՈՂ ՀԵՇՏ «ՃԱՆԱՊԱՐՀ»

Ինչպես Պողոսը այդ մասին զգուշացնում էր Տիմոթեոսին ժամանակներ առաջ  (2Տիմ.4.3,4), երբ մարդիկ հեռացնում են իրենց ականջներն Աստծուց, սատանան շրջում է դրանց դեպի առասպելները: Բայց այն նման է մի ճանապարհի «որ մարդուն շիտակ է երևում, բայց նրա վերջավորությունը մահվան ճամփան է» (Առակ. 14.12):

Սատանայի ամենալավ վաճառվող թմրադեղն այն է, որ հավիտենական պատիժ չկա չարերի համար, որ դժոխքը գերեզմանն է, և մահից հետո գիտակցություն չկա, կամ մահից հետո մեղավորը պետք է հազար տարի ապաշխարի՝ մինչև հավիտենություն մտելու բախտ վիճակվի, կամ չարերի պատիժը լինելու է «լիակատար ոչնչացմամբ»: Մինչդեռ համաձայն Աստծու Խոսքի՝ Մաթ.25.46. «Սրանք գնալու են հավիտենական պատժի»: Նաև Հայտն. 20.10 և 15-ում չարերը (բոլոր նրանք, ում անունները Կյանքի գրքի մեջ գրված չեն) միանալու են սատանային, գազանին և սուտ մարգարեին կրակի լճում, որպեսզի ՕՐ ՈՒ ԳԻՇԵՐ ՀԱՎԻՏՅԱՆ ՉԱՐՉԱՐՎԵՆ:

 

ԺԱՄԱՆԱԿԱՎՈՐ ԴԺՈԽՔ՝ ՄԵՂՔ ԳՈՐԾՈՂ ՔՐԻՍՏՈՆՅԱՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ

Այս «վարդապետությունը» թույլատրում է մեղք գործող քրիստոնյաներին մի քիչ տառապել ժամանակավոր դժոխքում մինչև իրենց մեղքերի հատուցումը կամ ազատումը դրանից:

Վերջերս մի քաղաքում ունեցած մեր քարոզարշավներից մեկում այցելեցինք մի եկեղեցի, որն իր 20-րդ տարեդարձի առթիվ զբոսախնջույք էր կազմակերպել, ինչն էլ վերածվեց «ակումբի»: Նվերներ էին տրվում նրանց, ում լոտոյի տոմսը բախտավոր համար էր պարունակում. ընդհուպ մինչև Պլիմաուֆ մեքենա, մեծ սառնարան, տղաների ու աղջիկների հեծանիվներ և «թռչող ափսե»: Ամեն մեկը գիտեր, թե որտեղ էր Պլիմաուֆը և սառնարանը: Բայց ոչ մեկը մինչև ստանալը չգիտեր, թե ինչ էր  այդ «թռչող ափսեն»: Այն 0.25լ Վիսկու շիշ էր: Այդ նույն խումբը արգելում է ամուսնանալ և պահանջում հեռու մնալ մսից (1Տիմ.4.3): Նաև համոզված են, որ երկինքն են գնալու որոշ ժամանակ քավարանում իրենց մեղքերին քավություն տալուց հետո:

 

ՋՐԻ ՄԿՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ՝ ԵՐԿԻՆՔ ԳՆԱԼՈՒ ԱՆՑԱԹՈՒՂԹ

Մահվանից հետո գիտակցություն ու հավիտենություն, տառապանք ընդունող մարդկանց համար (Ղուկաս 16.10-31) սատանան պատրաստել է այլ «ցավազրկող» միջոց:

Նա երկնքի համար ապահովագում է ջրի մկրտությամբ՝ առանց մեղքի ներքին գիտակցության և ապաշխարության, Հոգու վկայության, մարդը մտածում է, որ նա վերստին ծնունդ է ունեցել և նոր էակ դարձել (2Կորնթ. 5.17 և Գաղատ. 6.15): Դժոխքից խուսափելու համար պարզապես պետք է հավատալ, որ Հիսուսը Քրիստոսն է և մկրտվել ջրով: «Որովհետև շնորհքով եք դուք փրկված ՀԱՎԱՏԻ ՄԻՋՈՑՈՎ, և սա ոչ թե ձեզնից է, այլ ԱՍՏԾՈՒ պարգևն է. ո'չ թե գործերից, որպեսզի ոչ մեկը չպարծենա» (Եփես. 2.8,9):

 

ԴԱՎԱՆՈՒԹՅԱՆ ՃՇՄԱՐՏԱՑԻՈՒԹՅՈՒՆԸ

Նրանց համար, ովքեր չեն հանգստանում նույնիսկ այստեղ, Սատանան պատրաստել է մեկ այլ բաժին, որով ժամանակավոր հանգիստ է բերում անհոգության մեջ նիրհածին, նույնիսկ այն դեպքում, երբ «Տեր և Փրկիչ Հիսուս Քրիստոսի գիտությամբ աշխարհի պղծություններից փախչելուց հետո, դարձյալ նույն բաների մեջ խճճվելու ու դրանցից հաղթվելու դեպքում նրանց վախճանը առաջվանից վատ է լինելու» (2Պետր. 2.20):

Անհրաժեշտ է զգույշանալ սատանայի սուտ անվտանգության հաշիշից: Որքան փառավոր և օրհնյալ են հավատի պտուղները, երբ այդ հավատը հիմնված է Աստծու Խոսքի ճշմարտության վրա: Բայց ինչը կարող է սիրտը կոտրել, քան հիասթափությունն ու սխալ վստահությունը այդ սարսափելի օրը, երբ լսեն մեծ դատավորի ձայնը. «Հեռացե'ք Ինձանից, անիծյալնե'ր, հավիտենական կրակի մեջ, որը պատրաստված է սատանայի և նրա հրեշտակների համար» (Մաթ. 25.41):

Անհրաժեշտ է ապահովագրել հավիտենական հոգու բարեկեցությունը` Աստծու նմուշին ջանասիրաբար հետևելով:

Միայն մեկ ճանապարհ կա աստվածապաշտ կյանք ունենալու համար՝ վերստին ծննունդը. «Եթե մեկը ՎԵՐՍՏԻՆ չծնվի, չի կարող Աստծու արքայությունը տեսնել» (Հովհ. 3.3):

Աստված «Յուրաքանչյուրին հատուցելու է իր գործերի համեմատ. հավիտենական կյանք` նրանց, ովքեր ԲԱՐԻ ԳՈՐԾԵՐԻ ՄԵՋ ՀԱՐԱՏԵՎԵԼՈՎ` փառք և պատիվ և անմահություն են որոնում, իսկ նրանց, ովքեր հակառակության մեջ են, ՃՇՄԱՏՈՒԹՅԱՆԸ ՉԵՆ ՀՆԱԶԱՆԴՎՈՒՄ, ԱՅԼ ԱՆԻՐԱՎՈՒԹՅԱՆ ԵՏԵՎԻՑ ԵՆ ԳՆՈՒՄ` ԲԱՐԿՈՒԹՅՈՒՆ ԵՎ ԶԱՅՐՈՒՅԹ, նեղություն և տառապանք ԱՄԵՆ ՄԻ մարդու հոգու վրա, ով ՉԱՐԻՔ է գործում, նախ հրեային և հետո` հույնին» (Հռոմ. 2.6-9):

Խորհենք խեղճ մոլորված հոգու սարսափելի վիճակի մասին, ով վերը նշված «թմրադեղերի» զոհն է, երբեք համը չառնելով վերստին ծննդի ուրախության, նա այն համոզվածներից մեկն է, որ իր հոգու համար ոչ մի բան անելու կարիք չկա, քանի որ ծես է կատարում և արդեն Աստծու ցասումից փրկված է հիմա և հավիտյան:

 

ՕԿՈՒԼՏԱՅԻՆ ԳԻՏՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ (ԹԱՔՆԱԳԻՏՈՒԹՅՈՒՆ), ՍՊԻՐԻՏԻԶՄ (ՈԳԵԿԱՆՉՈՒԹՅՈՒՆ), ԲԱԽՏԱԳՈՒՇԱԿՈՒԹՅՈՒՆ

Հյուսիսային Ամերիկայում մարդիկ տարեկան ավելի քան 100.000.000 դոլար են ծախսում այսպես կոչված օկուլտային գիտությունների համար: Օկուլտիզմի մասին հազարավոր տոննաներ գրականություն է վաճառվում ամերիկյան թերթի կրպակներում, իսկ սպիրիտիզմի ու բախտագուշակության գրքերն առատ են գրադարաններում ու գրախանութներում: Այս ասպարեզի գործարարները վխտում են քաղաքներում՝ առաջարկելով գուշակություն ու ոգեկանչություն բիզնեսի հարցերի վերաբերյալ հետաքրքրասեր և դյուրահավատ հասարակությանը:

ԱՄՆ-ում սպիրիտիզմով զբաղվող 15.000 այսպես կոչված «եկեղեցիներ» մոտ 4.000.000 մարդկանց հետ միասին. «ուշադրություն են դարձնում մոլորեցուցիչ ոգիների և դևերի վարդապետություններին» (1Տիմ. 4.1): Անգլիան ունի մոտ 2500 սպիրիտիզմի կենտրոններ, որոնց հետևում են մոտ մեկ միլիոն մարդ: Բրազիլիայի բնակչության մեկ քառորդ մասը հավատում է սպիրիտիզմին: Այս աղանդը սև արվեստներից ամենավտանգավորն է, քանի որ նորխուժում է բոլոր ազգերի հավատի կյանքը:

Սատանան ընդունակ է կեղծ հրաշքներ անել` մարդկանց սրտերը ճշմարտությունից շեղելու նպատակով: Նրանք, ովքեր չեն սիրում ճշմարտությունը, ընկնելու են ծուղակը. «Որի գալը, սատանայի ներգործությունից է ամեն զորությամբ և սուտ նշաններով ու հրաշքներով, անիրավության ամեն խաբեություններով կորուսյալների մեջ, քանի որ նրանք ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅԱՆ ՍԵՐԸ ՉԸՆԴՈՒՆԵՑԻՆ, որպեսզի փրկվեն: Այդ պատճառով Աստված ուժեղ մոլորություն կուղարկի նրանց, որ ստին հավատան, և դատապարտվեն բոլոր նրանք, ովքեր չհավատացին ճշմարտությանը, այլ ՀԱՎԱՆԵՑԻՆ ԱՆՕՐԵՆՈՒԹՅԱՆԸ» (2Թես. 2.9-11):

Սպիրիտիզմի մասին կարդում ենք Եսայի 8.19,20-ում. «Ու երբ ձեզ ասեն՝ «Հարցրեք մեռելահարցուկներին ու վհուկներին, շշնջողներին և քրթմնջողներին», նրանց ասացեք. «ՉԷ՞ ՈՐ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴՆ  ԻՐ ԱՍՏԾՈՒՆ ՊԻՏԻ ՀԱՐՑՆԻ. կենդանիների համար մեռածների՞ն պիտի հարցնի: ՕՐԵՆՔԻՆ ՈՒ ՎԿԱՅՈՒԹՅԱՆԸ ԴԻՄԵՔ, ՈՒ ԵԹԵ ԱՅՍ ԽՈՍՔԻ ՀԱՄԵՄԱՏ ՉԽՈՍԵՆ, ՆՐԱՆՔ ԱՄԵՆԵՎԻՆ ԼՈՒՅՍ ՉՈՒՆԵՆ»:

Առաքյալների օրոք կախարդները տարածել էին իրենց սև արվեստը շատ վայրերում: Առաքյալները նրանց վերաբերում էին որպես սատանայի գաղտնի պատվիրակների: Աստվածաշունչը խոսում է սպիրիտիզմի մասին՝ որպես կախարդության և պարզ ասում. «Կռապաշտություն, կախարդություն, ատելություն, կռիվ, չարակամություն, բարկություն, հակառակություն, երկպառակություններ, բաժանումներ… Նախապես ասում եմ ձեզ, ինչպես և անցյալում զգուշացրել եմ, թե այսպիսի բաներն անողները Աստծու արքայությունը չեն ժառանգի» (Գաղատ. 5.20):

Հին կտակարանում ոչ միայն արգելվում էր սպիրիտիզմով զբաղվելը, այլ դրա համար մահվան էին դատպարտվում (Ելից 22.18): Ղևտաց. 19.31-ում ՏԵրն ասում է. «Վհուկներին ՄԻ' ՆԱՅԵՔ և հմայողներին բան մի' հարցրեք, որպեսզի ՆՐԱՆՑՈՎ ՉՊՂԾՎԵՔ»:

Աստվածաշունչը հայտարարում է, որ բոլոր այս սև գործերը զզվելի են Տիրոջ առջև. «Ձեր մեջ թող չգտնվի այնպիսի մի մարդ, որ իր տղային կամ աղջկան կրակով անցկացնի կամ բախտագուշակություն անի, կամ հմայություն և կամ դյութություն անի: ՆԱԵՎ ԿԱԽԱՐԴ ԿԱՄ ՎՀՈՒԿ ԿԱՄ ՆՇԱՆԱԳԵՏ ԿԱՄ ՄԵՌԵԼԱՀՄԱ թող չգտնվի: Որովհետև ով որ այս բաներն անի, Տիրոջ առջև ԳԱՐՇԵԼԻ ԿԼԻՆԻ ու այս գարշելի բաների համար է, որ քո Տեր Աստվածը հալածում է նրանց» (2Օրինաց 18.10-12):

Մեռելահման կեղծ հաղորդակցություն է հաստատում մարդկանց և մեռածների հոգիների հետ:

Ըստ երևույթին,1Թագ. 28-ում Սամուելի հոգին հայտնվեց Սավուղին, ոչ՝ դիվական ոգին, այլ Աստծու ուղարկած հոգին: Այդ պատճառով կախարդը զարմացավ (խոսք 12), քանի որ այդ հայտնված հոգին իրեն «ծանոթ» ոգիներից չէր, որոնց նա սովոր էր: Նա սարսափեց:

Սավուղին ուղղված Սամուելի խոսքը ցույց է տալիս անհավանություն՝ մեռածի հետ հաղորդակցություն փնտրելու հանդեպ. Աստված է այն Միակը, Ում մարդիկ պետք է փնտրեն ճգնաժամի ժամանակ (խոսք 15,16):

Սավուղին տրված պատասխանը կորստաբեր էր: Դրանից սովորում ենք՝ (1) մեռած արդարների հոգիները ՉԵՆ ԿԱՐՈՂ ՓՈԽԵԼ Աստծու դատաստանը, (2) մեղք է, Տիրոջ Խոսքին հակառակ, վհուկի փնտրելը (1Մնաց. 10.13,14):

Սավուղը սկսեց կախարդի փնտրել այն ժամանակ, երբ ամբողջովին ընկել էր հավատից, այնպես որ, երբ Աստծուց պատասխան էր փնտրում, Աստված չէր պատասխանում նրան: Նա անուշադրության էր մատնել Աստծու պատվիրանը (Ելից 22.18). «Եվ մեռավ Սավուղը Տիրոջ դեմ արած ապստամբության մեղքի համար, որովհետև Տիրոջ խոսքը չպահեց, նաև վհուկի փնտրեց հարցնելու համար ու Տիրոջը չհարցրեց. ուստի Տերը նրան մեռցրեց ու թագավորությունը Հեսսեի որդի Դավթին դարձրեց» (1ՄՆաց. 10.13,14):

Բոլոր տեսակի սպիրիտիզմի և հեթանոսական կռապաշտության հետևում չար ոգիներն են: 1Կորնթ. 10.20,21-ում կարդում ենք. «Բայց ես ասում եմ, թե այն, ինչ հեթանոսները զոհում են, ԴԵՎԵՐԻՆ ԵՆ ԶՈՀՈՒՄ և ոչ թե Աստծուն… չեմ կամենում, որ դուք հաղորդ լինեք դևերին: Չեք կարող խմել և' Տիրոջ բաժակից, և' ԴԵՎԵՐԻ ԲԱԺԱԿԻՑ. չեք կարող մասնակցել և' Տիրոջ սեղանին, և՛ դևերի սեղանին»: Նրանք կարող են տեղեկություններ հայտնել, անցյալում թաքնված բաները ի հայտ բերել և նույնիսկ փորձել՝ ապագան գուշակելու: Այս պիղծ ոգիները մտնում են մարդկանց մեջ, ովքեր հանձնված են իրենց և օգտագործում նրանց տարբեր կերպերով:

 

ՉՊԵՏՔ Է ՓՆՏՐԵԼ ՕՏԱՐ ՁԱՅՆԵՐ, ԱՅԼ՝ ՓՆՏՐԵԼ ԱՍՏԾՈՒՆ

Շատ ձայներ կան այսօր աշխարհում, բայց Հիսուսն ասաց, որ Իր ոչխարները ճանաչում են Իր ձայնը և օտարի ձայնին ՉԵՆ ՀԵՏԵՎԻ (Հովհ. 10.4,5):

Աստծու զավակները կհետևեն Ճշմարիտ Հովվին` Քրիստոսին: Օտար ձայներին հետևողների վախճանը, որ հավատում են ԴԻՎԱՅԻՆ ՈՒՍՄՈՒՆՔԻ, հրապուրվում կեղծ ազատության խոստումներով, մահն է և կորուստը, քանի որ յուրաքանչյուր սուտ վարդապետություն հորինված է դժոխքում և մի նպատակ ունի` մարմնի ու հոգու լիակատար կործանումը:

3 Թագ. 22-ում Աքաաբ թագավորը առաջնորդվելով ստության ոգով կառավարվող 400 մարգարեների խոսքով, մահվան մատնվեց:

Բոլոր սուտ վարդապետությունները, որ մերժում կամ անտեսում են Աստվածաշնչի ճշմարտությունները, ինչպիսիք են` մարդու արարումը, մարդու էության ապականվածությունը և փրկության կարիքը, Քրիստոսի կուսական ծնունդը, արյան քավությունը, նոր ծնունդը, սրբությունը, չարերի հավիտենական պատիժը, ներշնչված են սատանայի կողմից և նպատակաուղված են մարդկանց կուրացնելու և կործանման առաջնորդելու:

Պողոս առաքյալը պատվիրում էր. «Այդպիսիններից հեռո՛ւ մնա» (2Տիմ. 3.5): Եվ անդամակցել ԱՄԲՈՂՋԱԿԱՆ ԱՎԵՏԱՐԱՆԸ ՔԱՐՈԶՈՂ ԵԿԵՂԵՑՈՒ, որտեղ հավատում, քարոզում և ԳՈՐԾԱԴՐՈՒՄ են Աստծու ողջ Խոսքը:

 

 

ՀԻՇՈՂՈՒԹՅԱՆ ՄԵՋ ՊԱՀԵԼՈՒ ԽՈՍՔԵՐ ՍՈՒՐԲ ԳՐՔԻՑ

 

1ՄՆաց. 10.13,14

2ՄՆաց. 33.6

Ղևտ. 19.31

Ղևտաց. 20.6

Օրինաց 18.10-12

1Թագ. 28.3

4Թագ. 23.24

Եսայի 8.19,20

Գործք 16.16-18

2Կորնթ. 2.11

1Հովհ 4.1-6

2Կորնթ. 11.13-15

1Հովհ. 3.3

Եփես. 5.32

Հայտ. 19.7

2Թես. 4.13

2Տիմ. 3.5

2 Տիմ. 4.3,4

Մաթ. 25.46

Եփես. 5.27

Առակ. 14.12

Ղուկաս 16.22,23

Հայտ. 20.10, 15

1Տիմ. 4.3

Գաղատ. 6.15

Եփես. 2.8,9

2 Կորնթ. 5.17

Հովհ. 3.3

Հռոմ. 8.16

2Պետր. 2.1,20

Գաղատ. 5.21

Ելից 22.18

1Կորնթ. 10.20,21

3Թագ. 22.22

Հռոմ. 2.6-10

Հովհ. 10.27-29

 

 


 

 

Դյուրուսույց Աստվածաշնչյան Քոլեջ

Լեյքվուդ, Կալիֆոռնիա

 

ԴԱՍԸՆԹԱՑ N05. ԴԻՎԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

ԴԱՍ 3. Մաս առաջին

ՏԿԱՐՈՒԹՅԱՆ ՈԳԻՆ

 

Կոնսպեկտ

 

1.  Հիվանդության պատճառները.

1)   Մեղքը՝ հիվանդության պատճառ (Հռ.5.12), կամ՝ հիվանդությունը՝ մեղքի հետևանք (2Օր.28.58-61: Մարկ.2.5: Հովհ.5.14: Հակ.5.16).

2)   Չար ոգիների ճնշումը մարդու մարմնի, անձի և հոգու վրա՝ հիվանդության պատճառ (Ղուկ.13.11: Գործք.10.38: Մարկ.16.17,18).

ա)  Դիվահարության դեպքեր Մարկոս 5-ում և 9.14-29-ում.

բ)   Մաթ.12.22-ում՝ համրության և կուրության ոգու հեռացումը: Մարկ.9.24-ում՝ համրության և խլության ոգու.

գ)   Կատարակտը (աչքի ոսպնյակի մթնագնում), որն առաջանում է աչքի վրա աճող և լույսին արգելք հանդիսացող կենդանի օրգանիզմներից, հնարավոր է, որ ներբնակվող ոգիների հետևանք լինի: Նմանապես՝ քաղցկեղը, ուռուցքները, խպիպը: Երբ նրանք հեռացվում են, գոյացությունը մահանում է: Հրաշքի դեպքում կարող են անմիջապես անհետանալ:

3)   Ֆիզիկական պատճառներ.

ա)  Սննդակարգի խախտումը (Սկզբում՝ բուսական՝ Ծննդ.1.29: Հետո՝ նաև կենդանական՝ բացառությամբ արյան՝ Ծննդ.9.3,4: Գործք.15.28,29): Առանց չարաշահումների և չափավորությամբ (Մաթ.4.4: 1Կոր.9.25).

բ)   Հանգստի անտեսում (Յոթերորդ օրվա հանգիստը՝ նաև մարմնի համար՝ Ել.29.10).

գ)   Մարմնամարզության անտեսումը (2Տիմ.4.8-ի բնագրում՝ «քիչ ժամանակի համար»).

դ)   Վնասակար սովորույթներ՝ ընդդեմ Աստծու տաճարի (1Կոր.3.17-ում՝ Աստծու տաճարը չքայքայելու մասին: Հովհ.8.36-ում՝ մեր՝ ազատության կանչված լինելու մասին).

ե)   Անբարենպաստ կլիմայի կամ վարակի նկատմամբ անհոգություն (Մաթ.4.7-ում՝ Աստծուն չփորձելու մասին: Եթե պարտադրված ենք նման պայմաններում ծառայելու՝ հանձնվել Տիրոջ պաշտպանությանը).

4)   Էմոցիոնալ խանգարումների հետևանքները (վախ, հալյուցինացիաներ, զառացանք), որոնք առաջացնում են պսիխոսոմատիկ (հոգեմարմնավոր) հիվանդություններ՝ նյարդերի և մկանների ոչ նորմալ կծկումներ:

5)   Աստծու խոստումների անգիտությունը կամ հավատքով դրանք չգործադրելը:

2.  Բժշկագիտության դերը.

Մարդկային տառապանքների թեթևացում, սակայն ոչ՝ ունիվերսալություն:

3.  Դիվային ոգիներից ազատագրությունը՝ Հիսուսի տված իշխանությամբ.

ա. Ղուկ.8.43-ում նկարագրված կնոջ հավատքի նման անհրաժեշտ է ճեղքել կասկածանքի, վախի, սխալ ուսուցումների և հուսահատության արգելքները և Հիսուսին հպվել.

բ.   Եթե հիվանդության պատճառը տկարության ոգին է, ապա բժշկության համար միայն մեկ ճանապարհ կա. այդ ոգուց ազատվելը:

 

***

 

ՈՉ ԲՈԼՈՐ ՀԻՎԱՆԴՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐՆ ԵՆ, ՈՐ ԱՌԱՋԱՆՈՒՄ ԵՆ ՀԻՎԱՆԴՈՒԹՅԱՆ ՈԳՈՒՑ

Թեև Աստվածաշունչը չի սովորեցնում, որ բոլոր հիվանդություններն առաջանում են չար ոգիների կապանքներից, սակայն չպետք է անտեսենք նաև այն փաստը, որ շատերի հիվանդություններն առաջանում են նրանց ճնշումից: Աստծու Խոսքի համաձայն հիվանդության առաջացման համար կան բազմաթիվ պատճառներ: Այնուամենայնիվ, հիվանդությունը աշխարհ է մտել որպես մեղքի հետևանք: Որոշ դեպքերում, հիվանդության առաջացման պատճառը «սպեցիֆիկ» մեղքն է: Այն դեպքերում, երբ բժշկվելուց հետո հիվանդությունը կրկնվում է, պետք է սիրտը քննել Հովհ.5.14-ի լույսի ներքո: Շատ հիվանդություններ առաջանում են մարմնի ոչ նորմալ խնամքի, նրա ֆիզիոլոգիական օրենքների խախտման, սխալ սննդակարգի, հանգստի պակասի, վնասակար սովորույթների, անզուսպ ապրելակերպի, անբարենպաստ կլիմայի կամ վարակից չպաշտպանվելու պատճառներով:

Պետրոսը, երբ առաջին անգամ հեթանոսներին Ավետարան էր քարոզում, հայտարարում էր. «Թե ինչպես Աստված օծեց Հիսուս Նազովրեցուն Սուրբ Հոգով ու զորությամբ, որ շրջեց բարիք անելով ու ՍԱՏԱՆԱՅԻ ԿՈՂՄԻՑ ԲՈԼՈՐ ՃՆՇՎԱԾՆԵՐԻՆ ԲԺՇԿԵԼՈՎ, քանի որ Աստված նրա հետ էր» (Գործք. 10.38): Թեև այս խոսքը խոսում է սատանայի կողմից ճնշվածների բժշկության մասին, սակայն այն չի ասում, որ բոլոր հիվանդությունները սատանայի ճնշումից են առաջանում: Մարկոս 16.17,18-ում առանձնացվում են դևեր հեռացնելու և հիվանդների վրա ձեռք դնելու բժշկության դեպքերը:

 

ՏԱՐԲԵՐ ՏԵՍԱԿԻ ՀԻՎՆԱԴՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ՈԳԻՆԵՐ

Կան տարբեր տեսակի հիվանդությունների ոգիներ, որոնցից յուրաքանչյուրը կարող է ինչ-որ ձևով տկարացնել մարմինը: Շատերը խուլ են, համր կամ խուլ ու համար համապատասխան ոգու առկայության պատճառով: Կան կուրություն առաջացնող ոգիներ: Կատարակտի (աչքի ոսպնյակի մթնագնում) ժամանակ, որն առաջանում է աչքի վրա աճող և լույսին արգելք հանդիսացող կենդանի օրգանիզմներից, հնարավոր է, որ այդ օրգանիզմների մեջ բնակվող ոգիներ լինեն:  Այլ օտար նորագոյացություններում, ինչպիսիք են քաղցկեղը, ուռուցքները, խպիպը, նույնպես կարող են բնակվել չար ոգիներ: Երբ նրանք հեռացվում են, գոյացությունը մահանում է և բժշկության ընթացքի մեջ սկսում է նվազել: Հրաշքի դեպքում այս նորագոյացությունները կարող են անմիջապես անհետանալ: Սակայն չպետք է հուսահատվել, երբ բժշկության ընթացքը դանդաղ տեղի ունենա:

 

ՉԱՐ ՈԳԻՆԵՐ, ՈՐՈՆՔ ԱՌԱՋԱՑՆՈՒՄ ԵՆ ՀՈԳԵԿԱՆ ՀԻՎԱՆԴՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

Ամենածանր դիվահարության դեպքը Մարկոս 5-ում է, որտեղ մեկ մարդու մեջ դևերի լեգիոն էր բնակվում: Այս դեպքի ուսումնասիրությունից տեսնում ենք, որ այդ դիվահարն ավելի շատ հոգու ազատագրման կարիքն ուներ, քան մարմնի: Ֆիզիկապես նա այնքան ուժեղ էր, որ անգամ շղթաներով չէին կարող կապել և սանձահարել: Նա գերեզմաններում էր բնակվում: Քրիստոսը հեռացրեց պիղծ ոգիներին նրանից (խոսք 13):

Անկասկած, այսպիսի շատ դիվահարներ, որոնք լցրել են այսօրվա հոգեբուժարանները,  կարող են ազատագրվել Աստծու զորությամբ:

Դիվահարության մեկ այլ դեպք նկարագրված է Մարկոս 9.14-29-ում: Հայրը բերել էր իր որդուն, որ «փրփրում էր, ատամները կրճտացնում և ցամաքում»: Մաթեոսը ավելացնում է. «Տառապում է լուսնոտություից և չարաչար տանջվում. շատ անգամ իրեն կրակի մեջ է նետում, շատ անգամ` ջրի» (Մաթ.17.14): Շատերը  այս տեսակի դիվահարությունը փորձել են բուժել հոգեբուժների միջոցով, սակայն՝ անօգուտ: Դեղորայքը չէր կարող օգնել, քանի որ անհրաժեշտ է չար ոգիներին հեռացնել Հիսուսի զորավոր անունով:

 

ՊԻՂԾ ՈԳԻՆԵՐ, ՈՐ ԱՌԱՋ ԵՆ ԲԵՐՈՒՄ ՖԻԶԻԿԱԿԱՆ ՀԻՎԱՆԴՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

Խելագարությունը դիվահարության մի տեսակ է: «Ահա', Նրա մոտ բերեցին մի համր, դիվահար մարդ: Եվ երբ դևը դուրս եկավ, համրը խոսեց» (Մաթ. 9.32-33): «Այն ժամանակ Նրա մոտ բերեցին մի կույր և համր դիվահարի, և Նա բժշկեց նրան, այնպես որ, կույր ու համրը և' տեսավ, և' խոսեց» (Մաթ.12.22): «Համր և խո'ւլ ոգի, Ես հրամայում եմ քեզ, դրանից դո'ւրս արի և այլևս չմտնես նրա մեջ» (Մարկոս 9.25): Այստեղ տեսնում ենք խլության, համրության և կուրության դեպքեր` առաջացած հիվանդության ոգիներից:

«Եվ ահա, այնտեղ մի կին կար, որ տասնութ տարուց ի վեր թուլության ոգի ուներ: Նա կծկվում էր ու երբեք չէր կարողանում ուղիղ կանգնել» (Ղուկաս 13.11): Եթե այդ կինը այսօր գնար որևէ բժշկական հաստատություն, նրա վիճակը կախտորոշվեր «անբուժելի», թեև հնարավոր է, որոշ բուժումներ նշանակեին: Մինչդեռ այս կինը կապված էր չար ոգով (խոսք 16): Դեղորայքը, դիետան, թերապիան կամ էլ տաք լոգանքը, ինչպիսին էլ դրանք լինեին, չէին կարող հեռացնել չար ոգուն: Միայն Աստծու զորությունը կարող էր հեռացնել նրան և ազատել կնոջը:

Վերջին ժողողվներից մեկում մի կին ասաց ինձ, որ երեք անգամ վիրահատություն է տարել և հիմա էլ, բժիշկները տեղեկացնում են, որ կրկին վիրահատության կարիք ունի: Վիրաբուժությունը չէր կարողացել լիակատար բժշկել այս կնոջը:

Որքան էլ որակյալ վիրահատություն լինի, այն չի կարող չար ոգուն հեռացնել: Վիրահատությունը ժամանակավոր մեղմացում է բերում, երբ հեռացվում է հիվանդության մեջ ընդգրկված մասը, սակայն սա երաշխիք չէ, որ չար ոգին կրկին չի վերադառնա և տեղավորվի մարմնի մեկ այլ մասում:

ԲԺՇԿԱԿԱՆ ԳԻՏՈՒԹՅՈՒՆԸ՝ ՊԱՐԳԵՎ ՀԱՍԱՐԱԿՈՒԹՅԱՆ ՀԱՄԱՐ

Մենք շնորհակալ ենք Աստծուն, որ ոմանց գիտություն է տվել՝ թեթևացնելու այն մարդկանց տառապանքները, ովքեր դեռ չեն սովորել վստահել Աստծուն: Սակայն նրանք ամեն ժամանակ օգտակար չեն կարող լինել:

 

ԴԻՎԱՅԻՆ ՈԳԻՆԵՐԻՑ ԱԶԱՏՎՈՒՄ ԵՆ ՄԻԱՅՆ ՀԻՍՈՒՍԻ ՄԻՋՈՑՈՎ

Թեև շատերը բժիշկներից օգնություն են ստացել, սակայն կան մարդիկ, ովքեր Ղուկաս 8.43-ի կնոջ նման «ծախսել են իրենց ունեցվածքը բժիշկների վրա, սակայն չեն բժշկվել»: Այս անհույս կինը կատարյալ առողջացավ, երբ Հիսուսի մոտ եկավ:

Նման վիճակում գտնվող յուրաքանչյուր մարդ կարող է հետևել նրա օրինակին՝ կասկածանքի, վախի, սխալ ուսուցումների և հուսահատության արգելքները ճեղքելով և Հիսուսին հպվելով: Եթե հիվանդության պատճառը տկարության ոգին է, ապա բժշկության համար միայն մեկ ճանապարհ կա. այդ ոգուց ազատվելը:

 

ԻՆՉՊԵՍ ԱԶԱՏԱԳՐՎԵԼ

Մենք ձեզ համար լավ լուր ունենք. երբ Հիսուսը հեռացավ, Նա իշխանություն տվեց Իր սպասավորներին՝ կատարելու ԻՐ ԳՈՐԾԸ: Այսօր, ողջ աշխարհով մեկ Աստված մարդիկ ունի, ովքեր հետևում են Իր աստվածային առաջադրանքին. «Իմ անունով դևեր պիտի հանեն, և նոր լեզուներ պիտի խոսեն, օձեր պիտի բռնեն, և եթե մահացու թույն խմեն, նրանց պիտի չվնասի: Հիվանդների վրա ձեռք պիտի դնեն, և նրանք պիտի առողջանան» (Մարկոս 16.17,18):

 

ՀԻՇՈՂՈՒԹՅԱՆ ՄԵՋ ՊԱՀԵԼՈՒ ԽՈՍՔԵՐ ՍՈՒՐԲ ԳՐՔԻՑ

 

Գործք 10.38

Հովհ. 5.14

Ղուկաս 13.11-13

Մաթ. 9.32,33

Ղուկաս 8.43,44

Մարկ. 16.17,18

Մաթ. 8.17

Ղուկաս 7.21

Ղուկաս 8.2

Մաթ. 9.20-22

Մարկ. 6.5

Մաթ. 9.8

Ղուկաս 9.1,2

Մարկ. 6.13

 

 

 


 

Դյուրուսույց Աստվածաշնչյան Քոլեջ

Լեյքվուդ, Կալիֆոռնիա

 

ԴԱՍԸՆԹԱՑ N05. ԴԻՎԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

ԴԱՍ 3. Մաս երկրորդ

ՍՏՈՒԹՅԱՆ ՈԳԻՆ

 

Կոնսպեկտ

 

1.  Ստության ոգու գործունեության դրսևորումները մեր օրերում.

ա.  Նշանակետը՝ Աքաաբ թագավորը (3Թագ. 22.21,22).

բ.   Այսօր՝ հովվական ու ավետարանչական դաշտում:

1)   Ստության ոգու ազդեցությամբ ամուսնալուծված կինը, ով այդ մասին մի քարոզի ազդեցությամբ արթնանալով՝ ելք էր փնտրում.

2)   Եբր.12.17-ի տարբեր մեկնաբանություններ («Ապաշխարության տեղ չգտավ հոր մոտ, թեպետ և արցունքով խնդրեց այն»).

ա)  Անկեղծ ապաշխարությունն անհնար է, եթե որոշակի չափն արդեն անցել է (դասագրքի մեկնաբանությունը).

բ)   Եսավի ապաշխարությունը անկեղծ չէր, քանի որ նա զղջում էր ոչ թե իր մեղքի համար, այլ՝ օրհնության կորստի.

գ)   Եսավի զղջումը չէր կարող հետ բերել Հակոբի ստացած օրհնությունը:

3)   Ճշմարտությունն ատողների վիճակի վտանգավորությունը (2 Թես. 2.10,11).

ա)  3 Թագ.22-ում Աքաաբ թագավորի՝ ճշմարտությունն ընդունելու հնարավորության մերժումը (3Թագ.22.8).

բ)   Երբ Աքաաբը Միքիային բանտ նետեց, այն ժամանակ Աստված թույլ տվեց, որ ստության ոգին մոտենա Աքաաբին սուտ մարգարեների շրթունքներով.

գ)   ՎՏԱՆԳԱՎՈՐ Է ԱՍՏԾՈՒ ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ ՄԵՐԺԵԼԸ, որովհետև այդ պահին դուռ է բացվում ՍՏՈՒԹՅԱՆ ՈԳՈՒ համար.

գ.   Ստության ոգու գործունեության մեթոդները.

1)   Խոսում են որևէ մարդու միջոցով.

2)   Կամ՝ ուղղակիորեն, ինչպես լսելի ձայնով, այնպես էլ տպավորությունների կամ հանգամանքների միջոցով.

3)   Կարող են խոսել դժոխքի գոյության, բժշկության, բարեխոսյալների փրկության, Սուրբ Հոգով լցվելու, հափշտակության մասնակցության դեմ և այլն

2.  Աստծու ձայնը տարբերելու մասին.

ա.  2 Կոր.13.13-ում՝ Սուրբ Հոգու հաղորդության մասին (կոյնոնիա՝ նաև Սուրբ Հոգու պատասխանատվությունը մեր ընկերակցության մեջ):

1)   Յուրաքանչյուր վերածնվածի արտոնությունն է Աստծու Հոգով առաջնորդվելը (Հռ.8.14).

2)   Այդ պատճառով անհրաժեշտ է հրաժարվել «բուրդ փռելու» մեթոդից (Դատ.6.36-40).

3)   Երբ աղոթքով կոնտակտի մեջ ենք մտնում Տիրոջ հետ (1Կոր.14.2), դուրս գալով անձի ոլորտից (1Կոր.14.14), մեր հոգին դառնում է առաջնորդության միջոց (Առ.20.27՝ «Մարդու հոգին Տիրոջ ճրագն է»).

բ.   Սուրբ Հոգով առաջնորդվելու կերպերը.

1)   Ներքին վկայության միջոցով (Մարկ.2.8).

ա)  Մեր վերածննդի մասին (Հռ.8.16).

բ)   Սուրբ Հոգու ուսուցումը ստանալու համար (1 Հովհ.2.27).

2)   Խղճմտանքի միջոցով (Հռ.9.1:Գործք.23.1).

ա)  Հանդիմանելու մեղքի համար (1Հովհ.3.20,21).

բ)   Պետրոսը Կոռնելիոսի պատվիրակների հետ պիտի գնար առանց խղճմտանքի խայթի (Գործք.10.20).

3)   Տեսիլքների միջոցով.

ա)  Հոգևոր տեսիլքներ ոչ ֆիզիկական աչքերով (Գործք.9.10,16-ում՝ Անանիան և Պողոսը).

բ)   Հափշտակվածություն, երբ մարմնի զգայարանները կորցնում են իրենց զգայունությունը (Գործք.10.9-17՝ Պետրոսի տեսիլքը).

գ)   Բացահայտ տեսիլքներ (Ղուկ.24.13-31՝ Հիսուսի հայտնությունը Էմավուսի ճամփորդներին).

4)   Մարգարեությունների միջոցով.

ա)  Հին կտակարանի մարգարեությունների մեծ մասի նման Հոգով ներշնչված ու լույսով ողողված մտքերի և հրեղեն խոսքի միջոցով.

բ)   Հոգևոր աչքերի առջև հառնող տեսիլքների և երազների միջոցով (Դանիելի տեսիլքը 4 գազանների մասին՝ 7-րդ գլուխ, Հովսեփի և մոգերի երազները՝ Մաթ.ավ. 1-ին և 2-րդ գլուխներում).

գ)   Սուրբ Հոգու ձայնի միջոցով (Ես.6).

դ)   Նշանների միջոցով (Ագաբոսն իր ձեռքերն ու ոտքերը կապելով՝ մարգարեացավ Պողոսի առաջիկա ձերբակալության մասին՝ Գործք.21.11).

5)   Լեզուներով պատգամի թարգմանության միջոցով (1Կոր.14.27).

գ.   Առաջնորդության ստուգումը (1Թես.5.21:1Կոր.14.29).

1)   Աստծու խոսքի միջոցով (1Հովհ.4.1-3).

2)   Կատարման հավաստիության միջոցով (Ամբակում 2.3).

3)   Աստծու զավակների ներքին վկայության միջոցով (1Կոր.2.11: Հովհ.10.4,5).

4)   Փառավորելու է Աստծուն (Հովհ.16.14).

5)   Շինություն է պատճառելու մարդկանց (1Կոր.14.3):

3.  Քրիստոսի հաղթանակը սատանայի ստության դեմ Իր սպասավորության սկզբում (Մաթ.4).

ա.  Փորձության մասին.

1)   Երբ այն Աստծուց է, ապա հավատարմության քննություն է՝ մեր հավատքը բարձրացնելու նպատակով (Ծննդ.22՝ Աբրահամի փորձությունը).

2)   Երբ սատանայից է, մեղքի հրապուրանք է (Հակ.1.14: 1Թես.3.5).

3)   Հիսուս անապատը տարվեց Սուրբ Հոգուց՝ Հոր առջև հավատարմության քննություն տալու, բայց և սատանայից փորձվելու՝ նրա նկատմամբ հաղթանակ տանելու (Մաթ.4.1).

բ.   Առաջին փորձությունը.

1)   Մեր նախածնողները տեղիք տվեցին սատանայի կասկածին իրենց մտքում, ինչը հարուցեց անհավատություն նրանց սրտում և արտահայտվեց գործողությամբ (Ծննդ.3.1-6).

2)   Մեր Տերը սատանայի կասկածանքին («Եթե Դու Աստծու Որդին ես») և Հոր հոգածության նկատմամբ անվստահությանը պատասխանեց՝ 2Օր.8.2,3-ը մեջբերելով. «Գրված է, թե ոչ միայն հացով կապրի մարդ, այլ Աստծու ամեն մի խոսքով».

3)   Քանի որ Հիսուս մարդու համար Աստծու խոսքը հավատքի վահան, հոգևոր սնուցում և հաղթական սուր էր (Մաթ.4.4).

գ.   Երկրորդ փորձությունը.

1)   Սատանան ջանում է նաև խեղաթյուրել Աստծու խոսքը (91 սաղմոսից մեջբերված 11 և 12 խոսքերը վերաբերվում են Բարձրյալի ծածկոցի տակ բնակվողին և ոչ՝ սեփական ճանապարհով ընթացողին).

2)   Նաև փորձում է Տեր Հիսուսին Սուրբ Հոգուց կախվածության գալիք երեք ու կես տարվա սպասավորության, նաև Գողգոթային տանող շավղից դուրս հանել դեպի հրաշագործությամբ Իր անձի փառավորումը (Հովհ.6.14,15).

3)   Մինդեռ Հիսուսը կարիքը չուներ ստուգելու Աստծու խոսքը, որովհետև Նա վստահում էր Հոր հավատարմությանը՝ Ինքն էլ հավատարիմ լինելով (Հայտն.1.5:19.11).

դ.   Փորձության մեջ հաղթության օրհնությունը.

1)   Պարտված սատանան ժամանակավորապես թողեց Հիսուսին (Ղուկ.4.13).

ա) Ամեն մի փորձություն մի հնարավորություն է սատանայի նկատմամբ հաղթանակ տանելու. բ) Որքան շատ են փորձությունները, այնքան շատ՝ այդ հնարավորությունները. գ) Որքան ծանր է փորձությունը, այնքան մեծ՝ հաղթանակը

2)   Փորձության ժամանակ արժանանում ենք Աստծու պահպանությանը.

ա) Ըստ Մարկ.1.13-ի՝ Հիսուս անապատում շրջապատված էր գազաններով. բ) Մնալով հավատքի, Հոգու և երկրպագության ոլորտում. գ) Այդ ոլորտում Տերը դառնում է նաև մեր Անվտանգությունը.

3)   Փորձությանը նաև մեզ համար հաջորդում է հրեշտակների սպասավորությունը: Ամեն:

 

***

ՍՏՈՒԹՅԱՆ ՈԳՈՒ ԳՈՐԾՈՒՆԵՈՒԹՅԱՆ ԴՐՍԵՎՈՐՈՒՄՆԵՐԸ ՄԵՐ ՕՐԵՐՈՒՄ

«Ու մի ոգի ելավ ու Տիրոջ առջև կանգնեց ու ասաց. «Նրան ես կխաբեմ»: Ու Տերն ասաց նրան. «Ի՞նչ միջոցով»: Նա ասաց. «Ելնեմ ու նրա բոլոր մարգարեների բերանը սուտ ոգի լինեմ»: Տերը ասաց նրան. «Դու պիտի խաբես ու պիտի հաջողես, ելի'ր ու այնպես արա»» (3Թագ. 22.21,22):

Այստեղ հանդիպում ենք ստության մի ոգու, որի նշանակետը Աքաաբն էր: Նա մտադիր էր սուտը մարգարեների միջոցով հավատացնել Աքաաբին, որոնցով առաջնորդվում էր:

Այսօր էլ հովվական ու ավետարանչական դաշտում հաճախ ենք հանդիպում ՍՏՈՒԹՅԱՆ ՈԳԻՆԵՐԻ գործունեությանը մարդկանց կյանքում:

ՄԻ ԴԵՊՔԻ ՄԱՍԻՆ

Միջին Արևելքում մի եկեղեցու արթնության ժողովի ժամանակ, մի կին ճչալով բեմին մոտեցավ: Նախկինում երբեք չէի տեսել որևէ մեկին, որ այդպես անհանգստանար իր մեղքի համար և Աստծուն դիմեր` դրանից ազատագրվելու համար: Նա հուսահատ էր: Արցունքները հոսում էին այտերին: Նրա ձայնից երևում էր, որ իսկապես տառապում է և աղաղակում էր Աստծուն ներման ու ողորմության համար: Տեսնելով նրա հուսահատ վիճակը՝ հովվին ասացի, որ ուշադրություն դարձնի նրա վրա` առանձին աշխատանք տանելով նրա հետ:

Հովիվը պատասխանեց. «Որքան որ գիտեմ, եկեղեցում չկա որևէ անձ, որ աղոթի նրա հետ»:

«Ինչո՞ւ»,- հարցրեցի: Նա ասաց, որ հավաքույթից հետո կպատմի ինձ: Երբ մոտեցա, որպեսզի օգնեմ այդ կնոջը, նա աղաղակում էր. «Աստվա¯ծ իմ, ի՞նչ պետք է անեմ: Ես մեղավոր եմ, կորսված, ապրում են շնության մեջ: Ասա' ինձ, ի՞նչ անեմ»:

Վերջապես հովիվը և իր կինը եկան ու ծնկեցին նրա կողքին:

Պարզվեց, որ այս երիտասարդ կինը ժամանակին լուրջ քրիստոնյա է եղել, երիտասարդների ավագ: Երջանիկ ամուսնություն է ունեցել մի երիտասարդի հետ, ով հոգատար է եղել իր հանդեպ և կանոնավոր հաճախել է եկեղեցի` վայելելով Տիրոջ և սուրբերի հաղորդակցությունը:

Այնուհետև ստության ոգին սկսել է իր աշխատանքը: Կինը սկսել է դժգոհել ամուսնուց և իր սիրտը դարձրել մեկ ուրիշին: Թեև նրա ամուսինն անկեղծ ու հավատարիմ էր, սակայն ստության ոգին մատնացույց է անում մի շարք պատճառներ (որոնցից ոչ մեկը Աստվածաշնչային չէր)`  ամուսնուց բաժանվելու և ուրիշի հետ ամուսնանալու համար: Նա Աստծու Խոսքից գիտեր« որ դա անթույլատրելի է, բայց հավատալով ստության ոգուն՝ շփոթության մեջ է հայտնվում:

Վերջապես որոշեց խուրհուրդ հարցնել հովվից, ով իմաստությամբ մատնանշում է Աստծու խոսքը` ամուսնության և բաժանության վերաբերյալ: Շատ անգամներ հովիվն ու նրա կինը հոգևոր ուսուցման ժամեր են անցկացնում նրա հետ: Հաճախ թվում է, թե կինը համոզվել է՝ վերադառնալու և Աստծու կամքը կատարելու: Բայց երբ նա հեռանում էր նրանցից, ստության ոգին «լուսո հերշտակի կերպարանքով» հավատացնում էր նրան, որ երբեք երջանիկ չի լինի, եթե սրտի ցանկությունը չկատարի:

 

ՄԵՂՔՆ ԱՍՏԾՈՒ ԽՈՍՔԻ ՀԱՆԴԵՊ

Վերջապես, հովվի հորդորանքին հակառակ, նա բաժանվում է, ամուսնանում ուրիշի հետ և մեկ ուրիշ եկեղեցի հաճախում:

Ստության ոգին հավատացնում է նրան, որ խղճմտանքը և մեղքի ներքին գիտակցումը չեն անհանգստացնում իրեն, այլ քրիստոնյաների անհավանությունը: Նոր շրջապատում անհանգստության պատճառ չուներ. նրան վերաբերվում էին որպես լավ քրիստոնյայի և արժանի ավագի ծառայության: Մանավանդ, որ հովիվն անձամբ երրորդ անգամ էր ամունսացել:

Երբ ես տեսա« առաջին անգամ էր, որ նա իր նախկին եկեղեցին էր եկել: Նրան հետաքրքրել էր իմ քարոզը ՍՏՈՒԹՅԱՆ ՈԳԻՆԵՐԻ մասին: Պատգամի միջոցով Աստված բացեց նրա աչքերը, և նա հասկացավ, որ ուշադրություն է դարձրել օտար մի ձայնի, որ դժոխքից էր գալիս՝ ընդունելով այն  որպես Աստծու ձայն (Հովհ.10.4,5): Սատանան նրան ներկայացել էր որպես «լուսո հրեշտակ» (2Կորնթ.11.14): Այդ ձայնը համոզել էր նրան. «Արա՛ այդպես: Դա' է ճիշտը: Աստված ՀԱՏՈՒԿ ԹՈՒՅԼՏՎՈՒԹՅՈՒՆ է տվել քեզ համար»:

«Հիմա հասկանում եմ, որ մեղքի մեջ եմ ապրել և լսել ստության ոգուն: Ու թվում էր, թե դա Աստծու ձայնն է»:

 

ՄԵՐԺԵԼ ՍԱՏԱՆԱՅԻ ՍՈՒՏԸ

«Այս ձայնն ասում էր, որ ես իմ ամուսնու հետ Աստծու կամքով չեմ ամուսնացել, որ դա մարդու կողմից է եղել: Եվ քանի որ Աստված չի միացրել մեզ, ուրեմն մեր համատեղ կյանքը մեղք է: Համոզված էի, որ գտել եմ այն մարդուն, ում Աստված է ընտրել ինձ համար: Այնուամենայնիվ, Տիրոջն ասացի. «Եթե չես ուզում այս մարդու հետ իմ ամուսնությունը, այնպես արա, որ մեր հարսանիքը տեղի չունենա»: Աստված չմիջամտեց: Եվ ես կարծում էի, թե Աստծու կամքով է իմ նոր ամուսնությունը:

Հիմա հասկանում եմ, թե ինչու դատապարտության զգացում չունեցա: Այս երեկո ստության ոգու մասին քարոզից հետո Աստված բացեց իմ աչքերը: Ես հասկացա, որ երբ խստացրել էի սիրտս ու մերժել ճշմարտությունը, Աստված թույլ էր տվել, որպեսզի ստության ոգին մոտենար ինձ»:

Հիմա նա սրտի ցավից լաց էր լինում. «Ես մեղավո¯ր եմ, ապրում եմ շնության մեջ: Ի՞նչ եմ անելու: Ես լսել եմ ստության ոգուն: Ինչո՞ւ մերժեցի Աստծու Խոսքը և Նրա ճշմարտությունը: Ի՞նչ եմ անելու»:

Ես չէի կարող որևէ խորհուրդ տալ նրան, ոչ էլ՝ հովիվն ու նրա կինը: Իսկ Աստված Իր խոսքը նրան արդեն ասել էր: Եվ ամեն երեկո նա բեմի մոտ էր` տալով նույն հարցը` ի՞նչ եմ անելու:

 

«ԱՆԿԵՂԾ ԱՊԱՇԽԱՐՈՒԹՅՈՒՆՆ ԱՆՀՆԱՐ Է, ԵԹԵ ՈՐՈՇԱԿԻ ՉԱՓՆ ԱՐԴԵՆ ԱՆՑԵԼ Է»

Եսավն անսուրբ էր և «ապաշխարության տեղ չգտավ հոր մոտ, թեպետ և արցունքով խնդրեց այն» (Եբր. 12.17):

Չեմ ասում, որ շնության մեղքն աններելի է: Ջրհորի մոտ կանգնած Սամարացի կինը շնության մեջ էր, որ գտավ Հիսուսին (Հովհ.4): Հիսուսը շնացող մի կնոջ ասաց. «Ես էլ չեմ դատապարտում քեզ: ԳՆԱ' ԵՎ ԱՅԼԵՎՍ ՄԵՂՔ ՄԻ' ԳՈՐԾԻՐ» (Հովհ.8): Բայց սատանան այս հոգուն հասցրել էր ծայրահեղ վտանգավոր մի վիճակի՝ ստության ոգու միջոցով տանելով նրան ԱՍՏԾՈՒ ԽՈՍՔԻ կամավոր մերժմանը և մեղքի մեջ մնալուն:

Միայն Աստված կարող է ասել, թե երբ կամ որտեղ է մարդը հատում այդ սահմանը և խստացնում է իր սիրտը: Այդ պատճառով էլ շատ վտանգավոր է, երբ մարդ մեջք է դարձնում Աստծու ճշմարտությանը և ստության ոգու առաջ դուռ բացում:

 

ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՈՒՆՆ ԱՏՈՂՆԵՐԻ ՎԻՃԱԿԻ ՎՏԱՆԳԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆԸ

«Քանի որ նրանք ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅԱՆ ՍԵՐԸ ՉԸՆԴՈՒՆԵՑԻՆ, որպեսզի ապրեն: Այդ պատճառով Աստված մոլորության ներգործություն կուղարկի նրանց, որ հավատան ստության: Եվ դատապարտվեն բոլոր նրանք, ովքեր չհավատացին ճշմարտությանը, բայց ՀԱՎԱՆԵՑԻՆ ԱՆՕՐԻՆՈՒԹՅՈՒՆԸ» (2 Թես. 2.10,11):

3 Թագ. 22-ում Աքաաբ թագավորը ճշմարտությունն ընդունելու հնարավորություն ուներ, սակայն մերժեց այն: Միքիա մարգարեի համար ասում էր. «Ես նրան ատում եմ, քանզի ինձ համար լավ մարգարեություն չի անում» (3Թագ.22.8):

Այսօր շատերը առողջ վարդապետությունը տանել չեն կարող և Եսայի մարգարեի ժամանակակիցների նման ասում են. «Մեզ համար ուղիղ բաներ մի' մարգարեացեք» (30.10): Նրանք ուզում են լսել իրենց ՍՐՏԻ ուզածը: Ճշմարտությունը մերժելով` Աքաաբը Միքիային բանտ նետեց և լսեց իրեն հաճելի բաներ ասողներին: Եվ այն ժամանակ Աստված թույլ տվեց, որ ստության ոգին մոտենա Աքաաբին սուտ մարգարեների շրթունքներով և համոզի նրան՝ մահվան ուղղություն վերցնելու:

Աստծու մարգարեն, որ ճշմարտություն էր մարգարեանում, ասաց Աքաաբին. «Իսրայելին հովիվ չունեցող ոչխարների պես լեռների վրա ցրված տեսա» (3Թագ. 22.17):

Մինչդեռ Աքաաբի մարգարեները ստության ոգով ներշնչված ասում էին. «Ռամովթ-Գաղաադ ելի'ր ու հաջողություն պիտի ունենաս, և Տերը նրան թագավորի ձեռքը պիտի մատնի» (22.12):

Այնպես որ Միքիայի վերջին խոսքերը թագավորին այս եղան. «Եթե խաղաղությամբ դառնաս, Տերը ինձանով չի խոսել» (խոսք 28):

ՎՏԱՆԳԱՎՈՐ Է ԱՍՏԾՈՒ ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ ՄԵՐԺԵԼԸ, որովհետև այդ պահին դուռ է բացվում ՍՏՈՒԹՅԱՆ ՈԳՈՒ համար, որը գալիս է լուսո հրեշտակի կերպարանքով և մարդկանց անեծքի տանում:

Ահա սա էր, որ տեղի էր ունեցել այս երիտասարդ կնոջ հետ: Այն դեռ այսօր պատահում է շատերի հետ: Նրանց պաշարում է «ՈւԺԵՂ ՄՈԼՈՐՈՒԹՅՈՒՆ, որ ՍՏԻՆ ՀԱՎԱՏԱՆ ԵՎ ԴԱՏԱՊԱՐՏՎԵՆ ՈՎՔԵՐ ՉՀԱՎԱՏԱՑԻՆ  ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅԱՆԸ, այլ ՀԱՎԱՆԵՑԻՆ ԱՆՕՐԻՆՈՒԹՅՈՒՆԸ» (2 Թես. 2.10,11):

 

ԵՐԿՈՒ ՄԵԹՈԴ

Ստության ոգիները մարդկանց վրա ազդում են երկու ձևով: Նրանք խոսում են որևէ մարդու միջոցով,  ինչպես Աքաաբի դեպքում, կամ՝ ուղղակիորեն: Սա կարող է լսելի ձայնով լինել: Հաճախ, սակայն, կարող են խոսել տպավորությունների կամ հանգամանքների միջոցով:

 

ԻՆՉՊԵ՞Ս ՏԱՐԲԵՐԵԼ ԱՍՏԾՈՒ ՁԱՅՆԸ

Աստված ժամանակ առ ժամանակ իր ժողովրդին հատուկ նախազգուշացումներ է ուղղում վտանգավոր իրավիճաների վերաբերյալ: Նա խոսում է երազներով (Գործք 2.17), Սուրբ Հոգու ՊԱՐԳԵՎՆԵՐԻ ՄԻՋՈՑՈՎ (1Կորնթ.12.8-10):

Աստծու ձայնը ճանաչելու համար չպետք է մերժել ամեն մի գերբնական դրսևորում, այլ պետք Է քննել Սուրբ Գրքով. «Սիրելինե'ր, մի' հավատացեք ամեն հոգու, այլ փորձեցե'ք հոգիները, թե արդյո՞ք Աստծուց են» (1Հովհ. 4.1): Քանի որ Աստված ԻՐ ՀՈԳՈՒ ՄԻՋՈՑՈՎ ԻՐ ԽՈՍՔԻՆ ՀԱԿԱՌԱԿ ՉԻ ԽՈՍՈԻՄ:

ԵՐԲ «ՀԱՅՏՆՈՒԹՅՈՒՆԸ» ՉԻ ՀԱՄԱՊԱՏԱՍԽԱՆՈՒՄ ԱՍՏԾՈՒ ԽՈՍՔԻՆ

Վերջերս մի տիկին ասաց ինձ. «Աստված ամբողջ օրը խոսում է ինձ հետ»: Հետո սկսեց որոշ բաներ ասել, որ հակասում էին Աստծու խոսքին: Ասացի. «Տիկի'ն, այսօր Ձեզ հետ խոսողը Տերը չի եղել, քանի որ Աստված մարդկանց երբեք չի ասում այնպիսի բաներ, որոնք հակառակ լինեն Իր Խոսքին»:

Կինը պատասխանեց. «Հնարավոր չէ, քանի որ ձայնն ասում էր, որ Տերն է»:

«Յուրաքանչյուր ձայն, որ հակառակ է Աստծու Խոսքին,- պատասխանեցի ես, - կարող է գալ միայն դժոխքից: Աստված և Իր Խոսքը ԵՐԲԵՔ ԱՆՀԱՄԱՁԱՅՆ չեն կարող լինել միմյանց»:

Որքա¯ն հեշտ է խաբել այն մարդկանց, ովքեր աղոթքի մեջ Տիրոջ հետ հաղորդակցություն չունեն:

ԵՐԲ ՍՏՈՒԹՅԱՆ ՈԳԻՆ ԽՈՍՈՒՄ Է ԲԺՇԿՈՒԹՅԱՆ ԴԵՄ

Բժշկության համար մոտեցող մի երիտասարդ կնոջ հարցրեցի« թե հավատու՞մ է, որ Աստված կբժկի իրեն: Նա պատասխանեց« որ մի ձայն էր լսել« որ շարունակաբար ասել էր իրեն« թե չի բժշկվի: Հավանաբար Աստծու կամքը չէ« որ բժշկվի:

Ես ասացի նրան« որ Աստվածաշնչում ոչ մի տեղ չի ասված« թե Աստված մերժում է բժշկել Իր ժողովրդին: Նաև նշեցի« որ նա լսել է ստության ոգու ձայնը: Նրա հավատը սկսեց բարձրանալ, ես աղոթեցի նրա համար: Եվ ԱՍՏՎԱԾ ԲԺՇԿԵ'Ց ՆՐԱՆ:

 

ՍՏՈՒԹՅԱՆ ՈԳԻՆԵՐԻ ԶԱՆԱԶԱՆ ԳՈՐԾԵՐԸ

Ստության ոգիները ոմանց հուսահատեցնում են« որ իրենց սիրելիների փրկության համար չաղոթեն: Այդ ոգիները տանջանք են պատճառում Աստծու շատ զավակների` ասելով« որ նրանք Հափշտակությանը բաժին չեն ունենա Հիսուսի գալստյան ժամանակ:

ՄԻ ՄԻՍԻՈՆԵՐԻ ՎԿԱՅՈՒԹՅՈՒՆԸ

«Աստծու ժողով» եկեղեցուց մի միսիոներուհի հոդված էր տպագրել «Պենտեկոստալ Ավետարանչություն» ամսագրի 1952թ. դեկտեմբերի 28-ի համարում, որտեղ նկարագրված էր այն սարսափելի պայքարը« որ նա ունեցել էր միսիոներական դաշտում ստության ոգու հետ բախվելիս: Այդ միսիոներուհին մեծ և արդյունավետ սպասավորություն է կատարել ավելի քան 50 տարի: Սակայն այդ փորձությունը տեղի է ունեցել նրա ծառայության 10-րդ տարում: Նա ծածուկ էր պահել այն այնքան ժամանակ« մինչև Աստված Իր Սուրբ Հոգով մղել էր նրան« որ հայտնի այդ մասին՝   ուրիշների քաջալերության համար:

ՍԱՏԱՆԱՅԻ ՍՏՈՒԹՅԱՆ ԴԻՄԱԿԱՅՈՒՄԸ ՔՐԻՍՏՈՍԻ ԿՈՂՄԻՑ ԱՆԱՊԱՏՈՒՄ ՓՈՐՁՈՒԹՅԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿ

Քրիստոսն անձամբ Իր ծառայության սկզբում սատանայի հետ մենամարտ ունեցավ« որտեղ հակառակորդը փորձում էր կասկած հարուցել նրա մեջ: Սա ստության ոգու կողմից հաճախակի օգտագործվող մեթոդներից մեկն է, երբ մեկ կասկածանքը տանում է մեկ այլ կասկածանքի՝ Աստծու վրա ունեցած հավատքը կոտրելու նպատակով:

ՔԱՆԴԵԼ ՍՏՈՒԹՅԱՆ ՈԳԻՆԵՐԻ ԿԱՊԱՆՔՆԵՐԸ

Բազմաթիվ մեղավորների ստության ոգիները շարունակ հուսահատեցնում են. «Դու չե'ս կարող փրկվել, չափազանց մեղավոր ես և չես կարող մեղավոր կյանքից հրաժարվել»:

Շատերը« ում արթնության ժողովներում Աստծու Հոգին ապաշխարության է կանչում« մի ձայն նրանց դեպի բեմը գնալուց հեռու է պահում. «Մի' շտապիր, դեռ ժամանակ կա, վաղն ավելի հարմար կլինի»: Միլիոնավոր մարդիկ կորցնում են Քրիստոսին գալու իրենց վերջին հնարավորությունը և դժոխք գնում՝ այդ ոգիներին անսալով:

Շատեր այդպես էլ խաղաղություն և օրհնություն չեն գտնում« չեն ճաշակում Աստծու մեծ զորությունը« որն իրենց է պատկանում« քանի որ ստության ոգիներին են հավատում« որ շշնջում են նրանց ականջներին. «Դա քեզ' համար չէ« այսօրվա՛ համար չէ»:

Շատերն էլ կատարյալ առողջություն կունենային« եթե ստության ոգուն չլսեին« որն ասում է. «Աստծու կամքը չէ քեզ բժշկելը: Քո դեպքը բացառիկ է: Դու բավարար հավատ չունես« բժշկության և հրաշքների ժամանակներն անցել են« դրանք միայն առաքյալների ժամանակ են եղել»:

Ստության ոգիները շատերին կանխել են Սուրբ Հոգով լցվելուց` ասելով նրանց. «Սուրբ Հոգու լեցունությունը քեզ համար չէ»:

Անկասկած, բազմաթիվ մարդիկ կձախողվեն հափշտակության ժամանակ« երբ ունկնդրեն այն ձայնին« որն ասում է. «Տերն ուշացնում է Իր գալը»: Քո ուտել- խմելու, ենթակաների ու թույլերի վրա բռնություն գործադրելու ժամանակն է» (Մաթ. 24.28):

Շատ մարդիկ ուշ կհասկանան դժոխքի իրականությունը« որովհետև նրանք հավատացել են ստության ձայնին« որն ասում է. «Դժոխքը գերեզմանն է»: Միլիոնավոր մարդիկ կտառապեն հավիտյանս« քանի որ հավատացել են ստին. «Պետք չէ վախենալ, Աստծու սերը չի կարող հավիտյանս պատժել Իր ստեղծած էակներին»:

Իսկ Աստծու խոսքն ասում է.«ՎԵ'Ր ԿԱՑ« ՈՎ ՔՆԱԾ« և կանգնի'ր մեռելների միջից« ու Քրիստոս պիտի լուսավորի քեզ» (Եփես. 5.14):

«Եվ կճանաչեք ճշմարտությունը« և ճշմարտությունը ձեզ կազատի» (Հովհ. 8.32):

Ժամանակն է ստության ոգիների կապանքները քանդել« ովքեր ջանում են խորամանկորեն հուսահատեցնել, թակարդը գցել« կողոպտել և կործանել:

 


 

 

Դյուրուսույց Աստվածաշնչյան Քոլեջ

Լեյքվուդ, Կալիֆոռնիա

 

ԴԱՍԸՆԹԱՑ N05. ԴԻՎԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

ԴԱՍ 4. Մաս առաջին

ԿՐՔԻ ՈԳԻՆ. ԽՄԻՉՔ, ԾԽԱԽՈՏ, ԹՄՐԱԴԵՂԵՐ (ՄՈԼՈՒԹՅԱՆ ԿԱՊԱՆՔՆԵՐ)

 

Կոնսպեկտ

 

1. Ընդդեմ առողջ դատողության.

ա.  Ալկոհոլային խմիչքների չարաշահման, թմրադեղերի ընդունման պատճառը՝ դրանց զորության՝ սեփական կամքի ուժից ավելի մեծ լինելը:

բ.   Թմրադեղերի և ալկոհոլի ներխուժումը հասարակության կենցաղի մեջ.

2. Կրքի ոգու հարկադրանքը.

ա.  Խմիչքի, ծխախոտի, թմրադեղի օգտագործման մեջ (Հարբեցողությունը՝ ավելի քան հիվանդություն).

բ.   Հարբեցողությունը՝ կրքի ոգու կապանք (Ես.5.11՝ «Վա՜յ նրանց, որ առավոտ կանուխ վեր են կենում ու ցքիի հետևից վազում. ուշանում են իրիկունը, որովհետև գինին նրանց տաքացրել է», Առ.20.1՝ «Ծաղրող է գինին, խռովարար՝ ցքին. Ամեն ով դրանցով մոլորվի, իմաստուն չի լինի». Առ.23.31,32՝ «Մի նայիր  գինուն, որ կարմրի է տալիս, որ բաժակի մեջ աչքով է անում…Նա վերջում օձի պես կկծի…». Առ.31.4՝ «Թագավորների բանը չէ գինի խմելը, և ոչ էլ իշխաններինը՝… օղի».  1Պետ.4.3՝ «Բավական է մեզ, որ կյանքի անցած ժամանակը… վարվում էինք գինեմոլություններով… արբեցություններով». Գաղ.5.16,19,21՝ «Հոգով գնացեք ու մարմնի ցանկությունները պիտի չկատարեք: Արդ մարմնի գործերը հայտնի են… գինովություններ…». 1Կոր.10.31՝ «Արդ, թե՛ ուտեք, թե՛ խմեք և թե՛ ինչ գործ որ անեք ամեն բան Աստծու փառքի համար արեք». Եփես.5.18՝ «Մի գինովցեք գինիով, այլ Հոգով լցվեցեք»):

Եվ այնուամենայնիվ այն ենթակա է քանդման Հիսուսի զորավոր անունով.

3.  «Սիամական» երկվորյակները (1Կոր.6.19,20՝ «Չգիտեք որ ձեր մարմինները Սուրբ Հոգու տաճար են, որ ձեզանում է… և ձերը չեք… ուստի փառավորեցեք Աստծուն ձեր մարմնում և հոգում, որ Աստծունն են»).

ա.  Դր. Ջոն Հարվեյ Քելլոգը ծխողի մարմնի խմիչք պահանջելու մասին.

բ.   Դր. Շրումֆ-Պիերոն ծխախոտի և խմիչքի համատեղ օգտագործման առավել մեծ սկլերոտիկ վնասի մասին.

գ.   Բժիշկներ Շվայնիցը և Ուհթոֆը կուրության առաջացման մասին.

դ.   Դր. Դանիել Հ. Քրեսն ու դր. Ջոն Դ. Քուաքենբոսը ծխախոտի ծխից ալկոհոլի կարիքի առաջացման մասին.

ե.   Դր. Ալեքսանդր Լամբերթը և դր. Շումեյքերը ծխախոտից ու խմիչքից հրաժարման փոխկապակցվածության մասին:

Եզրակացություն ծխախոտի հայտնաբերումից հետո հարբեցողության առավել շատ  տարածվելու մասին:

4. Նիկոտինը՝ նախակարապետը թմրադեղի.

ա.  Ծխախոտից դեպի թմրադեղ.

բ.   Մայրերի տառապանքը.

գ.   Ծխախոտը, խմիչքն ու թմրադեղը՝ դժոխքի ներխուժում:

5. Հոգևոր ողբերգությունը.

ա.  Դր. Վիկտոր Վոգելը թմրամոլությամբ մարդու ամենաարագ կործանարար մեթոդի մասին.

բ.   Թմրամոլությունը՝ հոգևոր ողբերգություն:

 

***

 

«Ապա իմ մեջ գտնում եմ մի օրենք, որ երբ կամենում եմ բարին անել, չարն ինձ մոտ է. Ի¯նչ խղճալի մարդ եմ ես, ո՞վ կազատի ինձ այս մահացու մարմնից» (Հռոմ. 7.21,24):

 

ԸՆԴԴԵՄ ԱՌՈՂՋ ԴԱՏՈՂՈՒԹՅԱՆ

Ինչո՞ւ են մարդիկ չարաշահում ալկոհոլային խմիչքների օգտագործումը, ծխում, թմրադեղ ընդունում, երբ  գիտեն, որ ըստ բժշկագիտության, ինչպես նաև՝ Աստվածաշնչի, դրանք քայքայում են իրենց նյարդերը, առաջ են բերում տարբեր հիվանդություններ, տառապանք ու դժբախտություններ, բարոյալքում են, ստորացնում և ի վերջո կործանում անձը: Բանը նրանում է, որ դրանց զորությունն ավելի մեծ լինելով, քան նրանց կամքի ուժը, հարկադրում է հակառակ կանգնել առողջ դատողությանը և տեղիք տալ նշված վնասակար սովորույթներին:

 

ԹՄՐԱԴԵՂԵՐԻ ԵՎ ԱԼԿՈՀՈԼԻ ՆԵՐԽՈՒԺՈՒՄԸ

Ամերիկան այսօր պարծենում է, որ տարեկան 510 մլն. ծխախոտ է արտադրում: Սա բավարար է, որպեսզի ամեն անձի ընկնի օրական 10 ծխախոտ: Նաև՝ տարեկան 162 մլրդ. լիտր (յուրաքանչյուր ամերիկացու համար միջին հաշվով մոտ 648լ) խմիչք արտադրելու համար: Նյու Յորքի պաշտոնատարներից մեկը հաշվարկել է, որ բարձրագույն դպրոցների 300.000 ուսանողներից 5000-ը զբաղվում են թմրամոլությամբ: Նյու Յորքում և շրջակա քաղաքներում թմրամոլության ահռելի աճ է նկատվում պատանիների մոտ:

 

ԿՐՔԻ ՈԳՈՒ ՀԱՐԿԱԴՐԱՆՔԸ

Խմիչք, ծխախոտ, թմրադեղ օգտագործողը շուտով մի կետի է հասնում, որտեղ այլևս ընտրության հնարավորություն չունի: Նա սկզբում կարծում էր, որ կարող է «վայելել» դրանք և հետո հրաժարվել: Սակայն հայտնաբերում է, որ մի ուժ տիրում-հարկադրում է իրեն բավարարում տալ ցանկությանը: Եվ այդ ուժը ԿՐՔԻ ՈԳԻՆ Է:

 

ՀԱՐԲԵՑՈՂՈՒԹՅՈՒՆԸ՝ ՀԻՎԱՆԴՈՒԹՅՈՒ՞Ն

Հասարակական կարծիքի համաձայն` հարբեցողությունը հիվանդություն է, և պետք է կարեկցել հարբեցողներին ու ոչ թե՝ մեղադրել:

Սակայն ինչպե՞ս բացատրել, որ՝

1)      Նրա համար ԱՄՆ-ում տարեկան 130 մլն. դոլարի գովազդ է կատարվում.

2)      Մանրածախ առևտուր է արվում դեղատներում, նպարեղենի խանութներում, հյուրանոցներում.

3)      Նրանից տարեկան 9 մլրդ դոլարի շահույթ է բերում.

4)      Նրան կամավոր տրվում են 4 մլն. հարբեցողներ.

5)      Այն նաև մարդուն հոգեպես է կործանում:

Սակայն պետք է ասել, որ այս «հիվանդությունը» անբուժելի չէ նրանց համար, ովքեր ճշմարտապես փափագում են ազատվել նրանից: Հարբեցողությունն ավելին է, քան հիվանդությունը. դա ԿՐՔԻ ՈԳՈՒ ԿԱՊԱՆՔՆ Է, սակայն Հիսուսի զորավոր անունով այն ենթակա է քանդման:

 

ԵՐԿԳԼԽԱՆԻ ՀՐԵՇԸ՝ ԱԶԱՏՈՒԹՅԱՆ  ՄԵՋ

Նա կուլ է տալիս հազարավոր մարդկանց« իսկ միլիոնավորներին էլ հաշմանդամ է դարձնում:

Դր. Ջոն Հարվեյ Քելլոգն ասում է. «Ծխախոտը սեղմում է մարդու զարկերակները, իսկ խմիչքը՝ լայնացնում: Այսպիսով, ծխողի մարմինը խմիչք է պահանջում: Նրանք համագործակցում են իրար հետ սիամական երկվորյակների նման»:

 

ԲԺՇԿԱԳԻՏԱԿԱՆ ԳՆԱՀԱՏԱԿԱՆՆԵՐ

Դր. Շրումֆ-Պիերոն ասում է. «Ծխախոտի երկարատև թունավորմից առաջանում են նյարդային բջիջների խրոնիկական բորբոքում և սկլերոտիկ (կարծրախտային) փոփոխություններ, ճիշտ այնպես, ինչպես ալկոհոլից»: Գլխի աթերոսկլերոզի (անոթների կարծրախտ) մասին խոսելիս Դր. Շրումֆ-Պիերոն ասում է. «Երբ խմիչքն ու ծխախոտը օգտագործվում են միասին, առավել մեծ վնաս են պատճառում« քան՝ առանձին-առանձին»:

Բժիշկներ Շվայնիցը և Ուհթոֆը եկել են այն եզրահանգման, որ ծխախոտի և ալկոհոլի օգտագործումը պատճառ է դառնում կուրության առաջացման (ամբլոպիա):

Դր. Դանիել Հ. Քրեսն գրում է. «Ամենանհուսալի հարբեցողները, որ երբևէ հանդիպել եմ, չափազանց շատ ծխախոտ օգտագործողներն են: Ես չեմ կարծում, որ վիսկիի սիրահարը կբժշկվի, եթե չդադարեցնի ծխելը»: Այսպիսով, սերտ կապ կա ծխախոտի և ալկոհոլի միջև: Ծխախոտի ծխի մեջ կան գոլորշիացած թույներ, որոնք ալկոհոլի հոտ ու համ ունեն: Դրանցից են նիկոտինը և ֆուրֆուրոլը: Այս համն ու հոտը ծխողի քթանցքնում և կոկորդում ցանկություն են առաջացնում խմելու «ծարավը» հագեցնելու: Սա փաստարկելով՝ Դր. Ջոն Դ. Քուաքենբոսը (Կոլումբիայի համալսարանից)« նշում է. «Ալկոհոլի կարիքն առաջանում է ծխախոտի ծխից: Ծխախոտը ստեղծում է ալկոհոլի մեծ պահանջ: Հարբեցողների 75 %-ը  չափազանց շատ ծխողներն են»:

Դր. Ալեքսանդր Լամբերթը հաստատում է. «Հարբեցողները տառապում են ծխախոտի խրոնիկական թունավորումից: Նրանք չեն կարող հրաժարվել ալկոհոլից՝ առանց ծխելը թողնելու»: Մեկ ուրիշ հետազոտող՝ դր. Շումեյքերն ավելացնում է.«Շատ քիչ տղաներ են սովորում խմել` առանց ծխելու»:

Այստեղից մի՞թե չի կարելի եզրակացնել, որ հարբեցողությունն ավելի շատ է տարածված ներկայումս, քան մի քանի սերունդ առաջ՝ ծխախոտի հայտնաբերելու պատճառով:

 

ՆԻԿՈՏԻՆԸ՝ ՆԱԽԱԿԱՐԱՊԵՏԸ ԹՄՐԱԴԵՂԻ

Աշխարհը կարծում է, թե նիկոտին ներշնչելը լոկ սովորույթի խնդիր է: Այսօր ամենուր պաստառների վրա, լրագրերում և ամսագրերում հանդիպում ենք նշանավոր մարդկանց՝ ծխախոտը ձեռքներին: Եվ այդ գովազդի նպատակը շահույթն է: Շատ ծնողներ իրենց երեխաների ծխել սովորելը համարում են հասունության նշան: Սակայն նրանցից շատերը հետո գործ են ունենում թմրադեղ վաճառողների հետ, ովքեր առաջարկում են մարիխուանայով կամ այլ թմրադեղերով լցված ծխախոտներ: Թմրադեղի օգտագործումն ավելի մեծ թշնամի է, քան ծխախոտն ու ալկոհոլը, որին նա չի կարողանում դիմադրել:

Մի մոր, ում հայտնի էր դարձել որդու թմրադեղ օգտագործելու մասին, բժիշկները մի դաժան խորհուրդ էին տվել. «Նույնիսկ եթե տղան հիվանդանոց տարվի, միայն ժամանակավոր բարելավում կարող է նկատվել, բայց ավելի լավ է մոռանալ, որ երբևէ զավակ եք ունեցել»: Եվ բուժման մի քանի տարվա թանկարժեք կուրսից ու տառապանքներից հետո կինը համաձայնվում է բժիշկի ասածի հետ: Երբ նրա պատմությունն ամսագրերում տպագրվեց, պարզվեց, որ հազարավոր մայրեր կիսում էին նույն տառապանքը:

 

ԴԺՈԽՔԻ ՆԵՐԽՈՒԺՈՒՄԸ

Ապշեցնող աճն այս վատ սովորույթների ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ՝ դժոխքի ներխուժում:

Ծխախոտի խրոնիկական օգտագործումը տանում է խմիչքի, իսկ ոմանց էլ՝ թմրադեղերի: Սա ապացույցը չէ՞, որ այս ծրագիրը թշնամու դժոխային ռազմավարությունն է:

 

ՀՈԳԵՎՈՐ ՈՂԲԵՐԳՈՒԹՅՈՒՆ

Թմրադեղից կախվածությունը շատ կարճ ժամանակ է պահանջում: Այն մարդուն կործանող ամենաարագ մեթոդներից է: Շուտով թմրամոլը հյուծվում է: Դր. Վիկտոր Վոգելը տեղեկացնում է. «Հիվանդը չափից շատ քրտնում է և հորանջում, աչքերից արցունքահոսություն է ունենում և քթից կաթում: 24 ժամ հետո բիբերը լայնանում են, և մաշկը սագի մաշկի պես է դառնում: 36 ժամ հետո մկանները անկառավարելիորեն ջղաձգվում են և ուժեղ ցավեր են սկսվում վերջույթներում« մեջքի և որովայնի հատվածում, տառապում է անքնությամբ, լուծով, օրգանիզմին հատուկ է դառնում փսխման երևույթը: Ջերմությունը բարձրանում է, ախորժակն ընկնում, քաշը պակասում է: Այս նշանները հասնում են գագթնակետին 48 ժամ հետո և պահպանվում մինչև 72 ժամ« իսկ 4-5 օրից՝ աստիճանաբար թուլանում»:

Թմրամոլությունը ֆիզիկական և բարոյական վնասից բացի առաջ է բերում նաև հոգևոր ողբերգություն: Մարդը դառնում անվստահելի, ում «երջանկությունը» ժամանակավոր ինքնամոռացության մեջ ընկնելն է: Նա ոչ մի բանի և ոչ մեկի համար հոգ չի անում, բացի թմրադեղից: Երբեմն այն ձեռք բերելու համար նա կարող է սպանել իր մորն ու երեխային՝ ասես դադարելով մարդ լինելուց: Քանի որ կորցնում է բարոյական բոլոր չափանիշները՝ հեշտությամբ մղվելով հանցագործությունների:

Սակայն երբ անձը դառնում է սատանայի զոհ, լիակատար վերականգնում հնարավոր է միայն Աստծու զորությամբ:



 

ԴԱՍ 4. Մաս երկրորդ

ԿՐՔԻ ՈԳԻՆ. ՍԵՌԱԿԱՆ ԿԱՊԱՆՔՆԵՐ

 

Կոնսպեկտ

 

1. Կրքի ոգիների գործունեությունը.

ա.  Սեռական կրքի կապը այլ կրքոտ սովորույթների՝ ծխախոտի, թմրադեղի և ալկոհոլի հետ:

բ.   Համասեռամոլությունը՝ կրքի ոգու դրսևորում (Հռոմ. 1.24-28).

գ.   Կրքի ոգիները՝ անկման (Սամսոնը՝ Դատ.16-ում), սեռական հանցագործությունների և մարդու կործանման պատճառ.

2.  Հասարակությունը՝ ողողված սեռական սանձարձակության քարոզչությամբ

թերթերի ամսագրերի, պաստառների, ֆիլմերի, հեռուստահաղորդումների, արվեստի «գործերի», կրթական «բարեփոխումների» միջոցով, ինչպես նաև կառավարման մարմինների կողմից մարդու «իրավունքների» պաշտպանության, մի շարք «եկեղեցիների» թողտվության պատճառներով (տե՛ս Հավելված 5).

ա.  Լոս Անջելեսում տպագրված մի ամսագրի առաջին էջի նյութերի վերնագրերը (Դաս 4-ի մաս 2-րդում).

բ.   Ուիթնի Հյուսթոնի և Մադոննա Չիկկոնեի ողբերգության նախապատճառը՝ ընտանիքում.

գ.   Կրթական համակարգի «բարեփոխումները».

դ.   Էստրադային արվեստի «գործերը» (Փրեսլին, «Բիթլզը», «Ռոլինգ սթոուզը» և այլն).

ե.   Ֆիլմաշխարհի «նվաճումները» (Ուոլտ Դիսնեյի «գաղափարախոսությունը», Հարրի Փոթերի կախարդությունը, Հոլիվուդի բռնության, նյութապաշտության, անբարոյության, և դիվային «արտադրությունը»).

զ.   Պետական կառավարման մարմինների մտահոգությունը մարդու «իրավունքների» պաշտպանության նպատակով.

է.   Մի շարք «եկեղեցիների» թողտվությունը.

3. Ազատագրության ծառայությունն Ալենի արթնության ժողովներում (Մաթ.10.7,8).

ա.  Կրքի ոգիները՝ խաբեության դիմակով քողարկված.

բ.   Հիսուսի գերազանց իշխանությունը (Ղուկաս 10.19: Հովհ.8.32,36: 1Հովհ.4.4).

գ.   Սատանային դիմակայելու անհրաժեշտությունը (Հակ.4.7):

 

***

 

«Դրա համար էլ Աստված, ըստ ԻՐԵՆՑ ՍՐՏԵՐԻ ՑԱՆԿՈՒԹՅԱՆ, նրանց պղծության մատնեց, որ  իրենց անարգեն: Որոնք Աստծու ճշմարտությունը ստության հետ փոխեցին և երկրպագեցին ու պաշտեցին արարածներին՝ փոխանակ Արարչի, Ով հավիտյան օրհնյալ է: Ամեն: Այս պատճառով ԱՍՏՎԱԾ ՆՐԱՆՑ ՄԱՏՆԵՑ ԱՆԱՐԳ ԿՐՔԵՐԻ. և նույնիսկ նրանց կանայք բնական հարաբերությունը փոխեցին անբնականի հետ: Այդպես էլ տղամարդիկ, կնոջ բնական հարաբերությունը թողած, ԻՐԵՆՑ ՑԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐՈՎ ՄԻՄՅԱՆՑ ՀԱՆԴԵՊ ՄՈԼՈՒՑՔՈՎ ՎԱՌՎԵՑԻՆ. տղամարդիկ տղամարդկանց հետ խայտառակություն էին գործում և իրենց անձերի մեջ ընդունում իրենց մոլության հատուցումը: Եվ քանի որ չկամեցան Աստծուն ճանաչել, Աստված էլ նրանց անարգ մտքերի մատնեց, որպեսզի անվայել բաներ անեն» (Հռոմ. 1.24-28):

Սա նույն ԿՐՔԻ ոգին է, որն էլ տեղի ունեցող շատ սեռական հանցագործությունների պատճառն է այսօր:

Վերջերս տպագրված ամսագրքում տեղեկացվում է, որ ԱՄՆ-ում այսօր կան 8 մլն. համասեռամոլներ, և բնակչության 1/20-ը այլասերված է: Սա նույն մեղքն է (որին սոդոմական մեղք ենք անվանում), որն Աստծու դատաստանն իջեցրեց Սոդոմի և Գոմորի վրա:

Թվարկում եմ Լոս Անջելեսում տպագրված մի ամսագրի առաջին էջի նյութերի վերնագրերը.

«ԿԻՆԸ ԲՌՆԱԲԱՐՈՒՄ Է ՄԻ ՊԱՏԱՆՈՒ»,

«Կարմրագլուխ մի գեղեցիկ մերկ մարմին բռնաբարվել էր բլուրների վրա»,

«Մի աղջիկ առաջարկում է մի տղայի, որ բռնաբարի իրեն 5 օր շարունակ»,

«Նավաստի կանայք բռնված են կրքի ոգով և տներն են մտնում գիշերով»,

«Ամրակազմ ատլետը հագնում է կանացի շորեր և մտնում կանանց անկողին»:

Նրանք չեն ազատվի մինչև ճշմարտությունը չիմանան. «Եվ դուք կիմանաք ճշմարտությունը և ճշմարտությունը  ձեզ ազատ կդարձնի» (Հովհ. 8.32):

 

ԿՐՔԻ ՈԳԻՆԵՐԸ՝ ՍԵՌԱԿԱՆ ՀԱՆՑԱԳՈՐԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ՊԱՏՃԱՌ

Սեռական կիրքը սերտ կապ ունի կրքոտ սովորույթների՝ ծխախոտի, թմրադեղի և ալկոհոլի հետ, որոնց մասին խոսվել է  առաջին մասում:

Եթե հարցնենք բանտի ճաղերի հետևում նստած ամրակազմ դատապարտյալին, ով սարսափելի սեռական հանցագործություն է գործել, նա կասի, թե ինչ-որ ճնշող ուժ է տիրում իրեն և հանցագործության մղում:

Ի՞նչն էր պատճառը Սամսոնի անկման (Դատ.16). մեկ բան` ԿԻՐՔԸ: Կրքի այդ նույն ոգիները տիրում են բազում մարդկանց այսօր` կործանելով նրանց հոգին, անձը և մարմինը:

 

ՀԱՍԱՐԱԿՈՒԹՅՈՒՆԸ՝ ՈՂՈՂՎԱԾ ՍԵՌԱԿԱՆ ՍԱՆՁԱՐՁԱԿՈՒԹՅԱՆ ՔԱՐՈԶՉՈՒԹՅԱՄԲ

Սատանան կանանց և տղամարդկանց մտքի վրա ջանում է ներգործել պատկերների, զանազան պատմությունների, մինչև իսկ զվարճապատումների միջոցով, որոնք տպագրվում, ցուցադրվում են թերթերում, ամսագրերում, պաստառների վրա, ֆիլմերում, հեռուստահաղորդումներում և այլ միջոցառումների ժամանակ:

Շատ ուսուցիչներ իրենց օրինակով աշակերտներին սեռական սանձարձակության են քաջալերում:

ԵԶՐԱՀԱՆԳՈՒՄ

Այս չար ոգիները միշտ խաբեության դիմակով են քողարկվում: Նախանձն անվանվում է զգոնություն, տնտեսում, հպարտությունը` ինքնասիրություն, տկարության ոգին՝ որոշ չափազանցություն:  Այսպիսով, կրքի ոգին կարող է դիտվել որպես ֆիզիկական առանձնահատկություն, հիվանդություն, սովորույթ կամ սեռական գերցանկություն: Բայց եթե նրանց թույլ տրվի պահպանվել անհատի կյանքում, ապա շուտով ուրիշներին էլ կբերեն՝ «հյուրընկալությունը» վայելելու:

Սակայն Հովհ. 8.36-ում կարդում ենք. «Եթե Որդին ձեզ ազատի, ճշմարտապես ազատ կլինեք»: Ուրեմն, ալելույա¯, չհանդուրժենք ո՛չ մի կապանք այսուհետև: Այլևս ո'չ մի ստորացում և պարտություն: Թող «Ի¯նչ խղճալի մարդ եմ ես, ո՞վ կազատի ինձ այս մահվան մարմնից» (Հռոմ. 7.21,24) աղաղակին հաջորդի՝ «Գոհություն Աստծուն մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի միջոցով» (Հռոմ. 7.25):

 

ՄԻ ԻՐԱԿԱՆ ԴԵՊՔ

Մեկի մասին, ում կապանքը քանդվեց ԱՐԹՆՈՒԹՅԱՆ ԺՈՂՈՎՆԵՐԻՑ ՄԵԿՈՒՄ:

Մի երեկո, երբ մտա լսարան քարոզելու, 24 տարեկան մի երիտասարդ մոտեցավ ինձ: Նա եկել էր այդտեղ, որովհետև կրքի ոգին սարսափելի կապանքի մեջ էր պահում նրան մանկությունից ի վեր: Նա ծնվել էր քրիստոնեական ընտանիքում, սակայն չէր ազատվել այդ չար ուժից. իր ներսում ինչ-որ բան երբեք չէր քանդվում: Նա այնքան էր ձախողվել, որ նույնիսկ եկեղեցու հովիվը  վստահություն չուներ Աստծու համար ապրելու նրա ցանկության վրա: Երիտասարդը մտածում էր, որ ԲՌՆԱՑՈՂ ԵՎ ԶՈՐԱՎՈՐ այդ ուժից երբեք ՉԵՐ ԿԱՐՈՂ ԱԶԱՏՎԵԼ ՄԻԱՅՆ ԻՐ ԱՂՈԹՔՈՎ:

Ասացի նրան, որ այդ երեկո նա կազատագրվի չար ոգուց, եթե ԻՐՈՔ ՈՒԶՈՒՄ Է ԱԶԱՏՎԵԼ ԴՐԱՆԻՑ: Չէ՞ որ Քրիստոսն ավելին էր անում, քան միայն Խոսքը քարոզելը. Նա հեռացնում էր չար ոգիներին, ազատում գերիներին:

Երբ Քրիստոսն աշակերտներին ուղարկեց քարոզելու, ասաց. «ՀԻՎԱՆԴՆԵՐԻՆ ԲԺՇԿԵՑԵՔ…ԴԵՎԵՐԻՆ ՀԱՆԵՑԵ'Ք…» (Մաթ.10.7,8):

Երբ Փիլիպպոսը Սամարիա էր գնում, նա Քրիստոսին քարոզելուց ավելին արեց այնտեղ. բժշկեց հիվանդներին« հեռացրեց չար ոգիներին:

Այս երիտասարդ մարդը, որի մասին պատմում եմ, ողջ կյանքում Աստծու Խոսքը լսել, ինքնուրույն աղոթել, ապաշխարության որոշում էր կայացրել: Բայց իրականում վերստին չէր ծնվել, որպեսզի «հներն անցնեին»` համաձայն 2 Կորնթ. 5.17-ի:

Որոշ դեպքերում, ինչպես գերգեսացի դիվահարն էր, պետք է ազատվել չար ոգիների իշխանությունից՝ ՆԱԽՔԱՆ «Հիսուսի ոտքերի մոտ նստելը» (Ղուկաս 8.35): Եվ առաջին բանը, որ Հիսուսն արեց այս մարդու համար` դևի իշխանությունից ազատելն էր:

Քարոզից հետո երիտասարդը բեմ բարձրացավ: Նա ծնկի եկավ և սկսեց աղոթել: Երբ կանգնեցի նրա կողքին, ձեռքերս դրեցի իր վրա: Մտադիր էի չար ոգուն հրաման տալ, որ դուրս գա նրանից: Երբ հպվեցի մարդուն« նա գետին տապլվեց: Հոգևոր մարդկանց մի խումբ աղոթքով միացավ ինձ: Ես ծնկեցի նրա կողքին, սկսեցի աղոթել և հանդիմանել դիվական ուժերին: Երբ աղոթում էի, երիտասարդը սկսեց շնչասպառ լինել: Նա բռնեց կոկորդը ձեռքերով և ինձ նայելով ասաց. «Եթե շարունակես այդպես աղոթք անել, ես հենց այստեղ խեղդամահ կլինեմ»:

Տերը հայտնեց, որ չար ոգին էր խոսում, որպեսզի դադարեցնեի աղոթքը: Երբ շարունակեցի աղոթել, մարդը կրկին սկսեց խեղդվել և հետո՝ փսխել: Երբ շրջվեցի նրա կողմը, ինչ-որ մեկը արագորեն դուրս հանեց թաշկինակը, որ վերցնի փսխուքը: Այն ժամանակ շատերը սարսափեցին, երբ տեսան այդ մսեղեն զանգվածը թաշկինակի մեջ: Դրանից հետո մարդու դեմքին ժպիտ հայտնվեց և սկսեց փառաբանել Աստծուն: Նա սկսեց աղաղակել. «Նա գնա¯ց, փա¯ռք Աստծու, գնա¯ց»:

Եվ որպես ապացույց՝ նա Աստծու համար և հաղթական կյանք ապրեց:

 

ՀԻՍՈՒՍԻ ԳԵՐԱԶԱՆՑ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ

Կրքի ոգին արագ բռնում է գերուն իր շղթաների մեջ՝ մինչև դժոխք կհասցնի: Սակայն սատանան ավելի մեծ չէ, քան Աստծու զորությունը, որ հասանելի է Իր հետևորդներին, ովքեր հավատում են Նրա խոստումներին: Հիսուսն անձամբ ասաց. «Ես տեսա Սատանային` կայծակի նման  երկնքից վայր ընկնելիս: Ահա, ՁԵԶ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆ ԵՄ ՏԱԼԻՍ…ԹՇՆԱՄՈՒ ՈՂՋ ԶՈՐՈՒԹՅԱՆ ՎՐԱ» (Ղուկաս 10.18,19): Նաև՝ «Դուք Աստծուց եք, որդյակնե'ր, և հաղթեցիք չարին, քանի որ Նա, որ ձեր մեջ է, ավելի մեծ է, քան նա, որ աշխարհի մեջ է» (1Հովհ. 4.4):

 

ԱԶԱՏԱԳՐՈՒԹՅԱՆ ՄԱՍԻՆ ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅԱՆ ՀՌՉԱԿՈՒՄԸ

ԱՐԹՆՈՒԹՅԱՆ ԺՈՂՈՎՆԵՐՈՒՄ նպատակ դրեցինք այս ճշմարտությունները ներկայացնել յուրաքանչյուր քարոզարշավի ժամանակ, որն է կոչվեց ԱԶԱՏԱԳՐԱԿԱՆ ԾԱՌԱՅՈՒԹՅՈՒՆ: Այս ծառայությունների ժամանակ քարոզելուց հետո բեմ էինք հրավիրում չար ոգիներից բոլոր ճնշվածներին, կապվածներին և բռնվածներին: Վիճակագրությունը ցույց էր տալիս, որ կապվածների 50%-ը կրքի ոգիներով էին բռնված: Մի ծառայության ժամանակ հարյուրավորներ էին եկել ազատագրվելու: Եվ աղոթքից հետո շատերը վկայեցին, որ նրանք իսկապես ազատվեցին խավարի զորությունից: Անհաջող բուժում անցած հարբեցողները և շատերը, ովքեր ծխախոտից ու թմրադեղերից հրաժարվելն անհնար էին համարում, նաև սեռական կապանքներ ունեցողները և այլասերվածները Աստծու զորությամբ ազատագրվում էին:

Սա չի նշանակում, որ այս անձինք երբևէ կրկին չեն փորձվի: Յուրաքանչյուրիս նման նրանք պետք է այսուհետև ևս հակառակ կանգնեին սատանայի գայթակղությանը (Հակ.4.7), և չար ոգիները, որոնք նախկինում հպատակեցրել էին նրանց, այլևս չէին կարող կառավարել նրանց:

 

ԲՈԼՈՐԸ, ՈՎՔԵՐ ՑԱՆԿԱՆՈՒՄ ԵՆ, ԿԱՐՈՂ ԵՆ ԱԶԱՏ ԼԻՆԵԼ

Քանանացի կնոջը Հիսուսն ասաց. «Ո'վ կին, մեծ է քո հավատը, թող ՔՈ ՈՒԶԱԾԻ ՊԵՍ լինի քեզ» (Մաթ. 15.28): Նա կամենում էր, որ իր աղջիկը ազատ լիներ, չընդունեց «ո'չ» պատասխանը և իր մտադրությունից հետ չդարձավ: Եվ ոչինչ չկարողացավ կանգնեցնել նրան ճանապարհի կեսին:

 

ՀԻՇՈՂՈՒԹՅԱՆ ՄԵՋ ՊԱՀԵԼՈՒ ԽՈՍՔԵՐ ՍՈՒՐԲ ԳՐՔԻՑ

Մաթ. 10.28

Հովհ. 8.32

Մաթ. 15.28

Ղուկաս 10.18,19

Մաթ.  10.7,8

Հռոմ. 1.24-28

Հովհ. 8.36

Հռոմ. 7.21,24

1 Հովհ. 4.4

 

 


 

 

Դյուրուսույց Աստվածաշնչյան Քոլեջ

Լեյքվուդ, Կալիֆոռնիա

 

ԴԱՍԸՆԹԱՑ N05. ԴԻՎԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

ԴԱՍ 5

ԲՌՆՈՒԹՅԱՆ ՈԳԻՆ

 

Կոնսպեկտ

 

1. Կրկին տարատեսակ ոգիների աշխարհի մասին.

ա. Մարդու մեջ՝ տարատեսակ չար ոգիներ.

բ. Ոչ բոլոր դիվահարները՝ խելագար.

գ. Ճանաչել թշնամուն և մեր զորության աղբյուրը.

1)   Հոգևոր պատերազմում պարտության մի պատճառի մասին.

2)   Դավիթ թագավորի օրինակը.

3)   Ազատագրությունից հետո՝ Սուրբ Հոգու ներբնակություն:

2. Սպանության ոգին.

ա.  Համարներ Հին կտակարանից.

բ.   Սպանության մոլուցք.

գ.   Տարատեսակ դրսևորումներ.

1)   Անհաղթահարելի զորություն.

2)   Մթագնման նոպա.

3)   Ինչ-որ կերպարանքի ազդեցությամբ կատարված անբացատրելի գործողություն.

4)   Վամպիրություն.

5)   Տանջահարությունից բավարարության ստացում:

3.  Նախանձի ոգին (որ բերում է չարության զգացում ուրիշի հաջողություններն ու առավելությունները տեսնելիս).

ա.  Նախանձի ոգին և կռապաշտությունը.

բ.   Նախանձի ոգու դրսևորումները.  են և հաճախ աշխատում են միասին:

1)   Գործակցությունը սպանության ոգու հետ.

2)   Նախանձի ոգին հոգևոր կյանքում.

3)   Նախանձի ոգու կողոպուտը.

գ.   Անհանդուրժողականություն նախանձի ոգու հանդեպ:

 

***

 

«Երբ պիղծ ոգին դուրս է գալիս մարդուց, շրջում է անջուր տեղերում, հանգիստ փնտրելով, և չի գտնում: Այն ժամանակ ասում է. «Վերադառնամ իմ տունը, որտեղից դուրս եկա». և գալով այն գտնում է պարապ, մաքուր և հարդարված: Այն ժամանկ գնում է և իր հետ բերում ուրիշ յոթ`  իրենից ավելի չար ոգիներ, ու մտնելով`  բնակվում են այնտեղ. և այն մարդու վերջն ավելի չար է լինում, քան`  առաջ էր» (Մաթ. 12.43-45):

Ինչպես գիտենք, մարդը եռակազմ է և սատանայի կողմից կարող է ենթարկվել եռակի ճնշման. մարմնի, անձի և հոգու վրա:

Ավետարանը մեզ պատմում է, որ որոշ դեպքերում մարդու մեջ կարող է բնակվել չար ոգիների մի ամբողջ լեգեոն՝ տկարության, ստության« կրքի« բռնության, վախի« հպարտության (Առ.16.18)« ագահության« նախանձի« ինքնասպանության և այլ ոգիներ: Օրինակ՝ Ղուկաս 8.2-ում կարդում ենք, որ Հիսուսին հետևում էին. «մի քանի կանայք« որոնք բժշկվել էին չար ոգիներից և հիվանդություններից. Մարիամը« որ Մագդաղենացի էր կոչվում« որից յոթ դև էր դուրս եկել»:

Եվ այնուամենայնիվ, Մարիամն ազատագրվելուց ՀԵՏՈ ամենաերկարը մնաց՝ խաչի մոտ մյուս քույրերի հետ միասին և գերեզմանի մոտ՝ միայնակ: Նա առաջինն էր« որ արժանացավ Հարությալ Հիսուսի հետ հանդիպմանը և ավետեց Քրիստոսի հարությունը :

ՈՉ ԲՈԼՈՐ ԴԻՎԱՀԱՐՆԵՐԸ՝ ԽԵԼԱԳԱՐ

Այսօր միլիոնավորներ« ովքեր լցնում են սրճարանները« բարերը« խաղասրահները, հասարակաց տները« նաև նրանք, ովքեր հարգանք են վայելում հասարակության մեջ, կարող են դիվային կապանքնեի մեջ լինել: Բոլոր դիվահարները չեն« որ խելագարներ են, և հարկավոր է նրանց զսպաշապկի մեջ պահել:

Աստծու Խոսքն ասում է գադարացի դիվահարի մասին, որ չար ոգին «Երկար ժամանակ էր« ինչ բռնել էր նրան» (Ղուկաս 8.29): Հետևաբար« մարդը դրանից առաջ նորմալ էր եղել« իսկ հետո դարձել էր անկառավարելի: Իսկ չար ոգիները իրենց զոհերին սրընթաց տանում են դեպի դժոխք:

Բարեբախտաբար« նրանցից շատերը մասնակցում են արթնության ժողովներին և ազատագրվում դիվական ուժերից:

ՃԱՆԱՉԵԼ ԹՇՆԱՄՈՒՆ

II Համաշխարհային պատերազմում դաշնակիցների հաղթության պատճառն այն էր« որ նրանք գիտեին ոչ միայն թշնամու ուժի մասին, այլև ունեին հաղթական մարտավարություն:

Եկեղեցին պատերազմի մեջ է« և այդ մասին Եփես.6.12-ում հայտարարվում է. «Որովհետև մեր պատերազմը մարմնի և արյան հետ չի, այլ` իշխանությունների և  պետությունների , այս խավար աշխարհի իշխանների, երկնքի տակ եղող չար ոգիների հետ»:

Աստծու շատ մարդիկ պատերազմում ընկել են« որովհետև նրանք չեն իմացել« որ իրենց պատերազմը ՀՈԳԵՎՈՐ ՉԱՐ ՈՒԺԵՐԻ դեմ է: Նրանք նաև չեն տիրապետել այդ պատերազմի մարտավարությանը:

Միաժամանակ Հայտ. 12.12 հայտարարում է. «Վա'յ երկրի ու ծովի բնակիչներին« որ բանսարկուն իջավ ձեզ մոտ« մեծ ցասումով լցված« քանի որ գիտի« թե կարճ է իր ժամանակը»:

Այնպես որ Աստված աատանային Իր «սանձով» է պահում և դրանից ավելին առանց Իր թույլտվության չի կարող գնալ:

ԴԱՎԻԹ ԹԱԳԱՎՈՐԻ ՕՐԻՆԱԿԸ

Դավիթն Աստծու սրտի համեմատ մարդ էր:

Դա նա էր« որ Սաղմ.33.3-ում ասում էր. «Նոր երգ երգեցե'ք Նրան« վարպետությամբ նվագարանները զարկե'ք ցնծության ձայնով»: Դավիթն էր« որ Սաղմոս 81.1-ում ասում էր. «Ցնծացե'ք Աստծու առջև« որ մեր զորությունն է« ուրախությամբ աղաղակեցե'ք Հակոբի Աստծուն»: Եվ Սաղմոս 100.1-ում. «Աղաղակեցե'ք Տիրոջը« ով բոլոր երկիր»:

Բայց եկավ մի ժամանակ« երբ Դավիթը այլևս չէր երգում և փառաբանում Աստծուն: Ինչ որ բան էր պատահել նրա հետ. «Ո'վ Աստված« իմ մեջ մաքուր սիրտ ստեղծի'ր« և իմ ներսում ուղիղ հոգի նորոգիր: Ինձ երեսիցդ մի' ձգիր ու Քո Սուրբ Հոգին ինձանից մի' վերցրու: Քո փրկության ցնծությունը ինձ վերադարձրո'ւ, կամավոր հոգով ինձ հաստատիր: Ամբարիշտներին պիտի սովորեցնեմ Քո ճամփաներն ու մեղավորները Քեզ պիտի դառնան: Ո'վ Աստված, իմ փրկության Աստվածը« փրկի'ր ինձ արյունահեղությունից, ու լեզուս ցնծությամբ պիտի խոսի Քո արդարության մասին» (Սաղմ. 51.10-14):

Տեսնում ենք, թե ինչպես Դավիթն, իր երեսի վրա ընկած, Աստծուց ազատագրություն է աղաչում: Որովհետև նա թույլ էր տվել« որ կրքի ոգին նվաճի իրեն և մեղք գործել տա: Իսկ հիմա  փորձում էր Դավթի կյանքը ղեկավարել: Եվ Դավիթն աղաչում էր Աստծուն« որ ազատի իրեն:

Եթե նա իմանար« որ այդ ամբողջ փորձությունը Սատանայի մի հնարք էր և թե ինչպես պետք էր պատերազմել դրա դեմ« նա  հաղթական դուրս կգար այդ գայթակղությունից:

Մենք նույնպես, եթե չգիտենք ինչպես պատերազմել հոգևոր ճակատամարտում« ինքներս կհայտնվենք նույն դժվարին իրավիճակում:

ԱԶԱՏԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆԻՑ ՀԵՏՈ՝ ՍՈՒՐԲ ՀՈԳՈՒ ՆԵՐԲՆԱԿՈՒԹՅՈՒՆ

Պիղծ ոգին կամավոր չի հեռանում: Դուրս քշվելուց հետո, երբ  չի կարողանում գտնել ուրիշ մեկին« որի մեջ բնակվի, ասում է. «Վերադառնամ իմ տունը« որտեղից դուրս եկա»: Երբ այն գտնում է դատարկ,  իր հետ ավելի չար յոթ ոգիներ է բերում:

Այնպես որ ազատագրությունից հետո անհրաժեշտ է ապաշխարությամբ ու փրկարար հավատքով վերածնվել և Սուրբ Հոգու ներբնակությունն ունենալ:

ՍՊԱՆՈՒԹՅԱՆ ՈԳԻՆ

Դատ.9.23-ի համաձայն՝ Աբիմելեքի և Սյուքեմի բնակիչների մեջ չար ոգի է ուղարկվում, որը տանում է փոխադարձ ատելության, հակամարտության և սպանության:

1 Թագ.18.10,11-ի և 19.9,10-ի համաձայն՝ չար ոգու ազդեցությամբ Սավուղը փորձում է նիզակահարել Դավթին:

Մի մարդ ասում էր. «Մարդասպանությունը իմ սիրած զբաղմունքն է»: Թեև նա միայն 26 տարեկան էր« նա խոստովանեց« որ 10 մարդ է սպանել երեք տարվա ընթացքում: Նա բացատրում էր. «Սմեն մարդ ունի բուռն ձգտում: Մեկը սիրում է շախմատ խաղալ« մեկ ուրիշը` թղթախաղ: ԵՍ ԷԼ ՄԱՐԴԿԱՆՑ ԵՄ ՍՊԱՆՈՒՄ»: Պատկերացրե'ք միայն« այս մարդը մարդասպանությունը համեմատում է շախմատ խաղալու հետ: Սա բուռն սե՞ր է: Անշուշտ սպանության ոգու կապանք է:

ՏԱՐԱՏԵՍԱԿ ԴՐՍԵՎՈՐՈՒՄՆԵՐ

Համաձայն ոստիկանության տեղեկատվության՝ 14 տարեկան մի տղա հանձնվել էր ոստիկաններին մի փոքր աղջկա մեծ դանակով մանր մասերի կտրատելուց հետո: Նա հարձակվել էր աղջկա վրա« երբ վերջինս անցել էր իր տան մոտով: Հարցաքննության ժամանակ տղան ասել էր. «Մեկին կտրատելու անհաղթահարելի ցանկություն ունեցա: Դա նման էր մի անհաղթահարելի զորության« որը ՍՏԻՊԵՑ ԻՆՁ ԱՆԵԼ ԴԱ»:

Դիվային զորությունից բացի ոչ մի բան չէր կարող այնպես կառավարել նրան« որ ստիպեր մսագործի դանակով այսպիսի սարսափելի բան գործել:

Չիկագոյի մի լրագրում կարդում ենք, որ ամրակազմ« սիրունատես մի երիտասարդ ոստիկանատուն էր զանգահարել ու ասել. «Ես իմ փողկապը հայտնաբերել եմ մի խեղդամահ կնոջ պարանոցին»: Երբ երիտասարդը ոստիկանին առաջնորդել էր Ուեստ Մադիսոն փողոցի նրբանցք« որտեղ 35 տարեկանի մոտ մի կնոջ մարմին էր ընկած, այնուհետև ասել էր. «Սա իմ փողկապն է« ենթադրում եմ« որ ես եմ սպանել նրան« բայց որևէ բան չեմ հիշում մինչև ուշքի գալս« երբ փորձում էի փողկապս հանել կնոջ պարանոցից: Առաջին անգամ տեսել են նրան« երբ ուշքի եմ եկել:  Չգիտեմ«  որտեղ եմ հանդիպել նրան« որտեղ ենք եղել կամ ինչ ենք արել միասին»:

Հետազոտության արդյունքում սպան հայնտաբերեց« որ այս երիտասարդի մոտ մթագնման նոպա է եղել:

Յուրքանաչյուր մարդ« ով գտնվում է այսպիսի նոպայի ազդեցության տակ« պետք է ազատագրվի սպանության ոգուց:

«Սան-Թայմզ»-ի մի հոդվածում սպանության մի դեպքի մասին է պատմվում« որը համազգային հրապարակման արժանացավ: 21 տարեկան մի երիտասարդ աղջիկ սպանել էր հորը« երբ նա հիվանդանացում անհույս պառկած, մահանում էր քաղցկեղից: Ստորև ներկայացվում է դատապաշտպանի և աղջկա խոսակցությունից մի հատված.

- Հիշո՞ւմ եք« որ սպանել եք Ձեր հորը«- հարցնում էր դատապաշտպանը:

- Ո'չ:

- Հիշո՞ւմ եք« որ գնացել եք տուն հրացանի համար:

- Ո'չ« - աղաղակեց աղջիկն արցունքներն աչքերին:

- Սիրե՞լ եք Ձեր հորը:

- Այո':

- Քաղցկեղից վախեցե՞լ եք:

- Այո':

Անշուշտ սպանության ոգին մթագնման նոպա է առաջացրել և սպանության մղել:

Ուզում եմ ներկայացնել այլ դեպքեր ևս: Մի բժիշկ օդ էր ներարկել մի կնոջ բազկերակի մեջ« որը մահվան պատճառ էր դարձել: Ահա բժշկի վկայությունը. «Մեջս մի բան մտավ և ինձ ստիպեց« որ սա անեմ: Ես չեմ կարող ճիշտ ձևով բացատրել իմ գործողությունները... Երբ նրան նայեցի« ինչ որ ԿԵՐՊԱՐԱՆՔ ԵՐԵՎԱՑ« և թե ինչո՞ւ արեցի դա« չեմ կարող ասել: Երբևէ մտադրություն չեմ ունեցել սպանելու տիկնոջը: Ես օդ եմ ներակել նրա բազկի մեջ մինչև 103 նիշը»:

Շատ անգամ մարդասպանը նույնիսկ չի պատկերացնում« թե այսպիսի ահավոր բան է գործել:

Չիկագոյում մի մարդ էր ձերբակալվել« ով մի քանի կնոջ էր սպանել« իսկ մյուսներին էլ մարմնական լուրջ վնասվածքներ հասցրել: Դա կատարվել էր այսպես. Չիկագոյի փողոցներից մեկում մի քանի կնոջ վրա հարձակում է եղել: Կենդանի մնացածներից ոչ մեկը չէր կարողանում ասել« թե ի՞նչ հարձակում է եղել իրենց վրա« բայց նրանց մարմինները կծոտված էին կարծես կենդանու ատամներով: Յուրաքանչյուր անգամ այն կանայք« որոնց վրա հարձակում էր լինում« նկարագրում էին« թե լսել են սարսափելի ձայն` նման շան ոռնոցի: Երրորդ անգամ հարձակում գործելուց հետո արդեն ոստիկանական հատուկ կարգախումբը և խուզարկուները պարեկություն էին անում այդ հատվածում: Մի գիշեր« ոստիկանների հատուկ ջոկատը հանկարծ կնոջ ճիչ է լսում, որին անմիջապես հետևում է շան ոռնոց: Մի խուզարկու այնուամենայնիվ ասում է. «Սա շան ոռնոց չէ, այլ՝ մարդու ձայն»: Երբ մոլագարը ձերբակալվում է, նրա տարօրինակ խոստովանությունը համազգային սենսացիա է առաջացնում: Այդ դեպքը հոգեբույժների քննարկաման առաջնային թեման դարձավ: Երբ այս մարդը փորձաքննության էր տարվում« նրա պաշտպանն ասես խելագարվում էր: Ականավոր հոգեբույժները վկայում էին« որ նա հոգեգար է: Երդվյալ ատենակալների դատավճռով նրան տանում են հոգեբուժարան: Բայց պետական մեղադրողի բողոքի համաձայն՝ Իլինոյսի Բարձրագույն դատարանը նոր փորձաքննության որոշում է կայացնում:

Դատական նոր որոշման համաձայն՝ նրան մահվան են դատապարտում, իսկ 1931թ. հոկտեմբերի 31-ին ոռնացող մարդասպանին նստեցրեցին էլեկտրական աթոռի վրա: Ոչ մի ձայն չեկավ նրա դողդողացող շրթունքներից. երեք րոպե հետո նա մահացավ:

Անձնական խոստովանության ժամանակ մոլագարն ասել է. «Այո'« ես եմ սպանել նրան: Բայց չեմ կարող ասել« թե ինչու: Միայն մի բան կարող եմ ասել« որ անհաղթահարելի  մի ուժ է գալիս ինձ վրա« որ գնամ Արևմտյան Չիկագո: Մի անհագ ծարավ էի զգում՝ կնոջ արյուն խմելու: Ես անկարող էի կառավարել ինձ:  Ես ես չէի: Ինչ որ բան կար իմ ներսում:  Ես ինձ զգում էի գիշատիչ կենդանու նման: Հետո ճչում էի՝ թռչելով առաջին հանդիպած կնոջ վրա« կծում էի նրան իմ ատամներով մինչև արյունն ազատորեն հոսեր« և ծծում էի արյունը նրա մարմնից« որ հագեցնեի ծարավս»:

1953թ. սեպտեմբերի 23-ին Պոլկանոյում (Իտալիա) մի մարդասպան ձերբակալվեց բազմաթիվ դեռահաս աղջիկների սպանության համար: Նախքան սպանելը մոլոգարը նրանց մի քանի օր տանջում էր քարանձավում: Նրան մամուլում անվանում էին «քարանձավային մարդասպան»: Եվ միայն մարդասպանը գիտեր« թե երբ «քարանձավային մարդասպանը» մտավ իր կյանքի մեջ:  Առաջին զոհը Գերթրուդ Քութինն էր` դպրոցի գրավիչ և ուրախ մի ուսուցչուհի: Նրան հաջորդում են մի շարք գեղեցիկ երիտասարդ աղջիկներ: Փորձաքննության ժամանակ «քարանձավային մարդասպանը» ապշեցրեց լսարանին« երբ հայտարարեց. «Ե'ս չեմ սպանություն անողը: Դա իմ ներսում գտնվող մարդն է անում: Մի քարանձավային մարդ է բնակվում իմ ներսում, և ես չեմ կարող պատասխան տալ նրա փոխարեն: Երբ նա սկսում է կատաղել« այդ դեպքում միայն արյունն է բավարարում նրան»:

ՆԱԽԱՆՁԻ ՈԳԻՆ (որ բերում է չարության զգացում ուրիշի հաջողություններն ու առավելությունները տեսնելիս)

Համաձայն Եզեկ.8.3,5-ի՝ Աստծու տան մեջ իսրայելցիները կանգնեցրել էին նախանձագրգիռ կուռք (նախանձի կուռքը), իսկ ըստ 1Կոր.10.20-ի՝ կռապաշտական զոհաբերությունը հաղորդակցություն է չար ոգիների հետ:

Սպանության և նախանձի ոգիները  գործակիցներ են և հաճախ աշխատում են միասին:

Երբեմն նախանձը դրդում է, որ մի կին ասի մյուսին. «Քո ամուսինը գիշերները աշխատանքի անվան տակ հավանաբար սիրախաղ է ունենում մեկ ուրիշ կնոջ հետ»:

Այսօր շատ երեխաներ ծնողների պատճառով ասես ապրում են դժոխքում« քանի որ ընտանիքը բռնված է խանդի ոգու կապանքով (Երգ երգոց 8.6՝ «Նախանձը դաժան է դժոխքի նման»):

Նյու Յորքում խանդոտ ամուսինը սպանում է կնոջը, ով 15 րոպե ուշացած է գալիս տուն: Սկզբում ամուսինը թույլ է տալիս կնոջը՝ այցելելու իր մորը: Կինը խոստանում է վերադառնալ 15.45-ին, սակայն տուն է գալիս 16.00-ին: Խանդի կատաղությամբ բռնկված ամուսինը ծեծում է նրան մուրճով« իսկ հետո՝ խեղդում իր գոտիով: «Կարծում էի« թե կորցնում էի նրան: Խելագարի պես խանդոտ էի: Ես չհավատացի նրան« երբ ասում էր« թե ուշացել էր տրոլեյբուսի պատճառով: Որքա¯ն շատ եմ սիրում ես նրան: Թողեք վերջին անգամ համբուրեմ նրան»,- բացատրություն է տալիս ամուսինը: Անկասկած այս մարդը ղեկավարվում էր նախանձի ոգով:

Այս կանաչ աչքերով հրեշը օրեցօր շատերին է իր կապանքների մեջ առնում: Այն հարյուրավոր ամուսնություններ է քայքայում և բաժանման պատճառ դառնում:

Այն գլուխ է բարձրացնում անգամ քարոզիչների շրջանում. «Ո'չ, նրանք չեն քարոզել այդպիսի շատ մարդկանց, ինչպես իրենք են պատմում: Նրանք խորամանկությամբ պատկերներն այնպես են մոնտաժում,  որ մեծ ամբոխ երևա»:

Մի հովիվ նախանձում է մեկ ուրիշին, որովհետև ավելի մեծ աղոթատուն է կառուցել կամ ավելի մեծ վրան ունի, և շատերն են նրա միջոցով Քրիստոսին գալիս:

Նախանձ քարոզիչը, ուրախանալու փոխարեն, որ շատ մարդիկ են գալիս փրկության,  հայտարարում է. «Նրանք իրականում փրկված չեն»:

Այս ոգին կողոպտում է խաղաղությունը, անհանգստություն, տրտունջ, բարկություն և մահ է բերում.

-  «Նախանձի առջև ո՞վ կարող է կանգնել» (Առ.27.4),

-  «Նախանձը ամուսնու կատաղությունն է և չի խնայի վրեժխնդրության օրը» (Առ.6.34),

-  «Նախանձը փտություն է ոսկորներին» (Առ.14.30),

-  «Հիմարին սպանում է բարկությունը, նախանձը մեռցնում է անմիտին» (Հոբ.5.2),

-  «Ուր նախանձ և կռիվ կա, այնտեղ անկարգություն և ամեն չար բան կա» (Հակ.3.16):

Թույլ չտա՛նք, որ այն ազդի մեր կյանքի վրա. «Եթե Որդին ձեզ ազատ դարձնի, դուք հիրավի ազատ կլինեք» (Հովհ. 8.36):

 

ՀԻՇՈՂՈՒԹՅԱՆ ՄԵՋ ՊԱՀԵԼՈՒ ԽՈՍՔԵՐ ՍՈՒՐԲ ԳՐՔԻՑ

 

Մաթ. 12.43-45

Ղուկաս 8.2

Սաղմ. 100.1

Երգ երգոց 8.6

Սաղմ. 81.1

Ղուկաս 8.29

Եփես. 6.12

Սաղմ. 51.10-14

 


 

 

Դյուրուսույց Աստվածաշնչյան Քոլեջ

Լեյքվուդ, Կալիֆոռնիա

 

 

ԴԱՍԸՆԹԱՑ N05. ԴԻՎԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

ԴԱՍ 6

ԱՆՆԿԱՏ  ՈԳԻՆԵՐ

 

Կոնսպեկտ

 

1. Ագահության ոգին.

ա.  Ագահության ոգու դրսևորումներ.

բ.   Նրա հակառակությունը Ավետարանի տարածմանը.

գ.   Տասանորդի մասին հատվածներ Հին կտակարանից.

դ.   Հատվածներ Աստծուց մեր բացարձակ կախվածության մասին.

ե.   Հատվածներ Նոր կտակարանից.

2. Կլեպտոմանիա կամ գողության մոլուցք.

3. Ռիսկի՝ վտանգի տանող ոգին.

ա.  Աստվածաշնչյան օրինակներ

1)   Բաղտասար թագավորը.

2)   Իսրայելի Աքաբ թագավորը.

3)   Անանիան և Սափիրան.

4)   Կորխը, Դաթանն ու Աբիրոնը.

5)   Մարիամը:

բ. Ռիսկի ոգիները՝ ժամանակակից կյանքում.

1)   Դրսևորումներ.

2)   Սուրբգրային նախազգուշացումներ.

3)   Ռիսկի ոգու մերժումը:

 

***

 

Որոշ պիղծ ոգիների հեշտ է տարբերակել՝ ըստ  իրենց գործերի: Սակայն կան մի քանիսը, որ այնքան քողարկված են, որ սովորաբար մնում են աննկատ, որովհետև նրանց գործունեությունը դժվար է տարբերել մարդկային թերություններից:

 

ԱԳԱՀՈՒԹՅԱՆ ՈԳԻՆ

Ագահության ոգին երբեմն այսպիսի մտքեր է բերում. «Տասանորդ տա՞լ: Ինչո՞ւ, դա այն մարդկանց համար է, ովքեր հնարավորություն ունեն: Եթե տասանորդ վճարես, երբեք չես կարող կարիքներդ հոգալ: Ավելի լավ է պարտքերը փակել և հետո նոր մտածել տասանորդի մասին: Գուցե առավել խելամիտ կլինի այդ փողը բանկ գցել նեղ օրվա կամ էլ ծերության համար, իսկ դոլարի փոխարեն տաս ցենտ ընծայել»:

Այդ ոգիները հակառակվում են ԱՎԵՏԱՐԱՆԸ ՏԱՐԱԾԵԼՈՒ համար անհրաժեշտ նվիրատվություններին: Նրանք սովորաբար չեն հակառակվում, երբ գումարը տրամադրվում է այնպիսի եկեղեցաշենքի համար, որտեղ մարդիկ ցուցադրում են իրենց նոր հագուստը, լսում կրոնական դասախոսություններ՝ համեմված քաղաքականությամբ, հոգեբանությամբ, տնտեսագիտությամբ և այլն: Նրանց թիրախն այն եկեղեցին է, որտեղ քարոզվում է Աստծու կենդանի Խոսքը մեղքից, հիվանդություններից, դիվային կապանքներից ազատվելու մասին,հավատացյալները մկրտվում են Սուրբ Հոգով, և Աստծու զորությունը դրսևորվում է Նրա պարգևներով:

Մինչդեռ դեռևս Հին կտակարանում ենք կարդում.

«Մի՞թե մարդն Աստծուն կկողոպտի, որ դուք ինձ կողոպտում եք. բայց դուք ասում եք՝ ի՞նչ ենք կողոպտել… տասանորդ ու ընծաներ» (Մաղ.3.8):

«Երկրի ողջ տասանորդը` թե' երկրի հունտերից, թե՛ ծառերի պտղից, Տիրոջն է. այն սուրբ  (զատված) է Տիրոջը» (Ղևտ. 27.30):

Իրականության մեջ մեր ողջ ունեցածը Աստծուց է.

«Որովհետև Իմն են անտառի գազանները… անասունները» (Սաղմ. 50.10):

«Սրծաթը Իմն է ու ոսկին Իմն է» (Անգե 2.8):

«Տիրոջն է երկիրը և նրա լիությունը» (Սաղմոս 24.1):

Աստված է սերմը տվողը (Ծննդոց 1.11), Աստված է անձրև տալիս (Հոբ 5.10): Այնպես որ, Նրանով է պայմանավորված մեր ողջ գոյությունը (Գործք 17.28), Նա է մեր առողջության (Երեմիա 30.17) և զորության (Սաղմոս 144.1) գրավականը:

Ու թեև ԱՄԲՈՂՋԸ պատկանում է Աստծուն, բայց Իր խոսքի քարոզության համար Նա պահանջում է միայն տասանորդը: Եվ Հիսուսը, խոսելով տասանորդի մասին, անձամբ ասաց. «Սրանք (տասանորդ տալը) պետք է անեիք և մյուսներն էլ չթողնեիք (արդարադատությունը, ողորմությունը և հավատքը)» (Մաթ. 23.23): Պողոսը հաստատում է ծառայության աջակցության նույն օրինակը՝ ասելով. «Միթե՞ միայն ես ու Բառնաբասն ենք պարտավոր աշխատել: Ո՞վ է իր ապրուստով զինվորություն անում, ո՞վ է, որ այգի է տնկում և նրա պտղից չի ուտում, կամ ո՞վ է, որ հոտ է արածեցնում և հոտի կաթից չի խմում: Այս բաները ես որպես մա՞րդ եմ ասում: Միթե՞ օրենքն էլ նույնը չի ասում:  Քանի որ Մովսեսի օրենքի գրքում գրված է. «Կալում աշխատող եզան դունչը մի' կապիր»: Միթե՞ Աստված եզների համար էր հոգում, թե՞ այդ ամենը մեզ համար է ասում: Անկասկած, մեզ համար է գրված, թե` ով հերկում է, հույսով պիտի հերկի, և ով կալսում է, վայելելու հույսով պիտի անի: Եթե մենք ձեր մեջ հոգևոր բաներ սերմանեցինք, մե՞ծ բան է, որ ձեզանից մարմնավոր բաներ հնձենք: Եթե ուրիշները ձեր վրա այդ իշխանությունն ունեն, չէ՞ որ մենք առավել ևս ունենք: Բայց մենք այդ իրավունքը չգործադրեցինք, այլ ամեն ինչի համբերում ենք, որ Քրիստոսի ավետարանին արգելք չլինենք: Չգիտե՞ք, որ տաճարում ծառայողները տաճարից են կերակրվում, և նրանք, որ զոհասեղանի պատոնյաներ են` զոհասեղանից են բաժին վերցնում: Այդպես էլ Տերը սահմանեց, որ նրանք, ով Ավետարան են քարոզում, Ավետարանից ապրեն» (1Կորնթ. 9.6-14):

Աստված առանց մեր տասանորդի էլ կարող է գործել, բայց մենք չենք կարող որևէ բան անել առանց Աստծու: Կարո՞ղ է գողը երկինք գնալ առանց ապաշխարության (1Կորնթ. 6.10): Մի՞թե ավելի փոքր է նրա հանցանքը, ով կողոպտել է Աստծուն, քան նրանը, ով կողոպտել է իր ընկերոջը: Իսկ Աստված տասանորդը չվճարող մարդուն ԳՈՂ Է անվանում (Մաղ. 3.8):

Բազմաթիվ մարդիկ այսօր գողերի և կողպտիչների շարքին են դասվում, որովհետև ունկնդրում են ագահության ոգուն: Աստծու զավակները պիտի հակառակ կանգնեն սատանային և ՎՃԱՐԵՆ ԻՐԵՆՑ ՏԱՍԱՆՈՐԴՆԵՐԸ:

 

ԿԼԵՊՏՈՄԱՆԻԱ ԿԱՄ ԱՆՕՐԻՆԱԿԱՆ ՃԱՆԱՊԱՐՀՈՎ ԻՆՉ-ՈՐ ՄԻ ԲԱՆԻ ՏԻՐԱՆԱԼՈՒ ԲՈՒՌՆ ՑԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆ (ԳՈՂՈՒԹՅԱՆ ՄՈԼՈՒՑՔ)

Կլեպտոմանիայի զոհը գողություն է անում, ոչ թե հանգամանքների բերումով, այլ ներքին  դրդումով: Եվ հաճախ գողացված իրերը կարող են արժեք չունենալ կամ նրա համար պիտանի չլինել:

Դա կարող է լինել բարետես, լավ ընտանիքից դուրս եկած, բարոյական և հասարակության կողմից հարգված մարդու հետ, որը քայլում է խանութների բաժիններով և չի կարողանում դիմադրել այնտեղից մի բան թռցնելու ցանկությանը՝ անհանգստության և ամոթի մատնվելով:

Ովքեր այս ոգու հարկադրանքից չեն ազատվել՝ գնալով ավելի ու ավելի մեծ բաներ են շորթում:

 

ՌԻՍԿԻ՝ ՎՏԱՆԳԻ ՏԱՆՈՂ ՈԳԻՆ

«Գնա' և արա' այն: Ոչ մի բան չի պատահի, որևէ մեկը երբևէ չի իմանա»:

«Շտապելու բան չկա, փրկության համար դու շատ ժամանակ ունես»:

 

ԱՍՏՎԱԾԱՇՆՉՅԱՆ ՕՐԻՆԱԿՆԵՐ

ԲԱՂՏԱՍԱՐ թագավորը (Դանիել 5):

Երբ նա խնջույքի ժամանակ գինով արբեց, հրամայեց սեղանի համար որպես սպասք բերել Երուսաղեմի տաճարից Նաբուգոդոնոսորի գերեվարած ոսկե և արծաթե անոթները:

«Նույն ժամին մարդու ձեռքի մատներ ելան ու աշտանակի դիմաց՝ թագավորական պալատի պատի ծեփի վրա գրեցին ու թագավորը այն գրող ձեռքի թաթը տեսավ... Թեկեղ՝ կշեռքով կշռվեցիր և պակաս գտնվեցիր» (Դանիել 5.5,27):

Մենք կարող ենք պատկերացնել, ինչպես թե՛ նվագախումբը, թե՛ հյուրերը ելքից դուրս փախան որքան հնարավոր է արագ, Բաղտասար թագավորի դեմքի արտահայտությունը փոխվեց, ճերմակեց, իսկ գոտկատեղի հոդերը և ծնկները ցնցվեցին: Այժմ նա մենակ, դեմ առ դեմ կանգնած էր Աստծու ցասման և դատի առջև:

Նրա ԲԱԶՄԱԹԻՎ ՌԻՍԿԵՐԻՑ մեկը այս անգամ ՉԱՆՑԱՎ, թեև հավանաբար համոզված էր, որ ամեն ինչ լավ կընթանա: Թերևս ռիսկի ոգու ձայնն էր հեշտությամբ համոզել, թե վտանգ չկա:

Իսրայելի ԱՔԱԱԲ թագավորը (3Թագ. 22):

Աքաբ թագավորը ռիսկի գնաց` մտածելով, որ ոչ մեկը չի կարող ճանաչել նրան, երբ նա քողարկվի: Մտածում էր« թե կհաղթի: Հավանաբար, շարունակ լսում էր այն ոգու ձայնը, որն ասում էր. «Գաղաադ ելի'ր ու հաջողություն պիտի ունենաս և Տերը նրան թագավորի ձեռքը պիտի մատնի» (3Թագ. 22.12):

Երբ մեկը լսում է և հնազանդվում ռիսկի ոգուն, իր գերեզմանն է փորում: Այդպես եղավ Աքաբի դեպքում: Մայրամուտի հետ միասին Աքաաբը մահացավ, և նրա մահվան պատճառը ստության ու ռիսկի ոգիները եղան:

 

ԱՆԱՆԻԱՆ ԵՎ ՍԱՓԻՐԱՆ

Անանիան և Սափիրան անշուշտ այս ռիսկի ոգու ազդեցության տակ էին, երբ իրենց վաճառած կալվածքի գումարի մի մասը թաքցրին: Պետրոսը Սուրբ Հոգու ներշնչումով առանց վարանելու ասաց, որ սատանան է դրել նրանց սրտում ստել. «Անանիա, ինչո՞ւ Սատանան քո սիրտը լցրեց, որ դու Սուրբ Հոգուն խաբես ու ագարակի գնի մի մասը թաքցնես» (Գործք 5.3): Ու թեև նրանց թվում էր, որ կպրծնեն, սակայն երկուսն էլ մահացան` Աստծու զորությունից զարկված:

ԿՈՐԽԸ, ԴԱԹԱՆՆ ՈՒ ԱԲԻՐՈՆԸ 250 իրենց կողմնակիցների հետ ռիսկի դիմեցին Թվոց 16-ում, բայց այն նրանց ողջ-ողջ դժոխք իջեցրեց:

ՄԱՐԻԱՄ (Թվոց 12):

Մարիամն Ահարոնի հետ միասին համարձակվեց դուրս գալ Աստծու մարգարեի՝ Մովսեսի դեմ՝ ասելով, թե Տերը իրենց միջոցով էլ է խոսում: Արդյունքում Աստված բորոտությամբ հարվածեց Մարիամին ու ասաց. «Նրա հետ բերնեբերան, հայտնապես եմ խոսում և ոչ թե առակով, ու նա Տիրոջ կերպարանքը տեսնում է. ուստի Իմ ծառա Մովսեսի դեմ խոսելուց ինչո՞ւ չվախեցաք» (Թվոց 12.8):

 

ԺԱՄԱՆԱԿԱԿԻՑ ԿՅԱՆՔԻՑ

Մարդիկ շատ մեղքեր չէին գործի, եթե չխրախուսվեին« որ հաջողություն կունենան՝ այդ անելով:

Ինչո՞ւ է մարդը փոխանակում իր ունեցվածքը Լաս Վեգասի մոլախաղի պտույտների հետ, կանգնում «մեկձեռքանի ավազակի» մոտ՝ մինչև սնանկանալը: Որովհետև նա մի հարկադրող ուժի ներգործության տակ է, որն ասում է. «Այս անգամ նպատակիդ կհասնես»: Այս նույն պատճառով նա գրավի տակ է դնում իր ձեռքի ժամացույցը, մատանին, այլ արժեքավոր բաներ՝ մոլախաղի ավելի շատ պտույտների հնարավորություն ունենալու համար:

Սա նույն ռիսկի ոգին է, որ Ռենոյում մարդուն վերջին ցենտը դնել է տալիս, Մայամիում՝ վերջին գումարը ձիու վրա, իսկ Պետերբուրգում կարող է մարդուն գրազ խաղացնել շան վրա:

Մարդը, ով լսում է Աստծու ձայնը, զգում Սուրբ Հոգու մղումը դեպի արթնություն և հետո ասում՝ «Ո'չ այսօր», ռիսկի է գնում. նա «հանկարծ կկործանվի և բժշկություն չի գտնի»:

Մարդը, ով մեղք է գործում ճշմարտությունը ճանաչելուց հետո, ռիսկի է գնում, մտածելով« որ մեղքը չի հայտնաբերվի:

Մեջբերենք Սուրբ Գրքի նախազգուշացումները.

«Հիմա է ընդունելի ժամանակը» (2Կորնթ. 6.2):

«Հիմա է փրկության օրը» (2Կորնթ. 6.2):

«Այն անձը, որ մեղք է գործում, պիտի մեռնի» (Եզեկիել 18.4):

«Պետք է ձեզ վերստին ծնվել» (Հովհ. 3.7):

Մարդիկ փորձում էին խաղալ Աստծու հետ անդրջրհեղեղյան դարաշրջանում« երբ ջրի մեջ ընկղմվեցին: Կրկին փորձեցին Նրան Սոդոմի և Գոմորի օրերին և այրվեցին:

Ձեռքը, որ գրեց պատի վրա Բաղտասարի օրերին, կարող է գրել այսօր. «Կշեռքով կշռվեցիր…»:

Անհրաժեշտ է հակառակվել ռիսկի ոգիներին և ուղղել կյանքը Աստծու առջև:

 


 

 

Դյուրուսույց Աստվածաշնչյան Քոլեջ

Լեյքվուդ, Կալիֆոռնիա

 

 

ԴԱՍԸՆԹԱՑ N05. ԴԻՎԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

ԴԱՍ 7

ԱՆՆԿԱՏ  ՈԳԻՆԵՐ (շարունակություն)

 

Կոնսպեկտ

 

4. Հպարտության ոգին.

ա.  Սեփական արտաքինի բացառիկության զգացողությունը՝ հպարտության արտահայտություն.

1)   Արուսյակը.

2)   Հեզաբել թագուհին.

3)   Ճշմարիտ Ավետարանչությունը և ճչացող արտաքինի հարցը.

բ.   Իշխանության սեփականաշնորհման զգացողությունը (կամ Նաբուգուդոնոսորի օրինակը):

գ.   Ռասայական, տոհմիկ պատկանելիության հպարտությունը.

դ.   Բացառիկ ընդունակություններ, շնորհներ, տաղանդ ունենալու հպարտությունը.

ե.   Հոգևոր շնորհներ ունենալու հպարտությունը (ամենապրոբլեմատիկը հպարտության դրսևորումների մեջ).

5. Ինքնասպանության ոգին.

ա.  Աստվածաշնչական օրինակներ (Սավուղը, Հուդան).

բ.   Ժամանակակից օրինակ.

գ.   Ինքնասպանության ոգու մերժումը.

6. Խոչընդոտող ոգիներ.

ա.  Կրոնավորների օգտագործումը.

բ.   Ամբոխի օգտագորումը.

գ.   Բարեկամների օգտագործումը (Դավիթ և Մեղքող, ավագ և կրտսեր որդիները  Ղուկաս 15-ում):

 

***

 

ՀՊԱՐՏՈՒԹՅԱՆ ՈԳԻ

«Այս չէ՞ այն մեծ Բաբելոնը, որ Ես Իմ զորությունով ու կարողությունով իմ մեծության փառքի համար թագավորություն շինեցի» (Դանիել 4.30): «Երբ Հեզաբելը լսեց, իր աչքերին ծարույր դրեց և իր գլուխը զարդարեց ու իր պատուհանից նայեց» (4 Թագ.  9.30): «…Որովհետև այն ամենը, ինչ ախարհում է` մարմնի ցանկությունը, աչքերի ցանկությունը և կյանքի հպարտությունը , ոչ թե Հորից է, այլ` աշխարհից» (1Հովհ. 2.16):

Հպարտության բացառիկ օրինակ է ԱՐՈՒՍՅԱԿԸ:

Արուսյակը` «Արշալույսի որդին» (Եսայի 14.12), «Օծյալ քերովբեն» (Եզեկիել 28.14) երբ հպարտությամբ բարձրացավ, այն ժամանակ դժոխքն իջավ, երկրի խորերը: Այդպես էլ նա խորամանկորեն իր հպարտությամբ համակում է մարդուն, որպեսզի նրան կործանի:

Հպարտության մի արտահայտություն է սեփական արտաքինի բացառիկության զգացումը: Այն տիրել էր Հեզաբել թագուհուն (4Թագ. 9.30): Նա գիտեր, որ Հէուն բորբոքված գալիս է իրեն սպանելու: Բայց նա շպարվում է, գեղեցկանում` մտածելով, որ այդպես կարող է հաղթել Հէուին: Գիտեր, որ ր երիտասարդ ժամանակվա պես գեղեցիկ չէ, բայց հպարտության ոգին շշնջում էր նրա ականջին. «Դու դեռ ամենաչքնաղ տիկինն ես թագավորության մեջ: Դու առավելություն ունես« և եթե շպարվես, անգամ երիտասարդ Հէուն չի կարող անտարբեր մնալ: Որովհետև չկա մի տղամարդ, որ դիմակայի քո հմայքին»: Հեզաբելը նույնիսկ փախչելու փորձ չարեց, որ փրկվի, այլ հպարտությամբ հանդարտորեն գնաց իր կործանմանը:

Երբ քարոզիչը խոսում է հպարտության մասին, շատերը, ովքեր լցված են դրանով, չեն ուզում լսել այդ մասին: Հպարտության ոգին ասում է նրանց. «Նա քո մասին է խոսում, մի՛ լսիր»:

Հպարտությունը որոշակիորեն արտահայտվում է արտաքինից: Հովհաննեսն ասում էր. «Աչքերի ցանկությունը և կյանքի ամբարտավանությունը ոչ թե Հորից է, այլ` աշխարհից» (1Հովհ. 2.16): Որպես ավետարանիչ ես երբեք չեմ վատնում ժամանակս՝ հակառակ խոսելու շրթներկի ճչացող գույների, հոնքերը հանելու, եղունգներն անբնական ներկելու, ամեն շաբաթ մազերի գույնը փոխելու դեմ: ԽՆԴԻՐԸ ՍՐՏԻ ՄԵՋ Է: Սրտի հպարտությունը չհաղթահարած՝ մարդն արտաքուստ կարող է կեղծ խոնարհություն ցուցաբերել:

Իշխանության սեփականաշնորհման զգացողությունը: Ակնառու օրինակ է Նաբուգուդոնոսոր թագավորը (Դանիել 4), ով լցված էր հպարտությամբ: Շատ երկրներ էին նվաճել նրա բանակները և հարստությունն ու հաջողությունը ուղեկցում էին նրան: Թվում էր, թե նրա ապագան ապահովագրված էր: Եվ այնուամենայնիվ մի օր Աստված երկյուղալի և խռովեցնող երազով այցելեց նրան. «Ես` Նաբուգոդոնոսորս, երբ իմ տան մեջ հանգիստ էի ու պալատի մեջ զվարճանում էի…» (Դանիել 4.4): Եվ Դանիել մարգարեի միջոցով զգուշացրեց նրան: Բայց նույնիսկ զգուշացումից հետո՝ «Թագավորը խոսեց ու ասաց. «Այս չէ՞ այն մեծ Բաբելոնը, որ ես ԻՄ ԶՈՐՈՒԹՅՈՒՆՈՎ ու ԿԱՐՈՂՈՒԹՅՈՒՆՈՎ  ԻՄ ՄԵԾՈՒԹՅԱՆ ՓԱՌՔԻ համար թագավորություն ՇԻՆԵՑԻ» (Դանիել 4.29,30):

Երդ դեռ խոսքը նրա բերանում էր, երկնքից ձայն լսվեց. «Քեզ եմ ասում, ով Նաբուգոդոնոսոր թագավոր, թագավորությունը քեզանից գնաց: Քեզ մարդկանց միջից պիտի վռնդեն, և քո բնակությունը դաշտի անասունների հետ պիտի լինի, թեզ պիտի թողնեն, որ արջառների պես խոտ ուտես, ու քո վրայով յոթը ժամանակ պիտի անցնի ՄԻՆՉԵՎ ԳԻՏԵՆԱՍ, ԹԵ ՄԱՐԴԿԱՆՑ ԹԱԳԱՎՈՐՈՒԹՅԱՆ ՎՐԱ ԲԱՐՁՐՅԱԼՆ Է ՏԻՐՈՒՄ ՈՒ ԱՅՆ ԻՐ ՈՒԶԱԾԻՆ Է ՏԱԼԻՍ» (Դանիել 4.31,32):

Եվ Նաբուգոդոնոսոր մեծ թագավորը դարձավ խելագար: Մարդկանց համար նա դաշտի անասուններից ավելին չէր հիմա: Այդպես յոթ տարի նա նվաստացավ: Բայց Աստված Իր ողորմությամբ վերականգնեց նրա հասկացողությունը (Դանիել 4.34) և հնարավորություն տվեց` Իր  առջև խոնարհաբար քայլելու: Եվ որպեսզի ողջ աշխարհին իր սովորած դասը պատմի, նա գրեց այդ մասին: Այն դարձավ Սուրբ Գրքի մի հատվածը (Դանիելի մարգարեության ողջ 4-րդ գլուխը), որը եզրափակվում է հետևյալ խոսքերով. «Հիմա ես` Նաբուգոդոնոսորս, Երկնքի Թագավորին եմ  գովում, բարձրացնում ու փառավորում, որովհետև նրա բոլոր գործերը ճշմարիտ են ու ճամփաներն արդար…» (Դանիել 4.37):

 

ՌԱՍԱՅԱԿԱՆ, ՏՈՀՄԻԿ ՊԱՏԿԱՆԵԼՈՒԹՅԱՆ ՀՊԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ («Մենք այսինչ հրաշալի ընտանիքից ենք և պետք է ընտանիքի պատիվը բարձրացնենք ամեն գնով»: «Մենք սպիտակամորթ ենք և  պատկանում ենք  առաջնակարգ ռասային»):

Հարավային նահանգներում քարոզարշավների ժամանակ նկատում էինք, որ շատ սպիտակամորթներ չէին գնում մկրտության սևամորթների հետ: Նման ձևով որոշ սևամորթներ չէին մկրտվում սպիտակամորթների հետ:

Սակայն« մենք կանգ չառանք և կեսօրին մոտ 700 մարդ մկրտեցինք: Երեկոյան Աստծու զորությունը սկսեց իջնել, և Սուրբ Հոգին սկսեց շարժվել: Ես քարոզեցի ռասայական հպարտության մասին այն 375 մարդկանց« ովքեր պետք է մկրտվեին կեսօրին« բայց Աստծուն չէին հնազանդվել: Ասացի« որ նրանք չափազանց հպարտ են մկրտվելու համար« որովհետև այնտեղ այլ գույնի մաշկ ունեցող մարդիկ կային: Եվ սպիտակամորթներն ու սևամորթները վազելով մոտեցան: Եվ Աստված հպվեց նրանց: Ես թռա ջրի մեջ և իմ շուրջս գտնվող հովիվներին ասացի. «Եկե'ք ինձ օգնելու»: Մարդիկ ճչում էին և լացում« որովհետև Աստված ցնցել էր նրանց և ազատել դժոխքից: Երբեք չէի տեսել« որ  ճոխ հագուստն այդքան շուտ կորցներ իր գեղեցկությունը: Նրանք մոռացել էին հանել անգամ իրենց գլխարկները: Տղամարդիկ մոռացել էին հանել իրենց գրպանների դրամապանակները« ձեռքերին կապված ժամացույցները: Ոմանք վազելով թռան ջրի մեջ` ասելով. «Աստվա¯ծ իմ« ուզում եմ մկրտվե՛լ դժոխք գնալու և կրակում վառվելը փոխարեն»:

Այն ամենամեծ մկրտության ծառայությունը դարձավ« որ երբևէ ունեցել էինք: Աստված կոտրեց մարդկանց սրտերը և ազատեց հպարտությունից: Որովհետև, երբ հպարտությունից ազատվում ես« այլևս հոգ չես անում« թե քո մաշկի գույնը սպիտակ է« դարչնագույն« դեղին« կարմիր, թե սև:

 

ԲԱՑԱՌԻԿ ԸՆԴՈՒՆԱԿՈՒԹՅՈՒՆ ՈՒՆԵՆԱԼՈՒ ՀՊԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ («Յուրաքանչյուրը պետք է տեսնի« որ ես ամենամեծ ընդունակություններ ունեցողն եմ»: «Ոչ մեկը չի կարող համեմատվել ինձ հետ»):

 

ՀՈԳԵՎՈՐ ՇՆՈՐՀՆԵՐ ՈՒՆԵՆԱԼՈՒ ՀՊԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ (ամենապրոբլեմատիկը հպարտության դրսևորումների մեջ)

Երբ հպարտանում ենք մեր հոգևոր շնորհներով՝ տեսիլքներով« երազներով և հայտնություններով« պարգևներով, ծոմապահության տևողությամբ, անգամ մեր ԽՈՆԱՐՀՈՒԹՅԱՄԲ՝ մտածելով« որ Աստված հատուկ ձևով է սիրում մեզ:

Շատերը կարող են ունենալ վախի« տկարության, սպանության, կլեպտոմանիայի« ռիսկի ոգիներից ազատվելու կարիքը« ԲԱՅՑ ՍԻՐԵՆ ՀՊԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ:

Այս ոգին, «բարձրացնելով և կարևորելով» մեզ, իրականում ֆ‎իզիկական« մտավոր և հոգևոր կործանման է տանում. «Կորուստի առջևից` հպարտության ու կործանման առջևից ամբարտավանության ոգին է գնում» (Առակ. 16.18):

 

ԻՆՔՆԱՍՊԱՆՈՒԹՅԱՆ ՈԳԻՆ

«Պատերազմը Սավուղի վրա գնալով սաստկացավ, ու աղեղնավորները նրան գտան ու… սաստիկ վիրավորվեց: Սավուղն իր կապարճակրին ասաց. «Սուրդ քաշիր ու ինձ խոցիր. չլինի« որ այս անթլպատները  գան ու ինձ խոցեն և ինձ ծաղր անեն»: Բայց կապարճակիրը չուզեց« քանզի շատ վախեցավ: Սավուղը սուրն առավ ու նրա վրա ընկավ: Նրա կապարճակիրը Սավուղի մեռնելը տեսնելով` ինքն էլ իր սուրի վրա ընկավ ու նրա հետ մեռավ» (1Թագ. 31.3-5):

ՀՈՒԴԱՆ. Անկասկած նույն ոգին էր« որ նրան ստիպեց վզին պարանը գցել և կախվել (Մաթ. 27.3-5):

Երբեմն« երբ կյանքի պայքարը ցավ է պատճառում մարդուն« ինքնասպանության ոգին գալիս է իր առաջարկով. «Այլևս ապրելու կարիք չկա: Ինչո՞ւ վերջ չտաս կյանքիդ»:

Այս կինը ամիսներով պատերազմել էր այդ ոգու դեմ մեն մենակ: Ամուսինը լքել էր իրեն և մի երիտասարդ կնոջ հետ միացել: Թեև նա դրամական միջոցներ էր տրամադրել կնոջն ու դստերը, բայց նրանք երկուսն էլ հիվանդ են եղել: Երկարատև հիվանդության հետ միասին նա տառապում էր վշտից և շարունակ լալիս: Եվ ամեն գիշեր« երբ անկողին էր մտնում« քնաբեր էր փնտրում տուփի մեջ: Այդ ժամանակ ինքնասպանության ոգին հարկադրում էր« որ բոլոր քնաբեր հաբերն ընդունի և հավիտյան քնի: Եվ կինը չի կարողանում այլևս դիմակայել այս զորավոր ուժին: Մի գիշեր նա վերցնում է բոլոր հաբերը և այնուամենայնիվ դրանք կրկին հետ դնում տուփի մեջ:

Մի օր նրա դուստրը« մասնակցելով մեր քարոզարշավին և տեսելով Աստծու հրաշալի գործերը, մորը ժողովի է բերում: Երբ աղոթքի կոչ արվեց, մայրը շարքին մոտեցավ և կանգնեց իմ առջև: Երբ այդ կնոջը նայեցի« սիրտս լցվեց կարեկցանքով: Ես տեսնում էի նրա կոտրված սիրտը և հասկանում« թե նա ինչով էր անցնում: Ողջ հավատով աղոթեցի նրա ազատագրության համար: Երբ Գողգոթայի հաղթությունը նրա վրա հռչակեցի« ԻՆՔՆԱՍՊԱՆՈՒԹՅԱՆ ՈԳԻՆ ՀԵՌԱՑԱՎ: ԱՍՏՎԱԾ ԱՄԲՈՂՋՈՎԻՆ ԱԶԱՏԱԳՐԵՑ ՆՐԱՆ: Այդ գիշեր նա փրկվեց և լցվեց Սուրբ Հոգով:

Հաջորդ  երեկո նա վերադարձավ ժողովին հաղթության աղաղակներով: Ես նրան հնարավորություն ընձեռեցի« որ վկայություն տա վրանի տակ: Ահա նրա վկայությունը. «Ողջ օրը ես ազատության երգ եմ երգում: Ինքնասպանության ոգին մի տարի շարունակ ասում էր« թե ես երբեք  երջանիկ չեմ կարող լինել« ԱՅՍՕՐ ԵՍ ԱՇԽԱՐՀԻ ԱՄԵՆԱԵՐՋԱՆԻԿ ԿԱՆԱՑԻՑ ԵՄ: Աստված ազատել է ինձ չար ոգուց և փաթաթել իմ կոտրված սիրտը: Նա ինձ մոխրի փոխարեն գեղեցկություն է պարգևել« փառաբանության պատմուճան` կոտրած սրտի փոխարեն, ուրախության յուղ` սգի փոխարեն: Անցյալ գիշեր առաջին անգամ էր տարվա մեջ« որ քնեցի առանց քնաբերների: Տարվա մեջ առաջին անգամ է« որ ուզում եմ ապրել: Հիմա իմաստ եմ տեսնում կյանքիս մեջ: Թող միայն Աստծուն գնա ամեն մի գոհություն»:

Մինչդեռ Աստված հատուկ պատգամ ունի մեզ համար. «Տեր Եհովայի Հոգին Ինձ վրա է« որովհետև Տերն Ինձ օծեց ու ուղարկեց՝ աղքատներին ավետիս տալու« կոտրված սիրտ ունեցողներին բժշկելու« գերիներին` ազատություն և բանտարկյալներին՝ բանտի բացվելը հրատարակվելու, Տիրոջ ընդունելի տարին ու մեր Աստծու վրեժխնդրության օրը հրատարակելու« բոլոր սգավորներին մխիթարելու« Սիոնի սգավորներին… մոխրի տեղ` փառք« սգի տեղ` ուրախության յուղ« կոտրված հոգու տեղ՝ գովության պատմուճան տալու: Եվ նրանց պիտի անվանեն արդարության բևեկնիներ« որոնք Տերը տնկել է Իր փառքի համար» (Եսայի 61.1-3.):

Ինչո՞ւ նստել հուսահատության մոխրի վրա վշտով և կոտրված հոգով: Հիսուսը մեր կողքին է կանգնած` Իր խոստումը կատարելու. մոխրի տեղ՝ փառք« սգի փոխարեն` ուրախություն և հաղթության աղաղակ« ու ծանրության փոխարեն՝ գոհություն տալու: Դա մերն Է: Կանգնե՛նք մեր ոտքերի և Աստծու խոստումների վրա, ուղղե'նք մեր բազուկները և ասենք. «Սատանա'« ես մերժում եմ քո սուտը:  Ես պիտի ԱՊՐԵՄ»:

Պահանջե՛նք մեր ազատությունը Հիսուսի անունով:

 

ԽՈՉԸՆԴՈՏՈՂ ՈԳԻՆԵՐ

Դան.10.12-14-ում կարդում ենք Դանիելի աղոթքի պատասխանին սատանայի խոչընդոտման մասին: Նրա հաստատակամությունը աղոթքի մեջ հաղթահարեց այդ խոչընդոտը:

Նրանց պարտականությունն է խանգարել մարդկանց Աստծուց որևէ բան ստանալ և Նրա կամքը կատարել:

ՕԳՏԱԳՈՐԾԵԼՈՎ ԿՐՈՆԱՎՈՐՆԵՐԻՆ

Փորձենք նրանց աշխատանքը տեսնել կույր Բարթիմեոսի դեպքում« որ նա տեսողություն չստանա. «Եվ երբ Նա մոտենում էր Երիքովին, մի կույր, ճանապարհին նստած, մուրացկանություն էր անում: Երբ ամբոխի ոտնաձայները լսեց, հարցրեց. «Ի՞նչ է կատարվում»: Եվ նրանք ասացին նրան, թե Հիսուս Նազովրեցին է անցնում: Նա էլ աղաղակեց ու ասաց.«Հիսո'ւս, Դավթի' Որդի, ողորմի'ր ինձ»: Եվ նրանք, ովքեր գնում էին առջևից, սաստում էին նրան, որ լռի: Իսկ նա ավելի էր աղաղակում ու ասում. «Դավթի' Որդի, ողորմի'ր ինձ»: Հիսուսը կանգնեց ու հրամայեց, որ նրան Իր մոտ բերեն: Եվ երբ նա մոտեցավ, հարցրեց նրան. «Ի՞նչ ես ուզում, որ քեզ համար անեմ»: Եվ նա ասաց. «Տե'ր, թող աչքերս բացվեն, որ տեսնեմ»: Եվ Հիսուսն ասաց նրան. «Տե'ս: Քո հավատը փրկեց քեզ»: Եվ նա անմիջապես տեսավ ու գնում էր Նրա հետևից` փառավորելով Աստծուն: Ժողովուրդն էլ այս տեսնելով` օրհնում էր Աստծուն» (Ղուկաս 18.35-43):

Կույր Բարթիմեոսն հավանաբար լսել էր Հիսուսի բժշկությունների մասին և հույս էր տածում« որ մի օր կստանար իր տեսողությունը: Խոչընդոտող ոգին, իր հերթին, մի աննկատ ծրագիր էր մշակել` խանգարելու Բարթիմեոսին: Եվ նա օգտագործեց Հիսուսին հետևողներին:

Բարթիմեոսի տեսողություն ստանալու ժամանակը այն պահն էր« երբ նա պետք է հանդիպեր Հիսուսին և հաղթեր խոչընդոտներին: Բժշկությունը ճանապարհին էր, քանի որ ՀԻՍՈՒՍՆ ԱՆՑՆՈՒՄ ԷՐ ԱՅԴ ՃԱՆԱՊԱՐՀՈՎ: Բայց բժշկությունից բացի մեկ այլ բան էլ կար ճանապարհին. ԸՆԴԻՄԱԴԻՐՆԵՐԸ, որ կանգնած էին Բարթիմեոսի ու բժշկության հրաշքի միջև:

Երբ ամբոխն անցնում էր նրա մոտով« Բարթիմեոսը աղաղակեց բարձր ձայնով. «Հիսու՜ս, ԴԱՎԹԻ'  ՈՐԴԻ, ՈՂՈՐՄԻ'Ր ԻՆՁ»: Սա իրական հավատի աղաղակ էր: Հիմա՛ կամ երբե'ք: Նա ՊԵՏՔ Է կանգնեցներ Հիսուսին« նա ՊԵՏՔ Է ստանար իր բժշկությունը: Սա Ի՛Ր ԺԱՄԱՆԱԿՆ ԷՐ:

Կրոնավորներն իրենց գործն էին համարում հանդիմանել ժողովրդին« երբ նրանք աղաղակում են: Նրանք նույնիսկ Տիրոջը խնդրեցին« որ հանդիմանի Ծաղկազարդի օրը բարձր ձայնով  աղաղակող մանուկներին: Նրանք իրենց գործն են համարում սխալ փնտրելը« քննադատելը« բողոքելը« Հիսուսի և ուրիշների միջև կանգնելը« որպեսզի պահեն նրանց Տիրոջից հեռու:

Նույն բանը կատարվում է այսօր. երբ մարդը վճռում է հասնել Տիրոջը« որպեսզի ստանա իր հրաշքը Նրանից. ինչ-որ խոչընդոտ է ի հայտ գալիս:

ՕԳՏԱԳՈՐԾԵԼՈՎ ԱՄԲՈԽԻՆ

Այն կինը« որ արյունահոսությամբ էր տառապում, Հիսուսից իր բժշկությունը ստանալու համար պարտադրված էր ամբոխը ճեղքելով անցնել (Մաթ.9.20-22): Նմանապես« մեր և Տիրոջ միջև ամբոխը այսօր էլ կարող է խոչընդոտ լինել:

ՕԳՏԱԳՈՐԾԵԼՈՎ ԲԱՐԵԿԱՄՆԵՐԻՆ

Աստվածաշունչը մեզ բերում է Դավթի և Մեղքողի` նրա կնոջ օրինակը: Մեղքողը բացահայտորեն ծաղրեց Դավթին երկրպագության համար. «Երբ Տիրոջ տապանակը Դավթի քաղաքը եկավ« Սավուղի աղջիկ Մեղքողը պատուհանից նայելով` տեսավ« որ Դավիթ թագավորը Տիրոջը առջև ցատկոտելով պարում էր, ուստի նրան իր սրտի մեջ անարգեց: Դավիթն այնտեղից դարձավ իր տունը… Մեղքողը Դավթին դիմավորելու ելավ ու ասաց. «Իսրայելի թագավորը այսօր ի¯նչ փառավոր էր« երբ ծառաների ու իր աղախինների առջև ինքն իրեն մերկացրեց…»: Դավիթը Մեղքողին ասաց. «Ես այն Տիրո՛ջ առջև պարեցի« որ ինձ քո հորից ու նրա ողջ տնից ավելի ընտրեց և Իր ժողովրդի` Իսրայելի վրա իշխան դրեց: Այո'« ես այն Տիրոջ առջև եմ պարում»  (2Թագ. 6.16«20,21):

Մեղքողը` Դավթի կինը« ատեց նրան այդ անելու համար:

Շատերն ԱՐՀԱՄԱՐՀՎԱԾ ԵՆ իրենց կանանցից« շատ կանայք` իրենց ամուսիններից« որդիներից և դուստրերից իրենց երկրպագության համար: Շատերն արհամարհված են իրենց ծառայակիցների կողմից« որովհետև հրաշքներ, տեսլիքներ են փափագում և Պենտեկոստեի ողջ զորությունը :

Բայց Դավիթը հաստատամիտ էր: Նա ասաց. «Մեղքո՛ղ, դու չես կարող ինձ կողոպտել»:

Այդպես Ղուկասի 15 գլխում Անառակ Որդու վերադարձի առակում տեսնում ենք« թե ինչպես  ավագ որդին փորձում էր կողոպտել կրտսեր եղբոր վերադարձի ուրախությունը:

 


 

 

Դյուրուսույց Աստվածաշնչյան Քոլեջ

Լեյքվուդ, Կալիֆոռնիա

 

 

ԴԱՍԸՆԹԱՑ N05. ԴԻՎԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

ԴԱՍ 8

ՎԱԽԻ ՈԳԻՆԵՐ

 

Կոնսպեկտ

 

1. Վախի կապանքը և դրդապատճառները.

ա.  Վախի ոգին.

բ.   Վախ առաջացնող հանգամանքներ.

գ.   Վախը անորոշ զգացումից.

2. Վախի կապանքի հետևանքները.

ա.  Վախը՝ պատճառ անպտղաբերության.

բ.   Վախը խանգարում է արձագանքել Սուրբ Հոգու շարժմանը.

գ.   Վախը կողոպտում է հավատքը.

3. Ազատագրությունը վախի կապանքից.

ա.  Քրիստոսը՝ ազատարար.

բ.   Ալենի անձնական վկայությունը.

գ.   Ալենի ազատագրական ծառայության վկայությունները:          

 

***

 

«Որովհետև Աստված մեզ երկչոտության հոգի չի տվել, այլ` զորության, սիրո և զգաստության» (2 Տիմ. 1.7):

 

ՎԱԽԻ ՈԳԻՆ

Հարյուրավոր մեղավորներ գնում են դեպի ԿՐԱԿԻ ԼԻՃԸ, որովհետև սատանան կապել է նրանց վախի ոգով: Եվ նրանք վախենում են նույնիսկ Աստծուն գալ, որովհետև վախենում են, թե չեն կարող այդ կյանքը ապրել, նաև վախենում են Աստծու անվան համար ծաղրվելուց  և հալածվելուց:

Խոսքը չի գնում Աստծու խոսքի և Նրա խոստումների անտեղյակության հետևանքով առաջացած անհավատության մասին, որը փարատվում է հե՛նց այդ Խոսքի միջոցով, ինչպես խավարն է ցրվում լույսը վառելիս. «Ուրեմն, հավատը լսելուց է, և լսելը` Աստծու Խոսքից» (Հռոմ. 10.17): Այլ՝ ՎԱԽԻ ՈԳՈՒ մասին, ինչի մասին կարդում ենք՝

«Որովհետև Աստված մեզ երկչոտության հոգի չի տվել, այլ` զորության, սիրո և զգաստության» (2Տիմ.1.7):

«Որովհետև վախը տանջանքի ենթակա է» (1Հովհ. 4.18):

Այստեղից՝ դրանք ՎԱԽԻ ՏԱՆՋՈՂ ՈԳԻՆԵՐ են:

Ոմանք լցված են վախով, փխրուն են, երկչոտ, լուռ տառապում են, պայքարում մենակ և վախենում են իրենց ներքին վիճակի ու անհանգստության մասին ասել իրենց ընկերոջը կամ հովվին: Սակայն որքան կամեցել են հաղթահարել այն, այնքան ավելի են ընկղմվել վախի մեջ:

Հազարավոր մարդկանց պահել են մետաղյա վանդակներում կամ հագցրել զսպաշապիկ վախի ոգու պատճառով: Դիվահարության դեպքերի մոտ 50%-ը, որոնք մեր ուշադրությունն են գրավել, վախի ոգուց են: Վախը կապում է և կաշկանդում մարդուն:

Արթնության ժողովներից մեկում ՎԱԽՈՎ ԲՌՆՎԱԾ մի կին եկավ. վախի տանջող ոգին կապել և իշխում էր նրան: Նա նման էր վանդակի մեջ դրված կենդանու, դեմքը ծածկված էր կնճիռներով և աչքերը՝ լի վախով: «Ես շա¯տ եմ վախենում»,- ճչում էր նա: Աղջիկներն էին նրան բերել այդ ժողովին, բայց նա չմոտեցավ աղոթքի շարքին: Ծառայությունից հետո հանդիպեցի նրան ու քաջալերեցի. «Այս վախերը հեռանալու են ձեզանից, արձակվելու են ձեր վրայից»: Սակայն նա աղաղակեց. «Այն երբեք չի' հեռանա: Այն չի պատրաստվում հեռանալ: Ուզում է հավիտյան պահել ինձ»:

 

ՎԱԽԻ ՏԱՐԲԵՐ ԴՐԴԱՊԱՏՃԱՌՆԵՐ

Վախ առաջացնող հանգամանքներ: Ոմանք վախենում են տրանսպորտով երթևեկելուց: Ուրիշները հաճույքով գնացքով ճանապարհորդում են, բայց երբ անցնում են թունելով, սոսկում են մթությունից: Այլք սարսափում են մահից: Հիվանդները վախենում են, թե երբեք չեն ապաքինվի: Բժշկական սայլակին գամվածները, դեֆորմացվածները չարչարվում են այս ոգու կողմից: Նաև՝ նրանք, ովքեր անձնական կամ գործարար կյանքում հաջողություն չեն գտել և հուսահատ են: Համաձայն Ղուկաս 21.26-ի՝ շատերի սրտերը պիտի նվաղեն գալիք արհավիրքների պատճառով: Որոշ մարդիկ էլ զարհուրհում են խելագարվելու կամ ինքնասպանության մտքից: Վախի ոգու զոհերը գալիս են ազատագրության ժողովներին լացով, ճչալով, ոմանք էլ՝ լուռ ու սարսափահար: Ընդ որում՝ նրանցից շատերը ամիսներով կամ նույնիսկ տարիներով գտնվել են հոգեբուժարաններում:

Խոսքը չի վերաբերվում Աստծու խոսքի մեջ նշված փորձություններին, որոնք պատահում են բոլոր քրիստոնյաների հետ (1Կորնթ.10.13). Չէ՞ որ Քրիստոսն անձամբ անցել է այդ փորձություններով (Եբր. 4.15):

Վիճակագրությունն ասում է, որ 17 մլն. ամերիկացիներ մտավոր հիվանդություններով են տառապում: Տարեկան 300.000 հոգեկան հիվանդներ են հիվանդանոցներ ընդունվում:

 

ՎԱԽԻ ԱՆՀԱՍԿԱՆԱԼԻՈՒԹՅՈՒՆԸ

Շատերն անտեղյակ են մնում սատանայի գործի մասին, մինչև որ չար ոգիները կապում են միամիտ զոհերին և պահում նրանց մշտական վախի և տանջանքի մեջ: Եվ այդ մարդիկ տառապում են անորոշ վտանգի զգացումից:

 

ՎԱԽԸ՝ ՊԱՏՃԱՌ ԱՆՊՏՂԱԲԵՐՈՒԹՅԱՆ

Հին Կտակարանը Իսրայել ժողովրդին շարունակ քաջալերում էր վախին տեղիք չտալ:

Նոր Կտակարանում առաջին թշնամիներից մեկը կրկին վախն է համարվում:

Եկեղեցու ձեռքերը ոչ մի բան չի կարող այնպես կապել, որքան ՎԱԽԻ ՈԳԻՆ:

Մաթ. 25.25-ում («Եվ ես վախեցա ու գնացի քո տաղանդը թաքցրի. ահա' քո տվածը` քեզ») հանդիպում ենք մի մարդու, ում Աստված տաղանդ էր տվել և հրահանգել, որ այն օգտագործելով՝ շահույթ ստանա, սակայն ՆԱ ՎԱԽԵՑԵԼ ԷՐ այդ անել: Եվ Տիրոջ գալստյան ժամանակ այս մարդը ոչ մի բան չուներ տալու Նրան: Նա կապված էր վախով, որը պատճառ եղավ այս մարդու անկմանը և անպտղաբերությանը:

Նույն վախը նաև այսօր է տիրում շատերին:

 

ՎԱԽԸ ԽԱՆԳԱՐՈՒՄ Է ԱՐՁԱԳԱՆՔԵԼ ՍՈՒՐԲ ՀՈԳՈՒ ՇԱՐԺՄԱՆԸ

Վախն իր կապանքների մեջ է առել հազարավորներին: Հովիվները հաճախ վախենում են իրենց ժողովրդից և մեկը մյուսից, եկեղեցու անդամները` հովիվներից:

Հալածվելու և ծաղրվելու վախը շատ քրիստոնյաների պահում է ծիսական խեցու մեջ, մինչդեռ երբ Նեեմիայի օրերին Աստծու ուրախությամբ համակվեցին, Երուսաղեմի ուրախությունը լսվում էր նույնիսկ հեռուներում (Նեեմիա 12.43):

Եկեղեցիներում շատ քրիստոնյաներ այսօր խուսափում են ծառայելուց վախի պատճառով:

Աստծու Հոգին ժողովներում թեև այսօր էլ շարժվում է Իր քաղցրությամբ, զորությամբ և փառքով, երբ մարդկանց մեջ Նա գտնում է խոնարհություն, սակայն մարդկանց մեծամասնությունը վախենում է մտնել Սուրբ Հոգու շարժման մեջ և Աստծուն հոգով երկրպագել: Նրանցից շատերն իրենց սրտերում խորը փափագ և ծարավ են ունեցել` վայելելու Սուրբ Հոգու իրական շարժումը, բայց վախի պատճառով հրաժարվել են տեղ տալ Սուրբ Հոգուն, որովհետև վախեցել են որևէ մարմնավոր բան անելուց:

Ճիշտ է, ոմանք կարիք ունեն առողջ ուսուցման, որպեսզի խուսափեն անձի գործերից, սակայն հաճախ դրա փոխարեն ՎԱԽԵՆՈՒՄ են Սուրբ Հոգու շարժմանն արձագանքելուց: Թվում է, թե դա «առավել ապահով» է, բայց այդպիսի վախը  երբեք չի կարող հաղթության տանել:

Ուրեմն, այս վախի ոգին է կապում մարդկանց, որ խանգարվի Սուրբ Հոգու պարգևների գործածությունը, ինչպես Պողոսն էր զգուշացնում Տիմոթեոսին. «Ուստի հիշեցնում եմ քեզ, որ գործածես Աստծու այն պարգևը, որ ունես իմ՝ քո վրա ձեռք դնելով: Որովհետև Աստված մեզ երկչոտության հոգի չի տվել, այլ` զորության, սիրո և զգաստության»  (2Տիմ. 1.6,7):

Այն նաև առաջացնում է տանջալից վախեր, որոնք ողջ անհեթեթությամբ հանդերձ, իրենց զոհի կողմից մնում են անհաղթահարելի:

Սուրբ Հոգու պարգևներն ու դրսևորումները Աստծու մատակարարությունն են մեր հաղթական պատերազմի համար: Լավ է, երբ զինվորը թույլ չի տալիս, որ որևէ մեկը ձեռք տա իր հրացանին կամ ռազմամթերիքին, քանի որ դրանց սխալ օգտագործումը վնաս կբերի: Այսուհանդերձ, Ջոն Ուեսլին արթնության համար աղոթելիս աղաղակում էր, որ Աստված հնարավորինս ուղարկի արթնությունն առանց մոլեռանդության, բայց որ այն անպայման և մշտապես ուղարկի:

 

ՆԵՐՍԻՑ ՀԱԼԱԾԱՆՔՆԵՐ

Ժամանակ կար, երբ արդարության համար հալածանք էր գալիս դրսից: Այսօր քրիստոնյաները հալածանք են կրում ԵԿԵՂԵՑՈՒ ՆԵՐՍՈՒՄ. «Մարդու թշնամիները իր ընտանիքը պիտի լինի» (Մաթ. 10.36):

Այսօր մեր տեղական եկեղեցիներում, կան շատերը, ովքեր Սուրբ Հոգու պարգևներ ունեն և կարող են օրհնություն լինել ողջ համայնքի համար, սակայն վախենում են, թե ինչ-որ մեկը կարող է իրենց անուն դնել («ուշացած անձրև») կամ ծառայությունը վերագրել ինքնացուցադրմանը:

 

ՎԱԽԸ ԿՈՂՈՊՏՈՒՄ Է ՀԱՎԱՏՔԸ

Մարդիկ վախենում են Սուրբ Հոգով լցվելու համար խնդրելուց, որովհետև մտածում են, թե օտար լեզուների աղոթքն իրենցից կլինի. վախենում են, որ եթե Աստծուց հաց խնդրեն, Նա նրանց քար կտա:

Շատերը բժշկություն ստանալուն մոտենում են անհավատությամբ, քանի որ նրանք ԿԱՊԱՎԱԾ ԵՆ ՎԱԽՈՎ. վախենում են, որ երբեք չեն բժշկվի, քաղցկեղը կուտի իրենց կյանքը, իսկ խպիպը խեղդամահ կանի:

 

ՔՐԻՍՏՈՍԸ՝ ԱԶԱՏԱՐԱՐ ՎԱԽԻ ԿԱՊԱՆՔԻՑ

Նրանց անհրաժեշտ է քաջալերել, որ իրենց Բարեկամը, Ուսուսցիչը և Փրկիչը՝ Հիսուս Քրիստոսը իրենց կողքին է և պատրաստ է ազատագրել նրանց:

Այդ մասին հաստատում են Աստվածաշունչը՝ հավիտենական և ամենակարող Աստծու անփոփոխ խոստումներով և հազարավոր մարդկանց փորձառությունը:

Հիսուսը եկավ՝

«որ ազատագրի նրանց, ովքեր մահվան վախով իրենց ողջ կյանքի ընթացքում ծառայության մեջ էին ապրում» (Եբր. 2.15):

«ԳԵՐԻՆԵՐԻՆ` ԱԶԱՏՈՒԹՅՈՒՆ ԵՎ բանտարկյալներին բանտի բացվելը հռչակելու» (Ես. 61.1):

Հիսուսը կազատի նրանց, ովքեր գերության մեջ են և դուռ կբացի ամենի հանար, ով կապանքի մեջ է (լինի դա վախի, կրքի, հպարտության, նախանձի, ագահության, տկարության՝ քաղցկեղի, խպիպի, կատարակտի, հոդաբորբերի կամ այլ կապանքներ):

Եվ ես տեսել եմ, թե ինչպես են մարդիկ, Հիսուսի անունով դևին սաստելով, ազատագրվել են վախից:

Ազատագրական ծառայությունների ժամանակ ես աղոթել եմ հարյուրավոր մարդկանց համար, ովքեր կապված են եղել վախի տանջող ոգիներով և տեսել նրանց վախից ազատված: Եվ այնուամենայնիվ, այդ դիվական ոգիները ենթարկվում են Հիսուսի անվան իշխանությանը և հեռանում Հիսուսի անունով հրամայելիս:

 

ԱՆՁՆԱԿԱՆ ՎԿԱՅՈՒԹՅՈՒՆ

Մի քանի տարի առաջ հետևյալ փորձառությունն ունեցա: Մի սարսափելի վախ ճանկեց ինձ և այն գնալով մեծանում էր: Վախն այնքան մեծացավ իմ կյանքում, որ չէի կարողնում քարոզել: Շարունակ մի ձայն էի լսում, որ ասում էր, թե վերջին անգամ եմ քարոզում:

Ամեն անգամ, որ բացում էի Աստվածաշունչս, նույն ձայնն ասում էր. «Քո վերջին քարոզի ժամանակը մոտենում է»: Եվ այնքան լարված էի քարոզում, որ կծոտում էի շրթունքիս ներքին մակերեսին առաջացած կապտավուն գոյացությունը, որը մեծ թթի չափ էր և արյունահոսում էր:

Սատանան ամիսներով ասում էր ինձ, որ դա քաղցկեղ է և ավելի է մեծանում: Նա ասում էր.

-Ի՞նչ ես անելու, երբ այն սպառի քո շրթունքը: Ի՞նչ ես անելու, երբ այն քայքայի դեմքդ և ատամներդ դուրս ցցվեն: Այդ ժամանակ չես կարող կանգնել և քարոզել: Ի՞նչ ես պատրաստվում անել, երբ նայես քեզ հայելու մեջ և տեսնես երեսդ վիրակապով:

Վազում էի հայելու մոտ և տեսնում ինձ առանց քթի և բերանի, սպիտակ վիրակապով՝ ատամները դուրս ցցված:

Մտածում էի, որ չեմ կարող քարոզել բժշկության մասին, երբ ինքս հիվանդ եմ: Չեմ կարող հավատ քարոզել, երբ ինձ պակասում էր այն: Չեմ կարող քարոզել, որ Աստված երբեք չի ձախողում, քանի որ չէի կարողանում հավատալ, թե կազատագրի ինձ:

ՎԱԽԸ մոտեցնում էր ինձ մահվան: Օր ու գիշեր տանջվում էի: Այդ նորագոյացությունն այնքան էր մեծացել, որ ամեն քարոզի ժամանակ կծում էի այն և դրանից արյունահոսություն էր սկսում: Ես կուլ էի տալիս այդ արյունը, որ ոչ մեկը չիմանար:

Ես ղեկավարում էի արթնության մի ժողով Ուոմինգի եկեղեցիներից մեկում: Մի գիշեր ծառայությունից հետո հուսահատ էի: Եկեղեցում մնացի, որպեսզի աղոթեմ: Վշտից աղաղակում էի. «Աստված իմ, ես քարոզել եմ բժշկություն հիվանդներին, աղոթել եմ և Դու բժշկել ես նրանց: Դու մեծ բան ես արել ինձ համար: Բայց մի բան ևս պիտի անես ինձ համար: Ազատի'ր ինձ: Այլևս չեմ կարող քարոզել»:

Հասկանում էի, որ չեմ կարող ստանալ այդ բժշկությունը, մինչև չազատվեմ տանջող վախից: Չգիտեի, որ դա ՎԱԽԻ ՈԳԻՆ ԷՐ: Այն ժամանակ, երբ ծնկել էի ամբիոնի մոտ ու լաց էի լինում, Աստված խոսեց ինձ հետ` օգտագործելով Իր Խոսքը. «Որովհետև Աստված մեզ երկչոտության հոգի չի տվել, այլ` զորության, սիրո և զգաստության» (2 Տիմ.1.7): Նա հասկացրեց, որ այդ տանջող բանը վախի ՈԳԻՆ Է:

Կանչեցի այդ եկեղեցու հովվին. «Եղբայր, հավատում ե՞ք, որ վախի ոգի կա» (Այդ ժամանակ շատ քիչ բան գիտենք ոգիների մասին, և իմացածն էլ վախենում էինք մատնանշել` ծաղրանքի չենթարկվելու կամ հեղինակությունը չկորցնելու համար):

«Ալլե'ն, ես չգիտեմ դրա մասին»,- ասաց նա:

Ես ասացի նրան, որ իմ աղոթքի ժամանակ Աստված խոսել է ինձ հետ այդ մասին: Հարցրեցի նրան, թե արդյո՞ք հիշում է, որ ցույց եմ տվել իմ բերանի միջի գոյացությունը: «Այո',- պատասխանեց նա,- կամ Աստված պիտի բուժի քեզ, կամ էլ երբեք չես կարող քարոզել: Ալլե'ն, ես վախեցել եմ քեզ համար»:

Բացատրեցի նրան, որ Աստված ցույց է տվել, որ վախի ոգուց եմ տանջվում:

«Եղբայր,- շարունակեցի ես,- այն օր ու գիշեր ասում է ինձ, որ ես շուտով մահանալու եմ: Ուզում եմ, որ մի ձեռքը դնեք գլխիս և մյուսը` կրծքիս վրա և ասեք. «Հիսուս Նազովրեցու անունով, դու' վախի տանջող ոգի, բա'ց թող նրան»:

Երբ նա արեց իմ ասածի համաձայն, զգացի, որ մի բան թռչունի պես թռավ ու գնաց: Հասկացա, որ Աստված ազատագրեց ինձ վախից: Անկասկած, ոչ մի վախ կամ չարչարանք չմնաց:

Թռչկոտում էի, գոռում, պարում ու ճչում:

«Եղբա'յր,- գոչեցի ես,- ես ազատ եմ: Այդ վախի ոգին հեռացավ»: Եվ հանկարծակի, ինչպես լցվում է տարան, ես էլ սկսեցի լցվել: Նախկինում միայն լցված էի կասկածանքով, անհանգստությամբ, վախով, տանջանքով և ցավով: Իսկ հիմա լցվում էի մեկ այլ բանով, որը նման էր մեղրի քաղցրությանը: Դա հավատն էր, որը գալիս էր Աստծուց, Երկնքից, գերբնական հավատը:

Երբ գնացի լոգարան, սատանան ասաց, որ նայեմ շրթունքիս:

Սովորության համաձայն ամեն գիշեր նայում էի ուռուցքին, որ տեսնեի« թե իչքան էր մեծացել: Իմ առաջին միտքն առավոտյան նորից այդ ուռուցքն էր:

Իսկ այս գիշեր անցա հայելու մոտով, սակայն մերժեցի նայել ինձ:

Ո՛չ մի անհանգստություն« ո՛չ մի վախ և ո՛չ մի անհավատություն այլևս չունեի: Կար միայն հավատ, և այն ինձ լցնում էր ու հոգիս հեղեղում: Ես հաղթություն էի աղաղակում նույնիսկ այն ժամանակ« երբ զգում էի այդ գոյացությունը լեզվիս վրա: Գիտեի« որ այն դեռ այնտեղ էր: Բայց Աստված հեռացրել էր վախի ոգին: Գիտեի, որ սրտումս հավատ ու վստահություն ունեի Աստծու վրա, և որ Նա սուտ չի կարող խոսել:

Երբ ազատվում ես վախից, Աստված քեզ հավատ է տալիս: Բայց դու չես կարող հավատ ստանալ մինչև վախից չազատվես: Ջրի ու յուղի պես դրանք չեն կարող խառնվել միմյանց:

Ես անկողին մտա՝ ձեռքերս վեր բարձրացած աղաղակելով և գոհություն հայտնելով Աստծուն, որ ինձ ազատեց կասկածանքից, անհանգստությունից և վախից: Թեև դեռ բժշկության որևէ տեսանելի նշան չկար (ես չէի խնդրել բժշկության համար), սակայն փառաբանում էի Աստծուն բժշկության համար: ՎԱԽԸ, որ խանգարում էր իմ բժշկությանը, գնացել էր:

Ամբողջ գիշեր մանկան պես խաղաղ քնեցի: Առավոտյան, սովորության համաձայն, լեզվովս շոշափեցի այդ գոյացությունը: Այլևս չէի կարողանում գտնել դրա տեղը: Մտածեցի, որ երևի մյուս շրթունքիս վրա է: Փնտրում էի այն՝ կարծելով, թե մոռացել եմ տեղը: Լեզուս պտտեցի բերանիս ներսում. այն հարթ էր: Ոլորեցի շրթունքիս եզրը. ուռուցքի ոչ մի հետք չկար:

Ուրախությունից սկսեցի աղաղակել ու ցատկել: Գիշերը, երբ քնած էի, Աստված վիրահատել էր ինձ: Նա հեռացրել էր այդ ուռուցքը և ազատել ինձ:

Սա պատահել է 15 տարի առաջ, և ես դեռ քարոզում եմ Ավետարանը: Ալլելու՜յա:

 

ՎԱԽԻ ՈԳՈՒՑ ԱԶԱՏԳՐՄԱՆ ԱՅԼ ԴԵՊՔ

Գրանցամատյանումս շատ վկայություններ կան նրանց մասին, ովքեր ազատագրվել են վախից: Նրանք հիմա ապրում են ազատ և երջանիկ կյանքով: Այդ վկայություններից մեկը սա է. «Ես մասնակցեցի Ձեր ժողովին Գրեյթ Բենդում, Կանզաս: Մի օր քարոզում էիք ճնշող ոգու մասին: Դուք նկարագրեցիք մի աղջկա, ով կապված էր վախի ոգով այնպես, որ չէր կարողանում գիշերները քնել, քանի դեռ չէր համոզվում, թե ամուսինն իր կողքին է:

Ես էլ նույն ոգու զոհն էի՝ միայն մեկ տարբերությամբ. կարիք չունեի քնելու ժամանակ, որ ինչ-որ մեկը նստեր իմ կողքին: Երբ լույսն անջատվում էր գիշերը, թվում էր, որ մեկը թռչում է ինձ վրա՝  սպանելու համար: Այդ պատճառով էլ չէի քնում մութ սենյակում, քանի որ մղձավանջներ էի ունենում և հանկարծակի վեր էի թռչում՝ ահաբեկվելով, թե ինչ-որ մեկն այնտեղ կամենում է ինձ սպանել:

Բայց, փառք Հիսուսին, երբ Դուք այդ գիշեր խոսում էիք, զգացի Սուրբ Հոգու հպումը և հասկացա, որ ազատագրվելու եմ: Ինձ համար աղոթելուց հետո ասացիք, որ զգացել էք վախի տանջող ոգու հեռանալն ինձանից: Այդ գիշեր գնացի տուն, քնեցի այնքան առողջ և խաղաղ, ինչպես փոքրիկ երեխան` ԱՌԱՆՑ ՍԵՆՅԱԿՈՒՄ ԼՈՒՅՍԸ ՎԱՌԵԼՈՒ: Ես ԼԻԱԿԱՏԱՐ ԱԶԱՏԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ ՈՒՆԵՑԱ»:

 

Մեկ այլ վկայություն` վախի ոգուց ազատագրման մասին.

«1952թ.-ի դեկտեմբերին, Աստված կանչեց ինձ ծառայելու, բայց մի վախ իր կապանքի մեջ էր  առնում ինձ շարունակ և ասում էի, թե չեմ կարող ծառայել: Վերջապես որոշեցի, որ չեմ ծառայի: Այդ օրվանից մինչև անցյալ հունիս բռնված էի դիվական ոգիներով:

Վախի ոգին իր հետ բերել էր այլ ոգիների և ես խելագարության աստիճանի էի հասնում:

Ինչ-որ մեկն ասում էր, որ կյանքիս վերջ տամ և տարբեր ձևեր էր առաջարկում: Այնպիսի վիճակի հասա, որ կարող էի անգամ հորս սպանել, քանի որ սկսել էի ատել նրան: Դա սատանան էր, որ ինձ հարկադրում էր այդ անել: Եվ ես չէի կարողանում աղոթել:

Մի գիշեր լսեցի Ձեր քարոզը «Ես վախենում էի» թեմայով, որը համապատասխան էր իմ վիճակին և հանկարծակի հասկացա, որ իմ ազատվելու գիշերն է: Դուք աղոթեցիք բոլոր նրանց համար, ովքեր կապված էին վախով: Սա եմ հիշում, որ Աստծու զորությունն իջավ և մի բան հեռացավ ինձանից: Աստված ներել է ինձ և ազատել. ես հիմա ազատ եմ:

Ես նաև բժշկվեցի նյարդային վիճակներից, կանացի խնդիրներից և վատ տեսողությունից:

Ազատագրվելուս  գիշերը, երբ  անկողին մտա« փառաբանելով Աստծուն Սուրբ Հոգով կրկին լցվելու համար, Աստված ցույց տվեց, թե ինչպես սև թռչունների մի երամ հանկարծակի թռավ և հեռացավ: Իր ողորմության համար իմ գոհությունը բավարար չէ»:

Հավանաբար մեկ այլ փորձառության մասին պետք է ասեմ, որի ժամանակ մեծ ազատագրում ունեցա ՎԱԽԻ ՈԳՈՒՑ:

Շատ տարիներ առաջ քարոզում էի Ստերլինգում« Կոլորադո: Հաճախակի կորցնում էի ձայնս հենց ծառայության մեջտեղում և չէի կարողանում խոսել: Այդ օրերին շատ եկեղեցիներ բարձրախոս չունեին: Եթե մեկը ուներ,պետք է հետը տաներ: Հաճախ հազիվ շշնջալով էի խոսում, շնչահեղձ լինելով, մի կերպ վերջացնում էի պատգամը:

Պահեր էին լինում, որ բառացիորեն չէի կարողանում խոսել: Ողջ օրը շշնջալով էի խոսում: Ծառայությունից առաջ ամբողջ օրն աղոթում էի ձայնիս համար:

Եթե բարձրախոս չէի ունենում ձեռքիս տակ, ոչ ոք չէր կարողանում լսել: Ձայնիս վիճակը գնալով  վատանում էր: Երբեմն հարկադրված հետաձգում էի ժողովը, քանի որ չէի կարողանում խոսել:

Այս խնդրից արդեն հոգնել էի, և այն տանջում էր ինձ: Հետևաբար, առաջին օրը, երբ ծառայություն չունենեինք, գնացի կոկորդի մասնագետի մոտ քննության: Ուզում էի իմանալ պատճառը, որ բուժվելուց հետո վկայեի այդ մասին:

Ես հակառակ չեմ բժիշկներին, բայց երբ հավատ ունենք ու վստահում ենք Աստծուն, այդ ժամանակ կարիք չունենք դիմելու ուրիշի:

Այն նույն ձայնը, որ երեք տարի առաջ ասում էր« թե շրթունքի քաղցկեղից մահանալու եմ, հիմա ասում էր, թե վիճակս չի լավանա  և այլևս չեմ քարոզելու:

Երբ բժշկի սպասասրահում էի, խորհում էի, թե ինչ-որ մեկը կարող էր տեսնել ինձ և մտածել, որ բժշկության քարոզիչը դիմում է բժշկի: Մի ամսագիր վերցրի և թաքնվեցի հետևում:

Կարիք չեղավ երկար  սպասելու: Բժիշկն ասաց. «Ձեր քարտից տեսնում եմ, որ քարոզիչ եք»: Հարցնում էր, թե ինչի մասին եմ քարոզում: Հազիվ մրթմրթացի` Ավետարան, որից նա հասկացավ, որ գործս լավ չեմ անում, քանի որ ձայն չունեի:

Ստուգումից հետո բժիշկն ասաց, որ իմ քարոզելու ժամանակն ավարտվել է:

Նա հաստատեց սատանայի խոսքը և առաջարկեց դադարեցնել քարոզելը, քանի դեռ որոշ չափով կարողանում եմ խոսել: Նա ասաց, որ եթե լարեմ ձայնս, ինչպես անում էի այն ժամանակ, ուրեմն ամբողջովին կկորցնեմ այն, քանի որ ձայնալարերս կոշտացել էին, դեֆորմացվել և անհարթ էին:

Ինչ-որ բան կոտրեց սիրտս:

Խորհրդակցեցի նաև այլ մասնագետների հետ, որոնք ճիշտ նույն բանն ասացին: Այն պահին, երբ երրորդ մասնագետը խորհուրդ տվեց կանգնեցնել քարոզելը և պաշտպանել ձայնալարերը, ոտքի կանգնեցի ու հայտարարեցի. «Երկու  մյուս մասնագետները նույն բանն են ասում, բայց օրհնյալ լինի Աստված, ես գնալու եմ քարոզելու: Կքարոզեմ այնքան ժամանակ, որքան ձայն կունենամ, իսկ երբ այլևս ձայն չունենամ, շշնջալով կքարոզեմ: Երբ դա էլ չկարողանամ անել, փա¯ռք Աստծու, գրատախտակ կվերցնեմ և կգրեմ նրա վրա: Ես չեմ պատրաստվում հրաժարվել քարոզելուց: Չեմ պատրաստվում պարտվել, այլ`  Ավետարանը քարոզել այնքան ժամանակ, մինչև մեռնեմ»:

Սատանան ասաց. «Իսկ հիմա ի՞նչ ես անելու, Ալլե՛ն»:

«Աստծուն օրհնել և քեզ պարտության մատնել, սատանա՛», -ասացի ես:

«Արդեն մի քանի ամիս է, փորձում ես դա անել, բայց չես կարողանում: Ավելի լավ է ձայնդ պաշտպանելու համար մեկ այլ գործ գտի'ր, քո քարոզելու ժամանակն ավարտվել է»:

Ողջ կեսօրին աղոթում էի, կռիվ տալիս ու պատերազմում սատանայի հետ: Երբ աղոթում էի, հասկացա, որ դուրս եմ եկել մի քանի տարի առաջվա նույն ՎԱԽԻ ՈԳՈՒ դեմ: Իսկ վախը տանջանք է պարունակում: Այն գերեզման է փորում քեզ համար: Վախը ցույց է տալիս մարմինդ քայքայված: Վախը բաժանում է Աստծուց, խանգարում է Նրա խոստումները ստանալ:

Աստված մի հովվի ուղարկեց, որ ինձ համար աղոթի: «Քարոզի'չ,-ասացի ես,- Դենվերից երեք լավագույն մասնագետներ ինձ ասացին, որ շշնջալուց ավելի երբեք չեմ կարողանալու խոսել: Նրանք առաջարկեցին դադարեցնել քարոզելը, բայց ես հենց նոր դրա համար աղոթում էի, և Աստված ուղարկեց Ձեզ այստեղ: Ուզում եմ, որ Ձեր ձեռքերը դնեք ինձ վրա»:

Նա հարցրեց, թե արդյո՞ք ցանկանում եմ, որ աղոթի ինձ համար: Չէ՞ որ բազմաթիվ անգամներ աղոթել էր ինձ հետ, բայց ոչ մի արդյունք չէր եղել: Սակայն այս անգամ պատրաստվում էի ինչ-որ բան ստանալ: Մի բան է ձեռքերն ինչ-որ մեկի վրա դնել և խնդրել, որ Աստված բժշկի նրան, մեկ այլ բան՝ նախ ազատվել կասկածանքից ու անհավատությունից և հետո ձեռք դնել ու ասել. «ՎԱԽԻ՛ ՈԳԻ« ՀԵՌԱՑԻ'Ր»:

Ես խնդրեցի, որ մի ձեռքը դնի գլխիս վրա, մյուսը` կրծքիս և սաստի այդ ՎԱԽԻ ՏԱՆՋՈՂ ՈԳՈՒՆ: Երբեք չեմ մոռանա, նա ինձանից կես կագուն բարձր էր« իսկ ես իրենից՝ երկու անգամ ավելի գեր: Նա այնպես խփեց գլխիս, որ հազիվ կարողացա ոտքերիս վրա կանգնած մնալ: «ԴՈ'՛Ւ« ՎԱԽԻ ՏԱՆՋՈ՛Ղ ՈԳԻ»«- հազիվ այսքանն էր ասել, երբ ոգին հեռացավ: Այնպիսի զգացում ունեի, թե կարծես ինչ-որ մեկը դատարկեց մի զամբյուղ: Կրկին ՀՍՎԱՏԸ հեղեղեց իմ հոգին:

Երբ այդ ոգին հեռացավ և սթափվեցի, լսեցի մի ծանոթ ձայն: Նախկինում լսել էի հովվին աղաղակելիս, բայց դա նրա ձայնը չէր: Սենյակում մեզանից բացի ուրիշ ոչ ոք չկար:

Կրկին այդ ձայնը գրավեց ինձ. դա իմ ձայնի նման էր:

Դա Ալլենն է. «Բժշկվա¯ծ եմ, բժշկվա¯ծ»: Վայրի հնդկացու նման թռչկոտում էի: Ձայնս այնքան մաքուր էր, որքան զանգը: Աստված ինձ մի նոր ձայն էր պարգևել: Նա թույլ տվեց ինձ գոռալ, քանի որ երեք մասնագետների կարծիքով չէի կարող քարոզել: ԱՍՏՎԱԾ ԲԺՇԿԵ՛Լ ԷՐ ԻՆՁ:

Մենք չենք կարող Աստծու համար լավագույնն անել, եթե կապված և տանջվում ենք ՎԱԽԻ ՈԳՈՒՑ:

Հիսուսը եկել է« որ «ազատագրի նրանց, ովքեր մահվան վախով իրենց ողջ կյանքի ընթացքում ծառայության մեջ էին ապրում » (Եբր. 2.15):

 

ԱԶԱՏԱԳՐՈՒՄԸ ՄԵ՛ՐՆ Է: ՄԵՆՔ ՊԵՏՔ Է ԱԶԱ՛Տ ԼԻՆԵՆՔ, ՊԱՐՍՊԱՊԱՏ ՔԱՂԱՔ՝ ԸՆԴԴԵՄ ԹՇՆԱՄՈՒ

 

ՀԻՇՈՂՈՒԹՅԱՆ ՄԵՋ ՊԱՀԵԼՈՒ ԽՈՍՔԵՐ ՍՈՒՐԲ ԳՐՔԻՑ

Սաղմ. 118.6

1 Հովհ. 4.8

Առակ. 1.33

2Տիմ. 1.7

Սաղմ.56.4

Եբր. 2.15

Հոբ 3.25

Հռոմ. 8.15

Ղուկաս 21.26

Սաղմ. 46.2

Սաղմ. 64.1

Եսայի 14.3

Հայտն. 21.8

Եբր. 13.6

Եսայի 35.4

Առակաց 29.25

Մաթ. 8.26

Սաղմ. 27.1-3

 

 


 

Դյուրուսույց Աստվածաշնչյան Քոլեջ

Լեյքվուդ, Կալիֆոռնիա

 

 

ԴԱՍԸՆԹԱՑ N05. ԴԻՎԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

ԴԱՍ 9. Մաս առաջին

ՉԱՐ ՈԳԻՆԵՐԻՑ ԱԶԱՏԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆԸ

 

Կոնսպեկտ

 

1. Չար ոգիների կապանքներից ազատագրման համառոտ տեսությունը.

ա.  Վերածննդի հետ միասին հավատացյալը պետք է ձգտի նաև չար ոգիների կողմից անձի և մարնի կապվածություններից ազատագրմանը (1Թես. 5.23: 2Կոր. 7.1).

բ.   Նշված ազատագրմանը պետք է նախորդի տվյալ կապանքի բացահայտումը Սուրբ Հոգու  լույսի տակ և Աստծու խոսքի հիման վրա (1Կոր. 12.10: Մարկ. 9. 16: 2Կոր. 4.4,6: 3Թագ. 22.21,22: 1Տիմ. 4.1).

գ.   1)   Անհրաժեշտ պայմանը մեղքին ու սատանային հակառակ կանգնելն է (Հակ.4.7:Եփ.4.27).

2)   Ազատագրության համար անհրաժեշտ է Հիսուսի անունով կապել սատանային և հեռացնել տվյալ կապանքը առաջացրած ոգուն (Մաթ. 18.18: Մարկ. 16.17).

3)   Ազատագրությունը պահպանելու համար հարկ է հագնել Աստծու սպառազինությունը  (Եփ. 6.12-18: 2Կոր. 10.4,5) և Սուրբ Հոգով լցվել (Եփ. 5.18-20).

2. Վերածնվածների՝ չար ոգիներին հեռացնելու իշխանությունը.

ա.  Հիսուսի ազատագրական ծառայության շարունակումը Նրա հետնորդների կողմից.

բ.   Քրիստոսի զորությունը՝ հասանելի Իր հետևորդներին.

գ.   Իշխանության կիրառությունը չվերածնվածների համար՝ հանգդնություն, վերածնվածների համար՝ քաջալերություն.

դ. Ազատագրության ծառայությունը՝ անսահմանափակ.

3. Աստվածային բժշկությանը տանող միջոցները.

ա.  Սուրբ Գրքում բժշկությունը՝ ավելի շատ խոսքով, քան՝ աղոթքով.

1)   Հիսուսի օրինակը, որն այժմեական է նաև այսօր.

2)   Հավատի անհրաժեշտությունը.

3)   Հավատքը սնելու համար աղոթքի և ծոմի պատվերը.

բ.   Սուրբ Հոգով մկրտվելը՝ անհրաժեշտություն.

գ.   Ազատագրման մի քանի դեպքեր.

1)   Ձեռք դնելով.

2)   Հանդերձներ, որոնց վրա աղոթքով ձեռք է դրվել.

3)   Ազատագրական ծառայության համար պահանջվող գինը:

 

***

 

ՈՎՔԵ՞Ր ՈՒՆԵՆ ՉԱՐ ՈԳԻՆԵՐԻՆ ՀԵՌԱՑՆԵԼՈՒ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

Չորս ավետարանները պատմում են Հիսուսի ազատագրական ծառայության մասին երկրի վրա: Այս ծառայությունը պետք է շարունակվեր Նրա 12 աշակերտների և հետնորդների միջոցով. «Եվ երբ գնաք, քարոզե'ք և ասե'ք. «Երկնքի թագավորությունը մոտեցել է»: Հիվանդներին բժշկե' ք, բորոտներին մաքրե'ք, մեռելներին հարուցե'ք, դևերին հանե' ք. ձրի առել եք` ձրի էլ տվե'ք»  (Մաթ.10.7«8):

Ղուկաս 10-ում« երբ վերադառնում են յոթանասուն աշակերտները, ասում են. «Տե'ր, Քո անունով նույնիսկ դևերն են հնազանդվում մեզ» (Ղուկաս 10.17):

Սուրբ Գրքում կարդում ենք մի մարդու մասին« որ տասներկու կամ յոթանասուն աշակերտներից ՉԷՐ« սակայն Հիսուսի անունով դևեր էր հեռացնում. «Հովհաննեսը Նրան ասաց. «Վարդապե' տ, մեկին տեսանք, որ Քո անունով դևեր էր հանում, բայց չի հետևում մեզ. և մենք նրան արգելեցինք…»: Իսկ Հիսուսն ասաց. «Մի'  արգելեք նրան, քանի որ չկա մեկը, որ իմ անունով հրաշքներ գործի և կարողանա Ինձ հայհոյել» (Մարկոս 9.37«38):

Մինչև երկինք գնալը Հիսուսը Իր հետնորդներին խոստում տվեց. «Նա, ով հավատում է Ինձ, այն գործերը, որ Ես անում եմ, ինքն էլ պիտի անի, և դրանցից ավելի մեծ գործեր պիտի անի, որովհետև Ես Իմ Հոր մոտ եմ գնում» (Հովհ.14.12):

Հիսուսի վերջին առաջադրանքը Իր հետնորդներին սա էր. «Եվ այս նշանները պիտի ուղեկցեն նրանց, ովքեր հավատում են: Իմ անունով դևեր պիտի հանեն, նոր լեզուներով պիտի խոսեն, օձեր պիտի բռնեն, և եթե մահացու թույն խմեն, նրանց պիտի չվնասի: Հիվանդների վրա ձեռք պիտի դնեն, և նրանք պիտի առողջանան» (Մարկոս 16.15-18):

Եվ այնուհետև՝ «Երբ Տերը նրանց հետ խոսելը վերջացրեց, երկինք համբարձվեց և Աստծու աջ կողմում նստեց: Իսկ նրանք գնացին և ամենուրեք քարոզեցին, և Տերը գործակցում էր նրանց հետ ու Խոսքը հաստատում նշաններով» (Մարկոս 16.19,20):

Համաձայն Մաթ. 28.19,20-ի՝ Հիսուս ՆՐԱՆՑ ՀԵՏ Է, ՈՎՔԵՐ ՀԱՎԱՏՈՒՄ ԵՆ ԵՎ ՔԱՐՈԶՈՒՄ  ԱՎԵՏԱՐԱՆԸ:

Քրիստոսի երկինք համբարձվելուց հետո` Հոգեգալուստի օրը (Գործք 2) Եկեղեցին լցվեց Սուրբ Հոգու զորությամբ և շարունակեց Նրա ծառայությունը:

 

ՔՐԻՍՏՈՍԻ ԶՈՐՈՒԹՅՈՒՆԸ՝ ՀԱՍԱՆԵԼԻ ԻՐ ՀԵՏԵՎՈՐԴՆԵՐԻՆ

Ամեն վերածնվածի Աստծու զորությունը հասանելի է Նրա խոստումների վրա եղած հավատի և Սուրբ Հոգու միջոցով: Հիսուսի ազատագրական ծառայությունը նույնպես օրինակ եղավ մեզ համար` Իր սկսած գործը ավարտին հասցնելու համար. «Քանի որ դուք սրա համար կանչվեցիք, որովհետև Քրիստոսն էլ ձեզ համար չարչարվեց և օրինակ թողեց, որպեսզի Իր շավիղներին հետևեք» (1Պետր. 2.21):

Հիսուսն այնպիսի զորություն չօգտագործեց, որն անհասանելի լիներ Իրեն հետևողներին մինչև աշխարհի վերջը: Այդ նպատակով մեզ տրվեցին Սուրբ Հոգու պարգևները (1Կորնթ. 12):

Ստեփանոսը «հավատով ու զորությամբ լցված, մեծ հրաշքներ ու նշաններ էր անում ժողովրդի մեջ» (Գործք. 6.8):

Փիլիպպոսի` Առաջին եկեղեցու մյուս սարկավագներից մեկի գործունեության մասին Սամարիայում կարդում ենք. «Եվ ժողովուրդը ուշադիր ունկնդրում էր Փիլիպպոսի ասածներին, լսելով ու տեսնելով այն նշանները, որ նա անում էր: Քանի որ ԴԻՎԱՀԱՀԱՐՆԵՐԻՑ ՊԻՂԾ ՈԳԻՆԵՐԸ ՄԵԾԱՁԱՅՆ ԱՂԱՂԱԿՆԵՐՈՎ ԴՈՒՐՍ ԷԻՆ ԳԱԼԻՍ: Եվ շատ անդամալույծներ ու կաղեր բժշկվում էին» (Գործք 8.6,7):

Իսկ Պողոսի մասին Քրիստոսի համբարձումից 23 տարի հետո գրվում է. «Աստված ՆՇԱՆԱՎՈՐ ՀՐԱՇՔՆԵՐ էր անում Պողոսի ձեռքով: Մինչև անգամ նրա մարմնի վրայից թաշկինակներ ու գոգնոցներ էին տանում հիվանդներին, և ցավերը հեռանում էին  նրանցից, ՉԱՐ ՈԳԻՆԵՐԸ ԴՈՒՐՍ ԷԻՆ ԳԱԼԻՍ» (Գործք 19.11,12):

 

 

ԻՇԽԱՆՈՒԹՅԱՆ ԿԻՐԱՌՈՒԹՅՈՒՆԸ ՉՎԵՐԱԾՆՎԱԾՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ՝ ՀԱՆԴԳՆՈՒԹՅՈՒՆ, ՎԵՐԱԾՆՎԱԾՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ ՝ ՔԱՋԱԼԵՐՈՒԹՅՈՒՆ

Պողոսի հրաշքներն այնքան ակնհայտ էին, որ նույնիսկ նրանք, ովքեր փրկարար հավատ չունեին, կարծում էին, թե Հիսուսի անունով կարող են չար ոգիներին հեռացնել (Գործք 19.13-18): Սակայն արդյունքում ենթարկվեցին նրանց հարձակմանը:

Այսօր էլ ոմանք հուսահատություն են ապրում, որովհետև փորձում են կիրառել Աստծու խոստումները` առանց հավատքի կյանքով ապրելու: Մինչդեռ Հիսուսի անվան հռչակումը մոգական  գործողություն չէ: Այն զորություն ունի, երբ օգտագործվում է նրանց կողմից, ում տրված է Նրա զորության լիազորագիրը:

Նրանք, ովքեր փորձ են անում օգտագործել Հիսուսի անունը` ԱՌԱՆՑ ԱՅՆ ՕԳՏԱԳՈՐԾԵԼՈՒ ԻՐԱՎՈՒՆՔԻ, ոչ միայն արդյունքի չեն հասնում, այլև կարող են վնաս կրել, ինչպես Սկևայի որդիները (Գործք 19.14-16):

Առաջին եկեղեցին զորավոր էր, քանի որ այդ եկեղեցու անդամները ունեին փրկարար և սուրբ կյանքով ապրելու հավատ, ինչպես ասվել էր. «Սուրբ եղե'ք, ինչպես Ես սուրբ եմ» (1Պետր. 1.16): Նրանք տեսել էին մեղքի բացահայտումը զանազանության պարգևի միջոցով և սուտ խոսողների պատիժը (Գործք 5): Նաև հավատում էին Հիսուսի խոսքին. «Նա, ով հավատում է Ինձ, այն գործերը, որ Ես անում եմ, ինքն էլ պիտի անի, և դրանցից ավելի մեծ գործեր պիտի անի, որովհետև Ես Իմ Հոր մոտ եմ գնում» (Հովհ. 14.12): Եվ Աստված գործում էր նրանց հետ` Իր Խոսքը հաստատելով նշաններով և հրաշքներով:

Աստված չի փոխվել: Այսօր էլ Եկեղեցին կարող է ունենալ նույն զորությունը, եթե նշված պայմանները կատարվեն:

Եվ ինչպես Հիսուսի համբարձումից 26 տարի հետո Պողոս առաքյալը գրեց Կորնթոսի եկեղեցուն, թե՝ «Եվ Աստված ոմանց Եկեղեցու մեջ դրեց, նախ` առաքյալներ, երկրորդ` մարգարեներ, երրորդ` վարդապետներ, հետո` ՀՐԱՇՔՆԵՐ, հետո` ԲԺՇԿՈՒԹՅԱՆ ՊԱՐԳԵՎՆԵՐ, օգնություններ, կառավարելու շնորհներ, տարբեր լեզուներ» (1Կորնթ. 12.28), ապա այդ Եկեղեցին դեռ գործում է աշխարհում և կլինի մինչև փողի հնչելն ու առաջին հարությունը (1Թես.4.13-18): Եվ Եկեղեցու հավատավոր անդամներն այսօր էլ կարող են Հիսուսի զորավոր անունով բժշկել հիվանդներին և հրաշքներ գործել. «Եվ այս նշանները պիտի ուղեկցեն նրանց, ովքեր հավատում են: Իմ անունով դևեր պիտի հանեն, նոր լեզուներով պիտի խոսեն, օձեր պիտի բռնեն, և եթե մահացու թույն խմեն, նրանց պիտի չվնասի: Հիվանդների վրա ձեռք պիտի դնեն, և նրանք պիտի առողջանան» (Մարկ. 16.17,18):

 

ԱԶԱՏԱԳՐԱԿԱՆ ԾԱՌԱՅՈՒԹՅՈՒՆԸ՝ ԱՆՍԱՀՄԱՆԱՓԱԿ

Սուրբ Գրքում ազատագրման ծառայությունը երբեք չի սահմանափակվել:

Աստված այնքան զորություն դրեց Եղիսեի ոսկրերի մեջ, որ նրա վրա ընկած մահացածը կենդանացավ (4Թագ. 13.21):

Սուրբ Հոգին այնպես էր շրջապատել Պետրոսին, որ նրա ստվերից հիվանդները բժշկվում էին և չար ոգիներից ազատգրվում (Գործք 5.15,16):

Նույն զորությունը հանգչում էր Պողոսի մարմնին հպվող թաշկինակների և հանդերձների վրա (Գործք 19.11,12):

Աստծու խոսքը այժմեական է նաև այսօր. «…Նրանց զորություն և իշխանություն տվեց բոլոր դևերի վրա և ախտերը բժշկելու» (Ղուկաս 9.1).

«Իմ անունով ինչ որ խնդրեք, պիտի կատարեմ այն, որպեսզի Հայրը Որդիով փառավորվի» (Հովհ 14.10-14):

 

Ե՞ՐԲ ՊԵՏՔ Է ԱՂՈԹԵԼ ԵՎ Ե՞ՐԲ` ՀՐԱՄԱՆ ՏԱԼ

Սուրբ Գրքում հիվանդի վրա աղոթելու մասին շատ քիչ է նշված: Մեծ մասամբ իշխանություն ունեցողի կողմից հրամանի մի քանի խոսքը բավարար է: Հիսուսը չէր աղոթում հիվանդի համար, այլ ԲԺՇԿՈՒՄ ԷՐ նրան խոսքով կամ ձեռք դնելով և ՀՐԱՄԱՅՈՒՄ, ՈՐ ՉԱՐ ՈԳԻՆԵՐԸ ՀԵՌԱՆԱՆ: Պետրոսն ու Հովհաննեսը տաճարի Գեղեցիկ դռան մոտ նստած մարդու բժշկության համար չաղոթեցին: Նրանք Նազովրեցի Հիսուսի անունով ՀՐԱՄԱՅԵՑԻՆ, որ կաղը բարձրանա ու քայլի (Գործք 3.6): Պողոսը սկզբում աղոթեց, իսկ հետո ձեռքերը դրեց Պոպղիոսի հոր վրա ու ԲԺՇԿԵՑ նրան (Գործք 28.8):

Չար ոգիներն ու հիվանդությունները այսօր էլ հնազանդվում են ՀԻՍՈՒՍԻ ԱՆՎԱՆԸ և Աստծու մարդկանց տրված իշխանությանը: Այն օրվանից, երբ հասկացանք Աստծու Խոսքի այս ճշմարտությունը, ականատես եղանք բազմաթիվ մարդկանց հիվանդություններից (այդ թվում՝ խպիպ, ուռուցքներ, խոռոչների հիվանդություն, թոքախտ, ասթմա, սրտային հիվանդություն և այլն) ու դևերից ազատագրմանը: Դա արվում էր ՀԻՍՈՒՍԻ ԱՆՈՒՆՈՎ և այն իշխանությամբ, որ Աստված տվել է Իրեն հավատացողներին:

Շատ հիվանդություններ հետևանք են չար ոգիների ճնշման (Գործք. 10.38): Հիսուսը դրանից ազատագրման համար պատվիրեց հեռացնել դևերին (Մարկոս 16.17):

Կան նաև այլ դեպքեր, երբ անհրաժեշտ է աղոթք անել:

Նաև՝ մեղքերից դառնալ, սիրտը պատրաստել, ծոմ պահել և Աստծու երեսը փնտրել:

Այնուհետև՝ Հիսուսի անունով հրամայել չար ոգիների հեռացման համար:

Երբ Հիսուսի աշակերտները չկարողացան լուսնոտ տղայից դևը հեռացնել (թեև գիտեին Նրա անվան զորությունը և նախկինում կիրառել էին այն), ի պատասխան իրենց հարցումի, Հիսուսը  պատասխանեց. «Ձեր թերահավատության պատճառով. ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, թե մանանեխի հատի չափ հավատ ունենաք ու այս լեռանը ասեք՝ տեղափոխվի'ր այստեղից` այնտեղ, այն կտեղափոխվի, և ոչինչ անհնարին չի լինի ձեզ համար: Սակայն այս տեսակին միայն ծոմապահությամբ և աղոթքով կարելի է հանել» (Մաթ.17.19,20):

Աստծու զավակներին դևերի վրա իշխանություն է տրված ԱՅՆՔԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿ, ՔԱՆԻ ԴԵՌ ՀԱՎԱՏ ԿՈՒՆԵՆԱՆ: Երբ հավատը «ննջում» է Աստծու հետ հաղորդակցության պակասից, նրանք անզոր կդառնան: Որովհետև հավատը պետք է կերակրվի Աստծու հետ հաղորդակցությամբ, հաճախ մարմնի պահանջները մի կողմ դնելով, ծոմով և աղոթքով:

 

ՍՈՒՐԲ ՀՈԳՈՎ ՄԿՐՏՎԵԼԸ՝ ԱՆՀՐԱԺԵՇՏՈՒԹՅՈՒՆ

Աստծու որոշ զավակներ ցանկանում են զորությունն օգտագործել, սակայն մերժում են այդ զորության աղբյուրը` ՍՈՒՐԲ ՀՈԳՈՎ ՄԿՐՏՎԵԼԸ: Հիսուսն անձամբ սկսեց Իր սպասավորության (մասնավորապես՝ բժշկության և ազատագրության) շրջանը, երբ Սուրբ Հոգով և զրությամբ օծվեց  (Գործք 10.38: Հովհ.1.33):

Նրա խոստումն Իր աշակերտներին հետևյալն էր. «Բայց դուք զորություն պիտի ստանաք, երբ Սուրբ Հոգին ձեր վրա գա, և Իմ վկաները պիտի լինեք Երուսաղեմում, ամբողջ Հրեաստանում, Սամարիայում և երկրի ծայրերում» (Գործք 1.8):

Եթե Հիսուսը քաջալերում էր աշակերտներին՝ սպասելու Սուրբ Հոգով լցվելուն, որ նրանց զորություն պարգևեր, ուրեմն մենք էլ այսօր զորություն ստանալու համար պետք է Սուրբ Հոգով լցվենք:

Առաջին եկեղեցին շատ զորավոր էր, որովհետև Հոգով լցված, Քրիստոսակենտրոն էր ու Աստծու երկյուղն ուներ: Դրանով էր պայմանավորված նրա բացառիկ աճը 120-ից (Գործք 1.15) մինչև 3000-ի (Գործք 2.41), 5000-ի (Գործք 4.4) և մեծ բազմության (Գործք 5.14):

Միայն այն ժամանակ այս մեղքով կուրացած, հեշտասեր, Քրիստոսամերժ, անձնակենտրոն, թմրադեղերին տրված և դատերով լցված աշխարհում արթնություն կսկսվի, երբ մարդկանց մի խումբ գտնվի, ովքեր կհամապատասխանեն վերոնշյալ պայմաններին:

Եկեղեցին պետք է բարձրացնի իր ձայնը, ինչպես առաջին դարում. «Եվ հիմա, ո'վ Տեր, նայի'ր նրանց սպառնալիքներին ու շնորհի'ր Քո ծառաներին, որ Քո Խոսքը ամենայն համարձակությամբ խոսենք` Քո ձեռքը բժշկելու համար մեկնելով և Քո սուրբ Որդու` Հիսուսի անունով նշաններ ու հրաշքներ կատարելու » (Գործք. 4.29,30):

 

ԱԶԱՏԱԳՐՄԱՆ ՄԻ ՔԱՆԻ ԴԵՊՔԵՐ

Ձեռք դնելով:

Վուդդրայվեր-Ալթոնում, Իլլինոյս, 1952-ին մի կին պատրաստվում էր կրծքի քաղցկեղը (որ մի սարսափելի գունդ էր) վիրահատել աշխարհահռչակ մի վիրաբույժի մոտ և հիվանդանոց գնալու ճանապարհին կանգ էր առել ու եկել մեր ժողովին: Երբ նա կանգնել էր բժշկության համար աղոթքի շարքում, Աստված հայտնեց ինձ, որ այդ կինը կապված է ոգով: Ես, մոտենալով այդ կնոջը, ասացի. «Քաղցկեղի ոգի, հրամայում եմ քեզ Հիսուսի անունով, հենց ՀԻՄԱ հեռացի'ր կնոջ մարմնից»:

Կինն առողջացավ: Երբ նա գնաց Միննեսոտայի աշխարհահռչակ կլինիկան և հետազոտվեց  հայտնի վիրաբույժի կողմից, բժիշկը հայտարարեց, որ քաղցկեղի ոչ մի հետք չկա: Հաջորդ օրը այդ կինը վերադարձավ ժողովին և վկայեց բժշկության մասին:

Շատերը, ովքեր այսպիսի վիճակով գալիս են «Փրկություն-Սուրբ Հոգի-Արթնություն» կոչվող  մեր միջազգային ժողովներին, ազատագրվում են իրենց հավատով:

Յուքլանդում, Կալիֆոռնիա, կոկորդի քաղցկեղից տառապող մի կին ազատագրման աղոթքից անմիջապես հետո կանանց զուգարան գնաց և բերանից թափեց այդ քաղցկեղը:

Գրանթս Փասսում, Օրեգոն, երբ մի կնոջ համար երեք երեկո աղոթում էի, որ կոկորդի՝ մեծ որդի նման շարժվող ու տանջող քաղցկեղ ուներ, եկեղեցու ճանապարհին քաղցկեղը դուրս է թափվում: Նա եկեղեցի եկավ` հաղթություն աղաղակելով:

Տիկին Նոլա Շերին Կալիկո Ռոք Արկանզասից վկայում է. «Ձեռքիս վրա քաղցկեղ ունեի, որ գնալով շատ արագ աճում էր: Երբ մասնակցեցի Ա.Ա.Ալլենի հավաքույթին, եղբայր Ալլենն քաղցկեղին նզովեց Հիսուսի անունով ու հրամայեց, որ հեռանա: Մի քանի օրվա ընթացքում քաղցկեղը սկսեց չորանալ: Այն արմատներով դուրս եկավ՝ փորվածք թողելով ձեռքիս, ինչն աստիճանաբար լցվեց: Թեև բժշկվելուց երեք ամիս է անցել, ձեռքս երեխայի ձեռքի պես հարթ է, և մի փոքր սպի է մնացել: Այլևս ոչ մի ցավ չունեմ»:

Մեկ ուրիշի՝ Արքանզասից Մորհեդ Կրիքի վկայությունը, ով դեմքի քաղցկեղով մասնակցեց  մեր ժողովներից մեկին. «Աջ այտիս վրա, աչքիս մոտ սկսեց մի սարսափելի գունդ աճել: Շուտով պարզվեց, որ քաղցկեղ է: Այն շարունակեց տարածվել, աճել ու ավելի խորանալ: Մշտական ցավ ունեի: Մասնակցեցի Ալլենի ժողովին Յակիմայում, Վաշինգտոն: Եղբայր Ալլենը իր ձեռքերը ինձ վրա դրեց ու նզովելով քաղցկեղին, հրամայեց, որ հեռանա: Երեք օր հետո Աստծու Հոգին իջավ ինձ վրա անսովոր ձևով: Հասկացա, որ ինչ-որ բան է տեղի ունենում, քանզի քաղցկեղը սկսեց ցավել, հետո հանկարծակի անհետանալ: Ես վազեցի կնոջս մոտ ու ասացի, որ նայի: Քաղցկեղի որևէ նշան չկար: Նույնիսկ մաշկը, որտեղ քաղցկեղն էր եղել, հարթ էր և չէր գունաթափվել: Երեք ամիս անց ոչ մի ցավ չի վերադարձել»:

Մեկ այլ քարոզարշավին` Լուիսվիլ, Կենտուկի, մի կին 6 տարեկան աղջկա բերեց, ով ամբողջովին խուլ ու համր էր:

Երբ նրան իմ առաջ բերեցին, անմիջապես հասկացա, որ հիվանդության ոգով է կապված: Աստծու Խոսքի համաձայն՝ ձեռքերս նրա վրա դրեցի` ասելով. «Խուլ ու համր ոգի, ես հրամայում եմ քեզ Հիսուսի անունով, դո'ւրս արի»: Զգացի, որ հենց այդ ժամանակ ոգին հեռացավ: Անմիջապես փոքրիկ աղջիկը կարողացավ լսել նույնիսկ ամենացածր հնչյունները: Այնուհետև կրկնեց այն բառերը, որ ասում էինք:

Մեր գրանցամատյանում կան այսպիսի հարյուրավոր վկայություններ հիվանդություններից կամ հիվանդության ոգիներից ազատագրման ապացույցներով:

Եթե դիվային ոգու կապանք կա, վիրաբույժի դանակը կամ ճառագայթումը կարող են ժամանակավոր թեթևություն պատճառել, բայց մարնի այլ մասում այն կրկին կհայտնվի:

Ազատագրման միայն մեկ ՀԱՄՈԶԻՉ մեթոդ կա՝ Աստվածաշնչայինը. «Նրանք… դևեր կհանեն» (Մարկոս 16.17):

 

ՀԱՆԴԵՐՁՆԵՐ, ՈՐՈՆՑ ՎՐԱ ԱՂՈԹՔՈՎ ՁԵՌՔ Է ԴՐՎԵԼ

«ԲԺՇԿՈՒԹՅԱՆ ՁԱՅՆ» ամսագրի 1952թ.-ի հունվարի համարից մի կնոջ  վկայություն, ում դեմքի վրա եղած քաղցկեղային գոյացությունից բժշկության համար Ալլենն աղոթել է՝ մի կտորի վրա ձեռք դնելով և նրան ուղարկելով. «Մոտ երկու ամիս էր, որ գոյացություն նկատեցի քթիս մոտ, որը տարածվեց մինչև աչքս: Այն շատ արագ էր մեծանում ու այնպիսի չափերի էր հասել, որ կպնում էր ակնոցներիս: Բժշկի գնացի: Նա ասաց, որ վիրահատությամբ կհեռացնի այն և անալիզի կենթարկի: Երբ ժամադրություն նշանակեց, որպեսզի վիրահատեր, չգնացի և որոշեցի այս խնդիրը թողնել Աստծուն: Գրեցի Ավետարանիչ Ա.Ա.Ալլենին՝ խնդրելով, որ աղոթի և Աստված հեռացնի այն: Փոստով նա ինձ աղոթած մի կտոր ուղարկեց` հրահանգելով, թե ինչպես պետք է օգտագործել: Ես դրեցի այդ կտորը ուռուցքի վրա և ՀԻՄԱ, ՓԱ՜ՌՔ ԱՍՏԾՈՒ, ԱՅՆ ՀԵՌԱՑԵԼ Է: Փառաբանում եմ Աստծուն, որ ազատեց ինձ այս ուռուցքից և շոնրհակալ եմ Իր ծառայողների համար, որ միշտ պատրաստ են օգնելու: Ստորագրված` Տկ. Ադա Հենդրիքսի կողմից, Կանիոնվիլ, Օրեգոն»:

«Եվ Աստված նշանավոր հրաշքներ էր անում Պողոսի ձեռքով: Մինչև անգամ նրա մարմնի վրայից թաշկինակներ ու գոգնոցներ էին տանում հիվանդներին, և ցավերը հեռանում էին  նրանցից, չար ոգիները դուրս էին գալիս» (Գործք 19.11,12):

Ուշադրություն դարձնենք, որ կտորը դնելով, մարդիկ ոչ միայն բժշկվում էին հիվանդությունից, այլ ՆԱԵՎ՝ ԱԶԱՏՎՈՒՄ ՊԻՂԾ ՈԳԻՆԵՐԻՑ:

Բազմաթիվ մարդիկ բժշկվել են այսօր օրհնված կտորների հպումով: Աստված սա սահմանել է նրանց համար, ովքեր չեն կարող հասնել մեզ, բայց կարող ենք ուղարկել նրանց աղոթած կտորներ: Սա Սուրբ-գրային մեթոդներից է:

Տերը ինչպես Պողոսի օրերում բժշկության համար օգտագործում էր օրհնված կտորները, այնպես էլ հիմա դեռ օգտագործում է դրանք: Այսօր հազարավոր հրաշքներ են տեղի ունենում այս հասարակ ծառայության միջոցով:

Աստված աչառություն չի անում: Նրանց, ովքեր հիվանդ են, պետք է այս կտորներն ուղարկել: Հիվանդները աղոթքի շարքին կանգնող մարդկանց նման պետք է հրահանգներին հետևեն: Երբ այս կտորները դրվում են հիվանդ մարդու մարմնին, նա այդ աղոթած կտորին պետք է մոտենա նույն հավատով, ինչպես եթե իրենց վրա ձեռք դնեին և աղոթեին: Եթե այսպես հավատա, նույն արդյունքը կունենա:

Ամառային ժողովներից մեկում մի կին մոտեցավ ինձ, ով մտահոգված էր իր հարբեցող ամուսնով: Իր ձեռքում գործվածքի մի կտոր ուներ: Նա հավատում էր, որ եթե իր ամուսինը հպվեր այդ աղոթած կտորին, կազատագրվեր խմիչքի ոգուց: Աղոթեցի այդ կտորի վրա: Նա ասաց, որ դնելու է ամուսնու բարձր տակ` հավատալով, որ չար ոգին կհեռանա իր ամուսնուց, երբ գլուխը դնի  բարձի վրա:

Չորս օր հետո նա եկավ և պատմեց, թե ինչ հրաշալի բան էր Աստված արել այդ կտորի միջոցով: Երեք օրվա ընթացքում, որ նա բարձի տակ էր դրել այդ կտորը, ամուսինը ազատագրվել էր խմիչքի ոգուց:

Ռոք կղզում, Իլլինիոյսի, մի կնոջ տված կտորի վրա աղոթեցի, որը տեղավորելու էր իր ամուսնու կոշկի մեջ: Կինն ասում էր, որ ամուսինը քաղաքի ամենահամեստ մարդկանցից է, բայց՝ դևով բռնված: Մարդը կոշիկը հագնելուց հետո 12 ժամվա ընթացքում փրկվել էր: 

Մեկ այլ կին կտորներից մեկը տարավ մեր վրանային ծառայությունից: Իր ամուսինը  չար ոգով բռնված էր և ասել էր, որ երբեք չի փրկվի: Այս կինը այդքան էլ խելացի չէր վարվել. գնդասեղով ամրացրել էր այդ կտորը ամուսնու գոտու վրա: Տեսնելով այս փոքրիկ կտորն ամրացված իր անդրավարտիքի գոտկամասին, ամուսինը հարցրել էր, թե ի՞նչ է դա: Նա քաղցրությամբ պահանջել էր, որ իր ամուսինը հագնի այն` առանց հարցուփորձ անելու: Ամուսինը ինչ-որ բան էր մրթմրթացել, որ չի հավատում կախարդանքի, բայց ի զարմանս կնոջ, հագել էր անդրավարտիքը:

Հաջորդ օրն ամուսինը գործից տուն վերադառանալով՝ զարմացրել էր իր կնոջը` ասելով, որ երեկոյան ցանկանում է նրա հետ գնալ Ալլենի Վրանային արթնության ժողովին: Այդ նույն գիշերը նա դարձի եկավ աղոթքի ժամանակ: Երբ ծառայությունից տուն էր վերադառնում, կտորը դեռ փակցված էի իր հագուստին: Հետո կինը բացատրեց, թե ինչ էր այդ կտորը, և որ նրա մեջ Աստծու զորությունը կա` ազատելու չար ոգիներից:

Աստված արտասովոր և հրաշալի բաներ է անում մեր օրերում:

ԱԶԱՏԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆԸ՝ ԲՈԼՈՐԻ ՀԱՄԱՐ

Եթե մեր սիրելիներից մեկը, ընկերը կամ ուրիշը կապված է չար ոգիներով, ապա նրան կարող ենք հասցնել այդ կտորներից մեկը, և ՆՐԱՆՔ ԿԱՐՈՂ ԵՆ ԱԶԱՏԱԳՐՎԵԼ:

 

ԵԶՐԱԿԱՑՈՒԹՅՈՒՆ

Հիշենք, որ մենք. «Աստծու ժառանգներ և Քրիստոսի ժառանգակիցներ ենք. եթե կցորդ լինենք Նրա չարչարանքներին, ապա Նրա փառքին էլ հաղորդ կլինենք» (Հռոմ. 8.17):

Այնպես որ, մեր մեջ ներբնակված Աստծու զորությունը ոչ միայն հիվանդներին բժշկելու և հրաշքներ գործելու, այլև դևերին հեռացնելու համար է. «Ահա Ես ձեզ իշխանություն եմ տալիս՝ կոխրճելու օձերի ու կարիճների, ինչպես նաև թշնամու ողջ զորության վրա, և ոչ մի բան չպիտի  վնասի ձեզ» (Ղուկաս 10.19):

«Ճշմարիտ, ճշմարիտ ասում եմ ձեզ. Նա, ով հավատում է Ինձ, այն գործերը, որ Ես անում եմ, ինքն էլ պիտի անի, և դրանցից ավելի մեծ գործեր պիտի անի, որովհետև Ես Իմ Հոր մոտ եմ գնում » (Հովհ. 14.12):

Գողգոթայում պարտված սատանան զիջում է միայն այն ժամանակ, երբ հարկադրված է լինում: Դիրքը պետք է գրավել քայլ առ քայլ: Այդ անելու համար Աստծու ծառան ոչ միայն պիտի հավատա խաչի հաղթությամբ իրեն տրված լիազորությանը, այլև ապրի սրբության և խաչակրության կյանք: Եվ սատանան կպարտադրվի ընդունել իր պարտությունը:

Մենք կունենանք Աստծու զորությունը, եթե վճարենք պահանջվող գինը: Հիսուս վճարեց այն: Պետրոսը, Հովհաննեսը և Պողոսը նույնպես վճարել են: Դա նվիրման, անձնուրացության և զոհաբերության գինն է: Եթե ուզում ենք տեսնել Աստծու զորավոր գործերը մեր կյանքում և սպասավորության մեջ, մասնավորապես չար ոգիներով կապված բազում մարդկանց ազատագրություն բերելու, պետք է վճարենք այդ գինը:

 

 


 

Դյուրուսույց Աստվածաշնչյան Քոլեջ

Լեյքվուդ, Կալիֆոռնիա

 

 

ԴԱՍԸՆԹԱՑ N05. ԴԻՎԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

ԴԱՍ 9. Մաս երկրորդ

ՍԱՏԱՆԱՅԻ ԹԱԳԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆԻՑ ՊԱՇՏՊԱՆՎԱԾՈՒԹՅՈՒՆԸ

 

Կոնսպեկտ

 

1. Սատանայի թագավորությունից պաշտպանվածությունը.

ա.  Սուրբ Հոգու ներբնակության անհրաժեշտությունը.

բ.   Ազատագրության պահպանության պայմանները.

գ.   Սատանայի թագավորությունից պաշտպանվածության քայլերը.

2. Վկայություն:

***

 

«Երբ պիղծ ոգին դուրս է գալիս մարդուց, շրջում է անջուր տեղերում, հանգիստ փնտրելով, և չի գտնում: Այն ժամանակ ասում է. «Վերադառնամ իմ տունը, որտեղից դուրս եկա». և գալով այն գտնում է դատարկ… Այն ժամանկ գնում է և իր հետ բերում ուրիշ յոթ`  իրենից ավելի չար ոգիներ, ու մտնելով`  բնակվում են այնտեղ. և այն մարդու վերջն ավելի չար է լինում, քան`  առաջ էր: Այսպես կլինի և այս չար սերնդին» (Մաթ. 12.43-45):

Ահա Աստծու Խոսքի զգուշացումը:

Մի քանիսը իրենց կապանքից ազատվելուց հետո չեն կամեցել ՍՈՒՐԲ ՀՈԳՈՎ ԼՑՎԵԼ:

Ինչպես նախկինում նշել ենք, դևերն իրենց բնակության համար մարդու մարմին են փնտրում: Նրանք թողնում են իրենց բնակությունը միայն այն դեպքում, երբ հարկադրվում են, և նույնիսկ այդ ժամանակ էլ կրկին վերադառնալու հնարավություն են փնտրում:

Եթե ազատագրվածի սրտում Սուրբ Հոգին չի բնակվում, դա նշանակում է, որ այն ԴԱՏԱՐԿ Է: Այդ ժամանակ ԴԵՎԵՐԸ ԿԱՐՈՂ ԵՆ ՆԵՐՍ ՄՏՆԵԼ:

Բայց, երբ ՄԱՐԴԸ ՍՈՒՐԲ ՀՈԳՈՎ ՆԵՐԲՆԱԿՎԱԾ է, չար ոգիները գիտեն, թե ով է այնտեղ բնակվում. ընդ որում ոչ մեկից այնքան չեն վախենում, որքան Սուրբ Հոգուց:

 

ՍՈՒՐԲ ՀՈԳՈՒ ՆԵՐԲՆԱԿՈՒԹՈՒՆԸ

«Տիրոջը պիտի ճանաչեք ու Նրան ճանաչելու հետևից պիտի գնաք. Նրա ելքը արշալույսի պես պատրաստված է ու Նա մեզ պիտի գա անձրևի պես, երկիրը ոռոգող վերջին անձրևի պես» (Ովսե 6.3):

Եթե Սուրբ Հոգին ազատագրյալի մեջ չի բնակվում, ապա նա վտանգավոր իրավիճակում է: Կարող է կրկին նախկին վիճակում հայտնվել: Ուրիշներն էլ վտանգի տակ են, եթե Աստծու պաշտպանությունից դուրս են, հատկապես այս վերջին օրերում:

Իսկ երբ մեղավորը մեղքի գիտակցումով, զղջումով, մեղքը թողնելու ու կամքն Աստծուն հանձնելու որոշումով և փրկարար հավատքով Հիսուսին ընդունում է իր սրտի մեջ, ապա Քրիստոսի Հոգին մտնում է նրա սրտի մեջ, ջնջում մեղքերը, վերածնում հոգին, միանում նրա հետ և ներբնակվում: Այդ ժամանակ մարդու հոգին պաշտպանված է սատանայի թագավորությունից:

«Եթե Հիսուսին մեռելներից հարություն Տվողի Հոգին բնակվում է ձեր մեջ, ապա Քրիստոսին մեռելներից հարություն Տվողը ձեր մահկանացու մարմիններն էլ կկենդանացնի Իր Հոգով, որ բնակվում է ձեր մեջ» (Հռ.8.11):

 

Ազատագրության պահպանության պայմանները.

Ազատագրությունը պահպանելու համար հարկ է հագնել Աստծու սպառազինությունը  (Եփ. 6.12-18: 2Կոր. 10.4,5) և Սուրբ Հոգով լցվել (Եփ. 5.18-20).

- «Եվ մի' արբեք գինով… այլ  լցվե'ք Հոգով» (Եփես. 5.18):

- «Այսուհետև, եղբայրնե'րս, զորացե՛ք Տիրոջով ու Նրա զորության կարողությամբ: Եվ Աստծու սպառազինությո՛ւնը հագեք, որպեսզի կարողանաք սատանայի հնարքներին դիմադրել: Որովհետև մեր պատերազմն արյան և մարմնի դեմ չէ, այլ իշխանությունների ու պետությունների դեմ, այս աշխարհի խավարի աշխարհակալների դեմ, այն չար ոգիների դեմ, որ երկնավորների մեջ են: Դրա համար Աստծու սպառազինությո՛ւնը վերցրեք, որ չարության օրը կարողանաք դիմադրել ու ամեն բան հաղթահարելով հաստատ կանգնել: Արդ, հաստա՛տ կանգնեցեք, ձեր մեջքը ճշմարտությամբ գոտևորած ու արդարության զրահը հագած: Եվ ձեր ոտքերին կոշիկ հագած՝ խաղաղության Ավետարանի պատրաստությամբ: Եվ այդ բոլորի վրա հավատի վահա՛նն առեք, որպեսզի կարողանաք չարի բոլոր կրակոտ նետերը հանգցնել: Եվ փրկության սաղավա՛րտն առեք ու Հոգու սուրը, որ Աստծու Խոսքն է: Աղոթքով ու աղաչանքո՛վ աղոթք արեք, ամեն ժամանակ՝ Հոգով, և սրա մեջ հարատևությամբ և աղաչանքով հսկեցե՛ք բոլոր սրբերի համար» (Եփես. 6.10-18):

 

Սատանայի թագավորությունից պաշտպանվածության քայլերը.

Առաջին`  ՓՐԿՎԵԼ Հիսուսի արյան զորությամբ.

Երկրորդ` ԼՑՎԵԼ Սուրբ Հոգու զորությամբ.

Երրորդ`  ՊԱՇՏՊԱՆՎԵԼ Աստծու սպառազինության անխոցելի զենքերով.

Չորրորդ` ՊԱՏԵՐԱԶՄԵԼ սատանայի դեմ Աստծու խոսքի և Հոգով աղոթքի միջոցով:

 

ՎԿԱՅՈՒԹՅՈՒՆ

Մի քանի տարի առաջ Արևմուտքի մեծ քաղաքներից մեկի` մեր կողմից հիմնված, աչքի ընկնող եկեղեցիներից մեկում էի: Ժողովի գովազդում մասնավորապես նշված էր, որ շատերն ազատագրվում են դևերից: Մի երեկո, ժողովը սկսելուց հետո գրասենյակի հեռախոսով մի տղամարդ հարցուփորձ էր անում հայտարարության վերաբերյալ.

«Ասում եք, որ շատերը ազատագրվո՞ւմ են դևերից: Կուզենայի իմանալ, թե կարո՞ղ եք որևէ բանով ինձ օգնել»: Նա շարունակեց՝ ասելով, թե ինչպես, լինելով երիտասարդ քրիստոնյա, Երկրորդ Համաշխարհային պատերազմի ժամանակ բանակ էր գնացել և ենթարկվել պատերազմի սարսափներին: Ուրիշ երիտասարդ քրսիտոնյաների նման ինքը ևս հեռացել էր Քրիստոսից,  դադարեցրել երկրպագությունն ու աղոթքն առ Աստված: Հետո անարգ կրքերի էր մատնվել: Այդ ժամանակ սարսափելի ճակատամարտ էր տեղի ունեցել Բուլգում, իսկ ավելի մեծ պատերազմ սկսվել էր իր հոգում:Պատերազմի ավարտից հետո տուն էր վերադարձել և ամուսնացել մի անուշ քրիստոնյա աղջկա հետ, ով իրեն հավատարմորեն սպասել էր: Այժմ նա երկու հիանալի որդիների հայր էր: Նա չէր ցանկանում մեղք գործել, բայց անկարող էր ազատվել: Իր կյանքի այդ շրջանը նա գաղտնի էր պահել իր կնոջից: Սակայն վախենում էր, որ մի օր գաղտնիքը կբացվի: Նա ավելի շատ մտածում էր իր կնոջ և երեխաների մասին: Փափագում էր խաղաղություն, մաքրություն, անկեղծ քրիստոնեական կյանք ունենալ, բայց անհույս կապանքի մեջ էր:

Ես քաջալերեցի նրան, որ եկեղեցի գա և Աստծու երեսը փնտրի: Սակայն սատանան վախեցնում էր նրան, որ մեղքերն ի հայտ կգան և կինը կիմանա այդ մասին: Այսպիսով մի քանի օր անցավ, մինչև նա համարձակություն գտավ գալու: Ժողովի ժամանակ ԱՍՏՎԱԾ ԻՐ ՁԵՌՔԸ ԵՐԿԱՐԱՑՐԵՑ ԵՎ ԱԶԱՏԵՑ ՆՐԱՆ: Նա փրկվեց, ազատվեց չար ոգիների կապանքից և մկրտվեց Սուրբ Հոգով:

Երկու տարի հետո ես այդ նույն եկեղեցին վերադարձա մեկ այլ ուղևորության ժամանակ: Առաջին իսկ երեկոյին ցնծացի, երբ տեսա այդ երիտասարդին` իր կնոջ և որդիների հետ միասին նստած: Իմացա նաև, որ նա այդ եկեղեցու Կիրակնօրյա դպրոցի ու երիտասարդների առաջնորդներից մեկն է և հիմա ապրում է ուրախ, հաղթական քրիստոնեական կյանքով:

«Եղբա'յր Ալլեն,- ասաց նա,- ես երբեք չեմ վերադարձել իմ հին կյանքին, բայց կրքի ոգիները երկու անգամ ետ եկան և փորձում էին կրկին ինձ տիրել: Սակայն չար ոգիները չէին կարող այդ անել, քանի որ լցված էի Սուրբ Հոգով»:

Իր աշխատանքի վայրում նա առնչվում էր իր նախկին կապանքով բռնված ուրիշ մարդկանց հետ: Սակայն, Սուրբ Հոգով լցված, հավատի վահանով ու արդարության զրահով պաշտպանված լինելով և Հոգու սուրը գործածելով (որը Աստծու Խոսքն է), այս մարդիկ և չարը ոչ մի ազդեցություն չէին ունենում նրա վրա: Մի առավոտ, երբ ուշ էր քնից արթնացել և աշխատանքի գնացել, առանց Աստծու հետ հաղորդակցվելու, Աստված հանդիպել էր հենց իր գրասենյակում: Եվ չար ոգիները կրկին հետ էին շպրտվել:

Մենք նույնպես կարող ենք միշտ հաղթական կյանք ապրել, եթե Սուրբ Հոգով շարունակ լցվենք:

 

ՀԻՇՈՂՈՒԹՅԱՆ ՄԵՋ ՊԱՀԵԼՈՒ ԽՈՍՔԵՐ ՍՈՒՐԲ ԳՐՔԻՑ

Մաթ 10.7,8

1 Պետր. 2.21

Մարկ.16.20

Մարկ. 9.38

Մաթ. 28.20

Մաթ. 12.44,45

Գործք. 3.6

Ղուկաս 10.19

Հովհ. 14.12

1Թես. 4.13-18

Ղուկաս 9.1

Գործք. 1.8

Գործք. 4.29,30

Գործք. 10.38

1 Կորնթ. 12.28

Մաթ. 17.20,21

Հռոմ. 8.17

Ովսե 6.3

Եփես. 5.18

Եփես. 6.10-18

Գործք. 2.4

 


 

Դյուրուսույց Աստվածաշնչյան Քոլեջ

Լեյքվուդ, Կալիֆոռնիա

 

 

ԴԱՍԸՆԹԱՑ N05. ԴԻՎԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

ԴԱՍ 10

ԱՄՓՈՓՈՒՄ

 

ԴԱՍ 1. ՉԱՐ ՈԳԻՆԵՐԻ ԻՐԱԿԱՆ ԼԻՆԵԼԸ

1. Դասընթացում քննարկվող հարցերը.

2. Չար ոգիների իրական լինելը.

3. Չար ոգիներից ազատագրության մասին.

ա. Չար ոգիների հարցը Աստվածաշնչում.

1)   Լեգիոնի դեպքը Ղուկաս 8.27-ում և Մարկոս 5.1-14-ում.

2)   Փիլիպոսի ազատագրական ծառայությունը (Գործք 8.6«7).

բ. Մերօրյա դեպքերի մասին.

1)   Նոպայի մեջ ընկած մարդը, ում բերանից արյուն էր գալիս և անասնական ձայն էր հանում (Մարկ.9.17-27՝ լուսնոտ պատանու դեպքը).

2)   8 տարի շարունակ համրացած մարդու բժշկությունը, երբ Հիսուսի անունով հեռացվում է համրության ոգին (Մարկ.16.17: Մաթ.9.32,33՝ «Երբ դևը դուրս եկավ, համրը խոսեց»):

3)   Երկու եղբայրների ազատագրությունը խլության ոգուց.

4)   Խլության ոգու հեռացման հետևողականությունը.

5)   11 ոգիների հեռացումը դիվահար կնոջից.

6)   «Ձայն Բժշկության» ամսագրից (դեկտեմբեր, 1951) «ՆԱԽԿԻՆՈՒՄ ԱՄԲՈՂՋՈՎԻՆ ԿՈՒՅՐԸ ԿՐԿԻՆ ՏԵՍՆՈՒՄ Է» վկայությունը՝ կուրության ոգու հեռացումը.

գ. Սատանայի դեմ հոգևոր պատերազմի կոչը.

1)   Հիսուս պատվիրեց դևեր հանել՝ Մարկ.16.17.

2)   Պողոսը զգուշացումը Եփես. 6.11-13-ում.

 

ԴԱՍ 2. ՄԱՍ ԱՌԱՋԻՆ. ՉԱՐ ՈԳԻՆԵՐԻ ԾԱԳՈՒՄԸ. ԿԱՊԱՆՔՆԵՐԻ ՏԱՐԲԵՐԱԿՈԻՄԸ

1. Սատանա և չար ոգիներ. համառոտ ակնարկ

Աստծու Խոսքը՝ հոգևոր ոլորտի մասին տեղեկատվության միակ ճշմարիտ աղբյուրը (Հռ.3.4).

Սատանայի անունները՝ Հակառակորդ (1Պետ.5.8), Բեեղզեբուղ (Մաթ.12.27), Ստության հայր (Հովհ.8.44), Վիշապ (Հայտն.12), Այս աշխարհի աստված (2Կոր.4.4).

ա.    ԾԱԳՈՒՄԸ.

-      Սուրբ Գրքում նշվում է մի խումբ հրեշտակների մեղանչման մասին (2Պետ.2.4: Հուդա6),

-      Սատանան նախկինում օծյալ քերովբե էր, իմաստությամբ և գիտությամբ կատարյալ, որը իր հպարտության մեղքի պատճառով մերժվեց և հեռացվեց
(Եզ.28.12-19),

-      Սուրբ Գիրքը պատկերացում է տալիս սատանայի մեղքի մասին (Ես.14.12),

-      Սատանայի առաջացման ժամանակը (Ծննդ.1.1-ի և 1.2-ի միջև՝ ըստ «Խզման» տեսության [տե՛ս Հավելված 1-ը]: Ես. 14.17),

-      Սատանան հրեշտակների մեջ ունեցավ իր դաշնակիցները (Մաթ.25.41: Հայտ.12.4):

բ.     ԲՆՈՒԹՅՈՒՆԸ.

-      Ի սկզբանե մեղանչում է (1Հովհ. 3.8),

-      Մարդասպան է (Հովհ. 8. 44: Ծննդ. 3. 1-6),

-      Ստության հայր է (Հովհ. 8. 44):

գ.     ԳՈՐԾՈՒՆԵՈՒԹՅՈՒՆԸ.

-      Լուսո հրեշտակի կերպարանք է ստանում (2Կոր. 11.14),

-      Անհավատներին մտքով կուրացնում է (2Կոր. 4. 4),

-      Հափշտակում է Աստծո խոսքի սերմը և որոմ ցանում (Մաթ. 13. 19,25),

-      Չարախոսում է (Հայտ. 12.9,16: Զաք. 3.1),

-      Կանգնած է հիվանդությունների և վախի ետևում (Գործք. 10.38),

-      փորձիչ է (Մաթ. 4. 1-11: 1Թես. 3.5),

-      Որոգայթում է (1Տիմ. 3.7: 2Տիմ. 2.26),

-      Մտնում է սիրտը` բնակվելու (Հովհ. 13. 2,27),

-      Ձգտում է մարդուն ամբողջովին կլանել(1Պետ. 5. 8),

-      Ունի իր սպասավորները (2Կոր. 11. 14,15),

-      Հանդես է գալու երրորդությամբ` սատանա (Հայտ. 13.2), նեռ (Հայտ. 13.1: 1Թես.2.8), սուտ մարգարե (Հայտ. 13.11: 16.13):

դ.     ՍԱՏԱՆԱՅԻ ԹԱԳԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆԸ, աստիճանակարգությունը (Եփ. 6. 12),

-      Իշխանություններ,

-      Պետություններ,

-      Աշխարհակալներ (Դան. 10. 13,20),

-      Չար ոգիներ (Մաթ. 12. 43-45):

Տեսակները՝ ստության ոգի («Նրան ես կխաբեմ…Ելնեմ ու նրա բոլոր մարգարեների բերանը սուտ ոգի լինեմ»՝ 3Թագ.22.21,22), վախի (2Տիմ.2.7), հարցուկ (Գործք.16.16-18), մոլորության (1Տիմ.4.1) և այլն

ե.     ՍԱՏԱՆԱՅԻ ՊԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ ԱՍՏԾՈ ՈՐԴՈՒ` ՀԻՍՈՒՍ ՔՐԻՍՏՈՍԻ ԿՈՂՄԻՑ (Ծննդ. 3.15: 1Հովհ. 3.8).

-      Հիսուս Իր երկրային գործունեության ընթացքում ազատագրում էր չար ոգիներից մարդկանց (Մաթ. 8.16: Գործք. 10. 38),

-      Հիսուս Իր խաչի քավչարար մահով սատանային պարտության մատնեց և Ադամի սերնդի համար նրա իշխանությունից ազատվելու հնարավորություն ստեղծեց (Հովհ. 12. 31լ: Ղուկ. 10. 18: Եբր. 2. 14),

-      Հիսուս, դժոխք մտնելով և հարություն առնելով Իր խաչի հաղթանակը սատանայի նկատմամբ գործնականում իրագործեց (Կող. 2. 15: Եփ. 4. 8):

զ.     ԵԿԵՂԵՑՈՒ ԴԻՐՔԸ ԵՎ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ ՍԱՏԱՆԱՅԻ ԹԱԳԱՎՈՐՈՒԹՅԱՆ ՎՐԱ (Հռ.16.20).

-      Արթուն մնալ (1Պետ. 5. 8) և սատանային տեղ չտալ (Եփ. 4. 27),

-      Աստծո սպառազինությունը հագնել (Եփ. 6. 11,13-18) և սատանային հակառակ կանգնել (Հակ. 4. 7),

-      Սատանային կապել (Մաթ. 18. 18: 12. 29) և նրա  ենթկաներին հեռացնել (Ղուկ. 10.19: Մարկ. 16.17):

է.     ՍԱՏԱՆԱՅԻ ԱՊԱԳԱՆ.

-      Պիտի կապվի հազարամյա թագավորության ժամանակ (Հայտ. 20. 1-3),

-      Կարճ ժամանակով  պիտի արձակվի (Հայտ. 20. 7,8),

-      Պիտի դատվի և նետվի  հավիտենական կրակի լիճը (Հայտ. 20. 9,10: 1Կոր. 6.3 ):

2.  Դիվային ճնշման մասին.

ա.  Դիվային ճնշումը` վախ, անհանգստություն, գրգռվածություն, ֆիզիկական կամ մտավոր տառապանք: Չար ոգու կողմից կառավարումը՝ առանց նրա կապանքների մեջ լինելու (Աքաաբը 3Թագ. 22-ում: Ղուկաս 6.18-ում՝ դիվային ճնշման մասին).

բ.   Կապանքներ, որոնք առաջացնում են հիվանդություններ կամ արատներ, առանց անձի ոլորտները կապելու (Ղուկաս 13.11-13: Հավատավոր կինը Հովհ.8.39-ում):

գ.   Ճնշման հետևանքով առաջացած ներքին կապանքներ.

1)   Սիրիացի կնոջ դստեր դեպքում ճնշումը՝ ներսից (Մատթ. 15.22: Մարկոս 7.26,29,30):

2)   Ուսերին երկու դև ունեցող մարդու ազտագրությունից հետո չար ոգու վերադարձը և կրկին հեռացումից հետո Սուրբ Հոգով լցվելը (Մաթ.12.44):

3)   Ֆլորիդայի Սեյնթ Պիթերսբուրգում ժողովի ժամանակ աղոթքի շարքին մոտեցած կինը, որն ազատագրվում է գլխին կուտակված և տանջալից ձայներ արձակող ամպից:

3.  Դիվահարության կամ կապանքի մասին.

ա. Դիվային կապանքի բացատրությունը (ըստ Ուեբստերի բառարանի).

1)   Գադարացի դիվահարը (Ղուկաս 8)՝ դիվային կապանքի մեջ.

2)   Լուսնոտ տղայի դեպքը Մատթ. 17.14-16-ում.

բ.   Հիսուսը՝ ազատարար.

1)   Եսայի 61.1.

2)   Գործք10.38.

3)   Հիսուսը եկել է ազատագրելու՝ անկախ ճնշման ծանրությունից և տևականությունից. (Հովհ. 8.36).

 

ԴԱՍ 2. ՄԱՍ ԵՐԿՐՈՐԴ. ԴԻՎԱՅԻՆ ՎԱՐԴԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆԸ (1Տիմ. 4.1-3)

1. Դիվային վարդապետությունը և նրա տարածողները.

2. Սատանայի ծուղակը.

Կրոն՝ ա) Աստվածաշնչի փոխարեն՝ գիտական տեսություններով՝ աթեիզմին համարժեք (2Պետր. 2.1), մեղքի գոյության ժխտումով, մարդկային բարոյականությամբ, Աստվածային կայծով. բ) սառանց Քրիստոսի քավության, սրբացման (Եբր.12.14), Սուրբ Հոգու մկրտության (Գործք 1.8), գերբնական պարգևների, Խոսքին հետևող հրաշքների. գ) Ապաշխարության տանող արթնության ծառայությունների փոխարեն՝ մարդկային ծրագրերով:

3. Արդիականության վտանգը.

Աստվածաշնչի «սխալ» թարգմանությունը, հեղինակների կրթություն չունենալը, ճիշտ չշարադրված մտքերը, եբրայական առասպելաբանությունից օգտվելը, Քրիստոսի՝ կույսից չծնվելը, հրաշքների մասին Մարկոսի Ավետարանի վերջին հատվածի անստույգությունը և այլն:

4. Կազմակերպությո՞ւն, թե՞ օրգանիզմի մաս.

5. Դիվային վարդապետությունը՝ Երկինք տանող «հեշտ ճանապարհ».

Հավիտենական պատժի, մահից հետո գիտակցության ժխտումը, չարերի «լիակատար ոչնչացումը»:

6. Ժամանակավոր դժոխք՝ մեղք գործող քրիստոնյաների համար.

7. Ջրի մկրտությունը՝ երկինք գնալու անցաթուղթ.

8.  Օկուլտական գիտություններ (թաքնագիտություն), սպիրիտիզմ (ոգեկանչություն), բախտագուշակություն (տե՛ս Հավելված 2).

9. Աղանդների դասակարգումը (տե՛ս Հավելված 4).

ա.  Արևմտյան աղանդներ.

բ.   Արևելյան աղանդներ.

գ.   «Նոր դարի» աղանդներ.

դ.   Ազատ մասոնություն.

ե.   Սատանապաշտություն.

10.     Օտար ձայների փոխարեն՝ Հիսուսի փնտրումը.

 

ԴԱՍ 3. ՄԱՍ ԱՌԱՋԻՆ. ՏԿԱՐՈՒԹՅԱՆ ՈԳԻՆ

1.  Հիվանդության պատճառները.

1)   Մեղքը՝ հիվանդության պատճառ (Հռ.5.12), կամ՝ հիվանդությունը՝ մեղքի հետևանք (2Օր.28.58-61: Մարկ.2.5: Հովհ.5.14: Հակ.5.16).

2)   Չար ոգիների ճնշումը մարդու մարմնի, անձի և հոգու վրա՝ հիվանդության պատճառ (Ղուկ.13.11: Գործք.10.38: Մարկ.16.17,18).

ա)  Դիվահարության դեպքեր Մարկոս 5-ում և 9.14-29-ում.

բ)   Մաթ.12.22-ում՝ համրության և կուրության ոգու հեռացումը: Մարկ.9.24-ում՝ համրության և խլության ոգու.

գ)   Կատարակտը (աչքի ոսպնյակի մթնագնում), որն առաջանում է աչքի վրա աճող և լույսին արգելք հանդիսացող կենդանի օրգանիզմներից, հնարավոր է, որ ներբնակվող ոգիների հետևանք լինի: Նմանապես՝ քաղցկեղը, ուռուցքները, խպիպը: Երբ նրանք հեռացվում են, գոյացությունը մահանում է: Հրաշքի դեպքում կարող են անմիջապես անհետանալ:

3)   Ֆիզիկական պատճառներ.

ա)  Սննդակարգի խախտումը (Սկզբում՝ բուսական՝ Ծննդ.1.29: Հետո՝ նաև կենդանական՝ բացառությամբ արյան՝ Ծննդ.9.3,4: Գործք.15.28,29): Առանց չարաշահումների և չափավորությամբ (Մաթ.4.4: 1Կոր.9.25).

բ)   Հանգստի անտեսում (Յոթերորդ օրվա հանգիստը՝ նաև մարմնի համար՝ Ել.29.10).

գ)   Մարմնամարզության անտեսումը (2Տիմ.4.8-ի բնագրում՝ «քիչ ժամանակի համար»).

դ)   Վնասակար սովորույթներ՝ ընդդեմ Աստծու տաճարի (1Կոր.3.17-ում՝ Աստծու տաճարը չքայքայելու մասին: Հովհ.8.36-ում՝ մեր՝ ազատության կանչված լինելու մասին).

ե)   Անբարենպաստ կլիմայի կամ վարակի նկատմամբ անհոգություն (Մաթ.4.7-ում՝ Աստծուն չփորձելու մասին: Եթե պարտադրված ենք նման պայմաններում ծառայելու՝ հանձնվել Տիրոջ պաշտպանությանը).

4)   Էմոցիոնալ խանգարումների հետևանքները (վախ, հալյուցինացիաներ, զառացանք), որոնք առաջացնում են պսիխոսոմատիկ (հոգեմարմնավոր) հիվանդություններ՝ նյարդերի և մկանների ոչ նորմալ կծկումներ:

5)   Աստծու խոստումների անգիտությունը կամ հավատքով դրանք չգործադրելը:

2.  Բժշկագիտության դերը.

Մարդկային տառապանքների թեթևացում, սակայն ոչ՝ ունիվերսալություն:

3.  Դիվային ոգիներից ազատագրությունը՝ Հիսուսի տված իշխանությամբ.

ա. Ղուկ.8.43-ում նկարագրված կնոջ հավատքի նման անհրաժեշտ է ճեղքել կասկածանքի, վախի, սխալ ուսուցումների և հուսահատության արգելքները և Հիսուսին հպվել.

բ.   Եթե հիվանդության պատճառը տկարության ոգին է, ապա բժշկության համար միայն մեկ ճանապարհ կա. այդ ոգուց ազատվելը:

 

ԴԱՍ 3. ՄԱՍ ԵՐԿՐՈՐԴ. ՍՏՈՒԹՅԱՆ ՈԳԻՆ

1.  Ստության ոգու գործունեության դրսևորումները մեր օրերում.

ա.  Նշանակետը՝ Աքաաբ թագավորը (3Թագ. 22.21,22).

բ.   Այսօր՝ հովվական ու ավետարանչական դաշտում:

1)   Ստության ոգու ազդեցությամբ ամուսնալուծված կինը, ով այդ մասին մի քարոզի ազդեցությամբ արթնանալով՝ ելք էր փնտրում.

2)   Եբր.12.17-ի տարբեր մեկնաբանություններ («Ապաշխարության տեղ չգտավ հոր մոտ, թեպետ և արցունքով խնդրեց այն»).

ա)  Անկեղծ ապաշխարությունն անհնար է, եթե որոշակի չափն արդեն անցել է (դասագրքի մեկնաբանությունը).

բ)   Եսավի ապաշխարությունը անկեղծ չէր, քանի որ նա զղջում էր ոչ թե իր մեղքի համար, այլ՝ օրհնության կորստի.

գ)   Եսավի զղջումը չէր կարող հետ բերել Հակոբի ստացած օրհնությունը:

3)   Ճշմարտությունն ատողների վիճակի վտանգավորությունը (2 Թես. 2.10,11).

ա)  3 Թագ.22-ում Աքաաբ թագավորի՝ ճշմարտությունն ընդունելու հնարավորության մերժումը (3Թագ.22.8).

բ)   Երբ Աքաաբը Միքիային բանտ նետեց, այն ժամանակ Աստված թույլ տվեց, որ ստության ոգին մոտենա Աքաաբին սուտ մարգարեների շրթունքներով.

գ)   ՎՏԱՆԳԱՎՈՐ Է ԱՍՏԾՈՒ ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ ՄԵՐԺԵԼԸ, որովհետև այդ պահին դուռ է բացվում ՍՏՈՒԹՅԱՆ ՈԳՈՒ համար.

գ.   Ստության ոգու գործունեության մեթոդները.

1)   Խոսում են որևէ մարդու միջոցով.

2)   Կամ՝ ուղղակիորեն, ինչպես լսելի ձայնով, այնպես էլ տպավորությունների կամ հանգամանքների միջոցով.

3)   Կարող են խոսել դժոխքի գոյության, բժշկության, բարեխոսյալների փրկության, Սուրբ Հոգով լցվելու, հափշտակության մասնակցության դեմ և այլն

2.  Աստծու ձայնը տարբերելու մասին.

ա.  2 Կոր.13.13-ում՝ Սուրբ Հոգու հաղորդության մասին (կոյնոնիա՝ նաև Սուրբ Հոգու պատասխանատվությունը մեր ընկերակցության մեջ):

1)   Յուրաքանչյուր վերածնվածի արտոնությունն է Աստծու Հոգով առաջնորդվելը (Հռ.8.14).

2)   Այդ պատճառով անհրաժեշտ է հրաժարվել «բուրդ փռելու» մեթոդից (Դատ.6.36-40).

3)   Երբ աղոթքով կոնտակտի մեջ ենք մտնում Տիրոջ հետ (1Կոր.14.2), դուրս գալով անձի ոլորտից (1Կոր.14.14), մեր հոգին դառնում է առաջնորդության միջոց (Առ.20.27՝ «Մարդու հոգին Տիրոջ ճրագն է»).

բ.   Սուրբ Հոգով առաջնորդվելու կերպերը.

1)   Ներքին վկայության միջոցով (Մարկ.2.8).

ա)  Մեր վերածննդի մասին (Հռ.8.16).

բ)   Սուրբ Հոգու ուսուցումը ստանալու համար (1 Հովհ.2.27).

2)   Խղճմտանքի միջոցով (Հռ.9.1:Գործք.23.1).

ա)  Հանդիմանելու մեղքի համար (1Հովհ.3.20,21).

բ)   Պետրոսը Կոռնելիոսի պատվիրակների հետ պիտի գնար առանց խղճմտանքի խայթի (Գործք.10.20).

3)   Տեսիլքների միջոցով.

ա)  Հոգևոր տեսիլքներ ոչ ֆիզիկական աչքերով (Գործք.9.10,16-ում՝ Անանիան և Պողոսը).

բ)   Հափշտակվածություն, երբ մարմնի զգայարանները կորցնում են իրենց զգայունությունը (Գործք.10.9-17՝ Պետրոսի տեսիլքը).

գ)   Բացահայտ տեսիլքներ (Ղուկ.24.13-31՝ Հիսուսի հայտնությունը Էմավուսի ճամփորդներին).

4)   Մարգարեությունների միջոցով.

ա)  Հին կտակարանի մարգարեությունների մեծ մասի նման Հոգով ներշնչված ու լույսով ողողված մտքերի և հրեղեն խոսքի միջոցով.

բ)   Հոգևոր աչքերի առջև հառնող տեսիլքների և երազների միջոցով (Դանիելի տեսիլքը 4 գազանների մասին՝ 7-րդ գլուխ, Հովսեփի և մոգերի երազները՝ Մաթ.ավ. 1-ին և 2-րդ գլուխներում).

գ)   Սուրբ Հոգու ձայնի միջոցով (Ես.6).

դ)   Նշանների միջոցով (Ագաբոսն իր ձեռքերն ու ոտքերը կապելով՝ մարգարեացավ Պողոսի առաջիկա ձերբակալության մասին՝ Գործք.21.11).

5)   Լեզուներով պատգամի թարգմանության միջոցով (1Կոր.14.27).

գ.   Առաջնորդության ստուգումը (1Թես.5.21:1Կոր.14.29).

1)   Աստծու խոսքի միջոցով (1Հովհ.4.1-3).

2)   Կատարման հավաստիության միջոցով (Ամբակում 2.3).

3)   Աստծու զավակների ներքին վկայության միջոցով (1Կոր.2.11: Հովհ.10.4,5).

4)   Փառավորելու է Աստծուն (Հովհ.16.14).

5)   Շինություն է պատճառելու մարդկանց (1Կոր.14.3):

3.  Քրիստոսի հաղթանակը սատանայի ստության դեմ Իր սպասավորության սկզբում (Մաթ.4).

ա.  Փորձության մասին.

1)   Երբ այն Աստծուց է, ապա հավատարմության քննություն է՝ մեր հավատքը բարձրացնելու նպատակով (Ծննդ.22՝ Աբրահամի փորձությունը).

2)   Երբ սատանայից է, մեղքի հրապուրանք է (Հակ.1.14: 1Թես.3.5).

3)   Հիսուս անապատը տարվեց Սուրբ Հոգուց՝ Հոր առջև հավատարմության քննություն տալու, բայց և սատանայից փորձվելու՝ նրա նկատմամբ հաղթանակ տանելու (Մաթ.4.1).

բ.   Առաջին փորձությունը.

1)   Մեր նախածնողները տեղիք տվեցին սատանայի կասկածին իրենց մտքում, ինչը հարուցեց անհավատություն նրանց սրտում և արտահայտվեց գործողությամբ (Ծննդ.3.1-6).

2)   Մեր Տերը սատանայի կասկածանքին («Եթե Դու Աստծու Որդին ես») և Հոր հոգածության նկատմամբ անվստահությանը պատասխանեց՝ 2Օր.8.2,3-ը մեջբերելով. «Գրված է, թե ոչ միայն հացով կապրի մարդ, այլ Աստծու ամեն մի խոսքով».

3)   Քանի որ Հիսուս մարդու համար Աստծու խոսքը հավատքի վահան, հոգևոր սնուցում և հաղթական սուր էր (Մաթ.4.4).

գ.   Երկրորդ փորձությունը.

1)   Սատանան ջանում է նաև խեղաթյուրել Աստծու խոսքը (91 սաղմոսից մեջբերված 11 և 12 խոսքերը վերաբերվում են Բարձրյալի ծածկոցի տակ բնակվողին և ոչ՝ սեփական ճանապարհով ընթացողին).

2)   Նաև փորձում է Տեր Հիսուսին Սուրբ Հոգուց կախվածության գալիք երեք ու կես տարվա սպասավորության, նաև Գողգոթային տանող շավղից դուրս հանել դեպի հրաշագործությամբ Իր անձի փառավորումը (Հովհ.6.14,15).

3)   Մինդեռ Հիսուսը կարիքը չուներ ստուգելու Աստծու խոսքը, որովհետև Նա վստահում էր Հոր հավատարմությանը՝ Ինքն էլ հավատարիմ լինելով (Հայտն.1.5:19.11).

դ.   Փորձության մեջ հաղթության օրհնությունը.

1)   Պարտված սատանան ժամանակավորապես թողեց Հիսուսին (Ղուկ.4.13).

ա) Ամեն մի փորձություն մի հնարավորություն է սատանայի նկատմամբ հաղթանակ տանելու. բ) Որքան շատ են փորձությունները, այնքան շատ՝ այդ հնարավորությունները. գ) Որքան ծանր է փորձությունը, այնքան մեծ՝ հաղթանակը

2)   Փորձության ժամանակ արժանանում ենք Աստծու պահպանությանը.

ա) Ըստ Մարկ.1.13-ի՝ Հիսուս անապատում շրջապատված էր գազաններով. բ) Մնալով հավատքի, Հոգու և երկրպագության ոլորտում. գ) Այդ ոլորտում Տերը դառնում է նաև մեր Անվտանգությունը.

3)   Փորձությանը նաև մեզ համար հաջորդում է հրեշտակների սպասավորությունը: Ամեն:

 

ԴԱՍ 4. ԿՐՔԻ ՈԳԻ

Մաս առաջին. ԿՐՔԻ ՈԳԻՆ. ԽՄԻՉՔ, ԾԽԱԽՈՏ, ԹՄՐԱԴԵՂԵՐ (ՄՈԼՈՒԹՅԱՆ ԿԱՊԱՆՔՆԵՐ)

1. Ընդդեմ առողջ դատողության.

ա.  Ալկոհոլային խմիչքների չարաշահման, թմրադեղերի ընդունման պատճառը՝ դրանց զորության՝ սեփական կամքի ուժից ավելի մեծ լինելը:

բ.   Թմրադեղերի և ալկոհոլի ներխուժումը հասարակության կենցաղի մեջ.

2. Կրքի ոգու հարկադրանքը.

ա.  Խմիչքի, ծխախոտի, թմրադեղի օգտագործման մեջ (Հարբեցողությունը՝ ավելի քան հիվանդություն).

բ.   Հարբեցողությունը՝ կրքի ոգու կապանք (Ես.5.11՝ «Վա՜յ նրանց, որ առավոտ կանուխ վեր են կենում ու ցքիի հետևից վազում. ուշանում են իրիկունը, որովհետև գինին նրանց տաքացրել է», Առ.20.1՝ «Ծաղրող է գինին, խռովարար՝ ցքին. Ամեն ով դրանցով մոլորվի, իմաստուն չի լինի». Առ.23.31,32՝ «Մի նայիր  գինուն, որ կարմրի է տալիս, որ բաժակի մեջ աչքով է անում…Նա վերջում օձի պես կկծի…». Առ.31.4՝ «Թագավորների բանը չէ գինի խմելը, և ոչ էլ իշխաններինը՝… օղի».  1Պետ.4.3՝ «Բավական է մեզ, որ կյանքի անցած ժամանակը… վարվում էինք գինեմոլություններով… արբեցություններով». Գաղ.5.16,19,21՝ «Հոգով գնացեք ու մարմնի ցանկությունները պիտի չկատարեք: Արդ մարմնի գործերը հայտնի են… գինովություններ…». 1Կոր.10.31՝ «Արդ, թե՛ ուտեք, թե՛ խմեք և թե՛ ինչ գործ որ անեք ամեն բան Աստծու փառքի համար արեք». Եփես.5.18՝ «Մի գինովցեք գինիով, այլ Հոգով լցվեցեք»):

Եվ այնուամենայնիվ այն ենթակա է քանդման Հիսուսի զորավոր անունով.

3.  «Սիամական» երկվորյակները (1Կոր.6.19,20՝ «Չգիտեք որ ձեր մարմինները Սուրբ Հոգու տաճար են, որ ձեզանում է… և ձերը չեք… ուստի փառավորեցեք Աստծուն ձեր մարմնում և հոգում, որ Աստծունն են»).

ա.  Դր. Ջոն Հարվեյ Քելլոգը ծխողի մարմնի խմիչք պահանջելու մասին.

բ.   Դր. Շրումֆ-Պիերոն ծխախոտի և խմիչքի համատեղ օգտագործման առավել մեծ սկլերոտիկ վնասի մասին.

գ.   Բժիշկներ Շվայնիցը և Ուհթոֆը կուրության առաջացման մասին.

դ.   Դր. Դանիել Հ. Քրեսն ու դր. Ջոն Դ. Քուաքենբոսը ծխախոտի ծխից ալկոհոլի կարիքի առաջացման մասին.

ե.   Դր. Ալեքսանդր Լամբերթը և դր. Շումեյքերը ծխախոտից ու խմիչքից հրաժարման փոխկապակցվածության մասին:

Եզրակացություն ծխախոտի հայտնաբերումից հետո հարբեցողության առավել շատ  տարածվելու մասին:

4. Նիկոտինը՝ նախակարապետը թմրադեղի.

ա.  Ծխախոտից դեպի թմրադեղ.

բ.   Մայրերի տառապանքը.

գ.   Ծխախոտը, խմիչքն ու թմրադեղը՝ դժոխքի ներխուժում:

5. Հոգևոր ողբերգությունը.

ա.  Դր. Վիկտոր Վոգելը թմրամոլությամբ մարդու ամենաարագ կործանարար մեթոդի մասին.

բ.   Թմրամոլությունը՝ հոգևոր ողբերգություն:

 

Մաս երկրորդ. ՍԵՌԱԿԱՆ ԿԱՊԱՆՔՆԵՐ

1. Կրքի ոգիների գործունեությունը.

ա.  Սեռական կրքի կապը այլ կրքոտ սովորույթների՝ ծխախոտի, թմրադեղի և ալկոհոլի հետ:

բ.   Համասեռամոլությունը՝ կրքի ոգու դրսևորում (Հռոմ. 1.24-28).

գ.   Կրքի ոգիները՝ անկման (Սամսոնը՝ Դատ.16-ում), սեռական հանցագործությունների և մարդու կործանման պատճառ.

2.  Հասարակությունը՝ ողողված սեռական սանձարձակության քարոզչությամբ

թերթերի ամսագրերի, պաստառների, ֆիլմերի, հեռուստահաղորդումների, արվեստի «գործերի», կրթական «բարեփոխումների» միջոցով, ինչպես նաև կառավարման մարմինների կողմից մարդու «իրավունքների» պաշտպանության, մի շարք «եկեղեցիների» թողտվության պատճառներով (տե՛ս Հավելված 5).

ա.  Լոս Անջելեսում տպագրված մի ամսագրի առաջին էջի նյութերի վերնագրերը (Դաս 4-ի մաս 2-րդում).

բ.   Ուիթնի Հյուսթոնի և Մադոննա Չիկկոնեի ողբերգության նախապատճառը՝ ընտանիքում.

գ.   Կրթական համակարգի «բարեփոխումները».

դ.   Էստրադային արվեստի «գործերը» (Փրեսլին, «Բիթլզը», «Ռոլինգ սթոուզը» և այլն).

ե.   Ֆիլմաշխարհի «նվաճումները» (Ուոլտ Դիսնեյի «գաղափարախոսությունը», Հարրի Փոթերի կախարդությունը, Հոլիվուդի բռնության, նյութապաշտության, անբարոյության, և դիվային «արտադրությունը»).

զ.   Պետական կառավարման մարմինների մտահոգությունը մարդու «իրավունքների» պաշտպանության նպատակով.

է.   Մի շարք «եկեղեցիների» թողտվությունը.

3. Ազատագրության ծառայությունն Ալենի արթնության ժողովներում (Մաթ.10.7,8).

ա.  Կրքի ոգիները՝ խաբեության դիմակով քողարկված.

բ.   Հիսուսի գերազանց իշխանությունը (Ղուկաս 10.19: Հովհ.8.32,36: 1Հովհ.4.4).

գ.   Սատանային դիմակայելու անհրաժեշտությունը (Հակ.4.7):

 

ԴԱՍ 5. ԲՌՆՈՒԹՅԱՆ ՈԳԻՆ (ՍՊԱՆՈՒԹՅՈՒՆ ԵՎ ՆԱԽԱՆՁ)

1. Կրկին տարատեսակ ոգիների աշխարհի մասին.

ա. Մարդու մեջ՝ տարատեսակ չար ոգիներ.

բ. Ոչ բոլոր դիվահարները՝ խելագար.

գ. Ճանաչել թշնամուն և մեր զորության աղբյուրը.

1)   Հոգևոր պատերազմում պարտության մի պատճառի մասին.

2)   Դավիթ թագավորի օրինակը.

3)   Ազատագրությունից հետո՝ Սուրբ Հոգու ներբնակություն:

2. Սպանության ոգին.

ա.  Համարներ Հին կտակարանից.

բ.   Սպանության մոլուցք.

գ.   Տարատեսակ դրսևորումներ.

1)   Անհաղթահարելի զորություն.

2)   Մթագնման նոպա.

3)   Ինչ-որ կերպարանքի ազդեցությամբ կատարված անբացատրելի գործողություն.

4)   Վամպիրություն.

5)   Տանջահարությունից բավարարության ստացում:

3.  Նախանձի ոգին (որ բերում է չարության զգացում ուրիշի հաջողություններն ու առավելությունները տեսնելիս).

ա.  Նախանձի ոգին և կռապաշտությունը.

բ.   Նախանձի ոգու դրսևորումները.  են և հաճախ աշխատում են միասին:

1)   Գործակցությունը սպանության ոգու հետ.

2)   Նախանձի ոգին հոգևոր կյանքում.

3)   Նախանձի ոգու կողոպուտը.

գ.   Անհանդուրժողականություն նախանձի ոգու հանդեպ:

 

ԴԱՍ 6. ԱՆՆԿԱՏ  ՈԳԻՆԵՐ

1. Ագահության ոգին.

ա.  Ագահության ոգու դրսևորումներ.

բ.   Նրա հակառակությունը Ավետարանի տարածմանը.

գ.   Տասանորդի մասին հատվածներ Հին կտակարանից.

դ.   Հատվածներ Աստծուց մեր բացարձակ կախվածության մասին.

ե.   Հատվածներ Նոր կտակարանից.

2. Կլեպտոմանիա կամ գողության մոլուցք.

3. Ռիսկի՝ վտանգի տանող ոգին.

ա.  Աստվածաշնչյան օրինակներ

1)   Բաղտասար թագավորը.

2)   Իսրայելի Աքաբ թագավորը.

3)   Անանիան և Սափիրան.

4)   Կորխը, Դաթանն ու Աբիրոնը.

5)   Մարիամը:

բ. Ռիսկի ոգիները՝ ժամանակակից կյանքում.

1)   Դրսևորումներ.

2)   Սուրբգրային նախազգուշացումներ.

3)   Ռիսկի ոգու մերժումը:

 

ԴԱՍ 7. ԱՆՆԿԱՏ  ՈԳԻՆԵՐ (շարունակություն)

4. Հպարտության ոգին.

ա.  Սեփական արտաքինի բացառիկության զգացողությունը՝ հպարտության արտահայտություն.

1)   Արուսյակը.

2)   Հեզաբել թագուհին.

3)   Ճշմարիտ Ավետարանչությունը և ճչացող արտաքինի հարցը.

բ.   Իշխանության սեփականաշնորհման զգացողությունը (կամ Նաբուգուդոնոսորի օրինակը):

գ.   Ռասայական, տոհմիկ պատկանելիության հպարտությունը.

դ.   Բացառիկ ընդունակություններ, շնորհներ, տաղանդ ունենալու հպարտությունը.

ե.   Հոգևոր շնորհներ ունենալու հպարտությունը (ամենապրոբլեմատիկը հպարտության դրսևորումների մեջ).

5. Ինքնասպանության ոգին.

ա.  Աստվածաշնչական օրինակներ (Սավուղը, Հուդան).

բ.   Ժամանակակից օրինակ.

գ.   Ինքնասպանության ոգու մերժումը.

 

6. Խոչընդոտող ոգիներ.

ա.  Կրոնավորների օգտագործումը.

բ.   Ամբոխի օգտագորումը.

գ.   Բարեկամների օգտագործումը (Դավիթ և Մեղքող, ավագ և կրտսեր որդիները  Ղուկ.15-ում):

 

ԴԱՍ 8. ՎԱԽԻ ՈԳԻՆԵՐ

1. Վախի կապանքը և դրդապատճառները.

ա.  Վախի ոգին.

բ.   Վախ առաջացնող հանգամանքներ.

գ.   Վախը անորոշ զգացումից.

2. Վախի կապանքի հետևանքները.

ա.  Վախը՝ պատճառ անպտղաբերության.

բ.   Վախը խանգարում է արձագանքել Սուրբ Հոգու շարժմանը.

գ.   Վախը կողոպտում է հավատքը.

3. Ազատագրությունը վախի կապանքից.

ա.  Քրիստոսը՝ ազատարար.

բ.   Ալենի անձնական վկայությունը.

գ.   Ալենի ազատագրական ծառայության վկայությունները:          

 

ԴԱՍ 9. Մաս առաջին. ՉԱՐ ՈԳԻՆԵՐԻՑ ԱԶԱՏԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆԸ.

1. Չար ոգիների կապանքներից ազատագրման համառոտ տեսությունը.

ա.  Վերածննդի հետ միասին հավատացյալը պետք է ձգտի նաև չար ոգիների կողմից անձի և մարնի կապվածություններից ազատագրմանը (1Թես. 5.23: 2Կոր. 7.1).

բ.   Նշված ազատագրմանը պետք է նախորդի տվյալ կապանքի բացահայտումը Սուրբ Հոգու  լույսի տակ և Աստծու խոսքի հիման վրա (1Կոր. 12.10: Մարկ. 9. 16: 2Կոր. 4.4,6: 3Թագ. 22.21,22: 1Տիմ. 4.1).

գ.   1)   Անհրաժեշտ պայմանը մեղքին ու սատանային հակառակ կանգնելն է (Հակ.4.7:Եփ.4.27).

2)   Ազատագրության համար անհրաժեշտ է Հիսուսի անունով կապել սատանային և հեռացնել տվյալ կապանքը առաջացրած ոգուն (Մաթ. 18.18: Մարկ. 16.17).

3)   Ազատագրությունը պահպանելու համար հարկ է հագնել Աստծու սպառազինությունը  (Եփ. 6.12-18: 2Կոր. 10.4,5) և Սուրբ Հոգով լցվել (Եփ. 5.18-20).

2. Վերածնվածների՝ չար ոգիներին հեռացնելու իշխանությունը.

ա.  Հիսուսի ազատագրական ծառայության շարունակումը Նրա հետնորդների կողմից.

բ.   Քրիստոսի զորությունը՝ հասանելի Իր հետևորդներին.

գ.   Իշխանության կիրառությունը չվերածնվածների համար՝ հանգդնություն, վերածնվածների համար՝ քաջալերություն.

դ. Ազատագրության ծառայությունը՝ անսահմանափակ.

3. Աստվածային բժշկությանը տանող միջոցները.

ա.  Սուրբ Գրքում բժշկությունը՝ ավելի շատ խոսքով, քան՝ աղոթքով.

1)   Հիսուսի օրինակը, որն այժմեական է նաև այսօր.

2)   Հավատի անհրաժեշտությունը.

3)   Հավատքը սնելու համար աղոթքի և ծոմի պատվերը.

բ.   Սուրբ Հոգով մկրտվելը՝ անհրաժեշտություն.

գ.   Ազատագրման մի քանի դեպքեր.

1)   Ձեռք դնելով.

2)   Հանդերձներ, որոնց վրա աղոթքով ձեռք է դրվել.

3)   Ազատագրական ծառայության համար պահանջվող գինը:

 

ԴԱՍ 9. Մաս երկրորդ. ՍԱՏԱՆԱՅԻ ԹԱԳԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆԻՑ ՊԱՇՏՊԱՆՎԱԾՈՒԹՅՈՒՆԸ

1. Սատանայի թագավորությունից պաշտպանվածությունը.

ա.  Սուրբ Հոգու ներբնակության անհրաժեշտությունը.

բ.   Ազատագրության պահպանության պայմանները.

գ.   Սատանայի թագավորությունից պաշտպանվածության քայլերը.

2. Վկայություն:

Comments:

Add comment

Security code
Refresh

Download SocComments v1.3

Լրացուցիչ տեղեկություն